BOEK 2 OUDE VERSIE

H18. Een andere "Hand Van God"

Mijn ogen volgen de bomen, huizen en lantaarnpalen die langs ons raasden. De tijd vliegt eigenlijk wel voorbij. Het voelt als gisteren dat we in Hokkaido aankwamen om Shawn te ontmoeten. Ik keek naar hem. Wat er gisteren tegen Epsilon was gebeurd, was vreselijk. Shawn was de hele tijd in tweestrijd met Edan. Ik weet dat hij er niks aan kan doen, maar er moet iets zijn waardoor ik hem kan helpen. Mijn blik ging weer naar het raam. We reden langs een bos. De bomen raasden weer langs. Meneer Veteraan vertelde Mark, Jude en mij gisteren, dat er een notitieboekje was gevonden van David Evans, Marks opa. Het ligt op Fauxshore Jr. In Fukuoka om precies te zijn. Misschien staat er iets in over een nieuwe keepersbeweging, voor Mark. 'Is alles oké?' Ik keek op. Jude kwam tevoorschijn boven de rugleuning voor ons. Hij keek me recht in de ogen aan. 'Ja, prima. Ik dacht alleen aan dat notitieboekje.' Hij knikte. 'Oke, dan.' Hij wou weer gaan zitten, maar keek toch weer naar mij. 'Zullen we anders zo even gaan voetballen? Ik wil wel weer eens met je dueleren.' Er verschijnt een grijns op zijn gezicht. Het maakte me vrolijk. 'Ja leuk! Maar dan moet je wel weten dat ik makkelijk van je win.' Hij lachte en rolde met zijn ogen. 'Dat zullen we nog wel eens zien.'

We waren aangekomen op Fauxshore Jr. High. Het team stond aan de kant van het veld toe te kijken naar Jude en mij. Behalve Nelly en Mark. Zij haalden het notitieboekje op. De bal werd naar me toegerold. 'Meisjes gaan voor.' Hij grijnsde naar me. Ik grijnsde terug en stak mijn tong uit. 'Dat is iets waar je spijt van krijgt.' Met de bal dribbelde ik op hem af. Eenmaal bij hem, maakte ik een schijnbeweging naar links en tikte ik de bal over hem heen. Ik vloog langs hem heen en nam de bal aan. 'Al spijt?' Hij schudde zijn hoofd en bleef grijnzen. 'Nog lang niet.' Hij kwam op me af en zijn voeten volgden mijn bewegingen. 'Je begint langzaam te dansen Judie. Lukt het?' Ik grinnikte en Jude was zo in concentratie, dat ik hem zo voorbij liep, zonder iets te doen. Met de bal sprintte ik naar de goal. Laat ik mijn simpelste schot doen, dacht ik bij mezelf. De bal ging op een kleine hoogte de lucht in. Ik ging op mijn handen staan en schoot. Flower Power! De bal vloog het net in en ik belandde weer op twee voeten. Hij kwam naar me toe gerold en ik stopte hem door mijn voet erop te zetten. Ik wendde me tot Jude. 'Ik heb gewonnen, Jude.' Hij kwam naar me toegelopen en fronste. 'We hebben nooit gezegd dat je moet scoren, om te winnen.' Hij griste de bal onder mijn voet weg. 'Hé, das niet eerlijk!' Ik rende lachend achter hem aan. Hij draaide zich om, klaar om me te passeren. 'Ik zei toch dat ik geen spijt had.' Hij grijnsde naar me en liep op me af. Ilussie Bal. Ik zag welke bal de echte was en onderschepte hem. 'Jammer, was een leuke truc.' Ik stak ondeugend mijn tong uit en rende met de bal weg.

