Seni Böylesine Sevmek

SBS-6

Bölüm 6: Yemek

24 Eylül 2015

Bu da nereden çıktı şimdi?

"Annemin karnından çıktım canım. Ayrıca şu gerizekalı lafını da yedirtirim sana!"

Tam 3 saattir yanımda duran bu kas yığını, gittikçe daha da sinirimi bozuyordu. Ben yatağımda bağdaş kurmuşken sanki bana inat karşıma geçti ve benim gibi bağdaş kurdu. Kollarımı göğsümde birleştirmem ile birlikte aynısını yaptı. Farklı olan tek şey vardı. Ben somurtmuş bir haldeydim o ise sırıtmış ve sinir bozucu bir haldeydi.

"Git buradan. Hadi kalk!"

Yatakta dizlerimin üzerinde dikilmiştim ve onu gitmesi için itekledim. İşe yaradı mı? Koca bir HAYIR!

"Bir öpücük ver gideyim?"

Yine sinir bozucu bir gülümsemeyle söyledi bunları. Ben ise söylediklerinin karşısında donakalmıştım. Gözlerimi kocaman açtım, onunla birlikte dudaklarım aralandı. Ayaklarımdan kafama yükselen siniri ateş halinde hissettim. Ayrıca kaşlarımı da çatmıştım. Ne öpücüğü ya? Defolsundu buradan hemen. Yoksa katil olacaktım. Karşıma geçmiş bir de öpücük istiyordu. Salak şey!

"Senin gözlerin yeşil mi bakayım?"

"E-evet. Ya sana ne! Git buradan vallahi çağırırım Rafet Amca'mı!

"O da kim?"

"Tokatlarıyla tanınmış emekli polis. Emekli dememe bakma 18'liklere taş çıkarır alimallah! Ben olsam çoktan tüymüştüm canım."

"Bir daha canım desene. Çok hoş söylüyorsun."

"Dersem gider misin?

"Evet."

Dişlerimi sıkmış ve kaşlarımı çatmış bir halde ağzımdan o kelime çıktı.

"Canım!"

"Bir daha söyle."

"Kaşınma bence!"

Gülüşü bir anda silinmiş. Şaşkın bir halde arkama bakıyordu. Sanki biraz da tereddüt ya da korku vardı.

"Ya kalk ne olur! Rafet Amca gelecek."

"Ge-geldi galiba!"

"Biricik! Yanlış görüyorum değil mi kızım? Bu odada sen ve benden başka kimse yok değil mi?"

Eyvah! Bu Komiser'in sesiydi. Ve oldukça sinirli bir haldeydi. Dudağımın kenarını ısırarak yavaş yavaş arkama döndüm. Gerçekten de oradaydı.

"Aslında var gibi. Ama olmaya da bilir. Keşke olmasıydı. Hatta şuan kaçması gerektiğini düşüne de bilir. Bence kesinlikle öyle yapması canını kurtaracağı anlamına da gelebilir. Hani diyorum ki ufaktan kaçarsa kendini kurtara da bilir."

Saçmaladığımın kesinlikle farkındaydım. Ama lafı dolandırarak Rafet Amca' yı sakinleştirebilirdim. Yani belki. Bir ihtimal.

"Biricik! Söyle şu mendebura burayı hemen terk etsin. Onu görmemiş olayım!"

"Ta-tamam Rafet Amca