We stonden tegenover het voetbalteam van Fauxshore. Ik keek naar de bal in mijn handen. Ons duel stopte doordat Mark de bal afpakte. We waren meer dan een uur bezig, zei hij. Het was me helemaal niet opgemerkt dat het zo snel ging. Maar bij het volgende duel win ik! Mijn ogen bestudeerden het team van Fauxshore. De aanvoerder begon te praten. 'Ik ben Jonathan, de aanvoerder. We hebben veel over jullie gehoord, we zijn grote fans van jullie. Geloof me maar.' Mark lachte. 'Sorry maar we doen niet aan handtekeningen.' Jonathan stak zijn hand uit en Mark schudde hem. 'Maar insgelijks. Leuk jullie te ontmoeten.' Jonathan draaide zich om. 'Hé, wat ben je aan het doen Darren? Wat is er met je? Dit is wel Mark Evans. Je zei dat je hem dolgraag wilde ontmoeten!' Mijn ogen volgden zijn zicht. Achter een van de spelers, verstopte een jongen zich. Aan zijn tenue te zien, was hij de keeper. Hij had blond warrig haar en oceaanblauwe ogen. Én hij was super schattig, sowieso eerste jaars. 'J-ja.' Hij liep op een robot-achtige manier op Mark af en stopte vlak voor hem. 'A-aangen-naam. Ik ben Derran Lachanche. Ik ben nieuw hier op Fauxshore.' Mark stak zijn hand uit. 'Euh.. Oke ook leuk om jou te ontmoeten.' Darren staarde ongelovig naar Marks hand. 'Dat meen je toch niet. Mag ik echt je hand schudden?' 'Ja natuurlijk.' Darren pakte de hand van Mark en schudde overdreven. Wat leuk. Mark heeft een bewonderaar. Wacht... Leuk is niet het goede woord. Euh.... Grappig? Ja, het is grappig. Niet vanwege dat Mark het niet verdient ofzo (hij is awesome), maar die Darren is hilarisch. 'Dankje wel! Ik ben zo vereerd, dat ik mijn hand nooit meer ga wassen.' Mark lachte. 'Dat zou ik maar wel doen. Ik heb in mijn handen geniesd.' Darren trok een vies gezicht en ik grinnikte. 'Maar houd je ook van voetbal?' Darren knikte. 'Jazeker.' Jonathan kwam erbij staan. 'Ik wil je niet bang maken, maar Darren begon als middenvelder. Maar hij keek zo tegen jou op dat hij uiteindelijk ook keeper is geworden.' Mark keek ongelovig. 'Meen je dat serieus?' Darren begon te blozen. 'J-ja.' Jonathan keek hem verzekerd aan. 'Laat maar zien joh.' Darren keek op. 'Laat maar zien wat je kan.' Mark keek hem vragend aan. 'Welke truc wil je doen dan?' Darren begon te stotteren. 'N-nou ik h-heb wat e-eigen trucs b-bedacht, m-maar ik weet n-niet. I-ik ben wel e-een beetje z-zenuwachtig om ze voor j-jou t-te doen.' Mark lachte. 'Laat maar zien hoor.' Darren klaarde op. 'Meen je dat echt?' Mark knikte en keek naar ons. 'Charlett?' Ik keek op. 'Ja Mark?' Hij kwam naar me toe en trok me mee naar Darren. 'Zou jij een keer willen schieten, zodat Darren zijn truc kan laten zien?' Ik knikte. 'Maar natuurlijk!' Darren keek me ongelovig aan. 'Dat meen je niet. Wil jij echt tegen me schieten.' Ik knikte. 'Ja, waarom niet?'

Darren maakte zijn handschoenen vast. De bal lag voor me en ik stond in mijn (geweldigr) tenue klaar. 'Ben je klaar Darren?' Hij knikte. 'Als u dat ook ben mevrouw West.' Ik schoot de bal omhoog en trapte vanuit de lucht. De bal vliegt richting Darren. Hij doet bekende bewegingen. Maar dat is de... Hand Van God! Hij stopte de bal en ik keek hem ongelovig aan. Deed hij nou echt de Hand Van God? Ik liep naar Darren toe en Mark ook. 'Je deed de Hand Van God! Ongelooflijk Darren! Gefeliciteerd! Dat is echt niet normaal meer.' Hij was enthousiast en schudde overdreven de hand aan Darren. Darren begon te blozen. 'Nou dankjewel Mark.' Ik stak mijn hand uit. 'Dat was meesterlijk!' Hij schudde hem en keek me blij aan. 'Dankje mevrouw West.' Ik glimlachte naar hem. 'Noem me gewoon Charlett.' Mark bleef enthousiast. 'Zelfs ik heb moeite met de schoten van Charlett. Je bent echt keigoed!' Ik knikte. 'Je hebt talent!' Darren keek overdonderd naar de grond. 'Wauw, bedankt.' 'Maar Darren, zou ik je handen even mogen zien.' Darren en ik keken verbaasd naar Mark. 'Tuurlijk.' Hij deed zijn handschoen uit en strekte een van zijn handen. Ze zaten vol met schaafwonden. 'Ja dat dacht ik al. Jij moet non-stop geoefend hebben!' Darren knikte. 'Euh ja. Wel zo ongeveer ja.' 'Zo je best doen leidt altijd tot succes.' Darren keek hem vragend aan. 'Ja?' Mark keek naar mij. 'Charlett?' 'Ja Mark?' Hij keek me doordringend aan. 'Wil je even achteruit. We gaan hem doen.' Ik wist meteen wat hij bedoelde. 'Ja tuurlijk.' Ik deed een paar passen achteruit. Mark en Darren waren een spiegelbeeld en richtte de Hand Van God op elkaar. Er volgde een explosie. Het is een echte Hand Van God! 'Ik ben onder de indruk.' Mark legde een hand op Darrens schouder. 'Je hebt echt een geweldige Hand Van God, Darren!' 'Fijn dat je het zegt. Maar ik wil hem nog sterker maken, dan dat hij is!' Mark knikte instemmend. 'Ik ook, maar daar zullen we wel heel hard voor moeten werken.' 'Weet ik.' Jonathan ging bij ze staan. 'Hé jongens! Wat dacht je ervan? Zullen we een balletje gaan trappen?'

De training was gepauzeerd. Iedereen dronk wat. De avondzon was eral en de kleurde oranje. Ze hebben vast honger. Misschien kan ik pannenkoeken bakken! Ik liep richting Silvia en Celia. 'Meiden? Is het goed dat ik vanavond kook?' Ze keken me verbaasd aan. 'Tuurlijk, maar wat wil je koken dan?' Ik glimlachte. 'Iets heel speciaals.' Ze lachten. 'Oke dan.'

Ik zette het laatste bord voor Mark. 'Hier tast toe! Ik heb er nog veel meer!' Ze keken me ongelovig aan. 'Wat is dit?' Ik wou antwoorden, maar dat deed Eric al. 'Dit zijn pannenkoeken. Het is een Nederlands gerecht dat Charlett en ik tijdens onze reis leerden kennen. Die koks waren er goed in, maar Charlett maakt de lekkerste!' Ik begon te blozen. 'Nou probeer het maar.' Ik keek afwachtend naar Mark die naar zijn pannenkoek met stroop keek. Hij nam voorzichtig een hap en kauwde. 'Maar dit is verrukelijk!' Hij lachte naar me. 'Dit moet je vaker koken Charlett!' Ik glimlachte. 'Fijn dat je het lekker vind.' Ik ging naast Eric en Shawn zitten. Iedereen at er een stuk of vijf en ze waren in een mum van tijd op. Ze vochten er zelfs om en daar moest ik om lachen. 'Echt fijn dat je ze hebt gebakken, Charlett.' Eric lachte naar me. 'Tja, het kwam me tebinnen en ik dacht. Waarom ook niet? Ik wist natuurlijk dat jij het geweldig zou vinden.' Ik at mijn pannenkoek op. Na 2 had ik er al genoeg.

Hey hey! Weer een hoofdstuk! Jullie weten dat ik morgen op werkweek ga, dus ik zit er over na te denken om vanavond nog een hoofdstuk te posten. Wat denken jullie? Maar jullie zien het vanavond wel. X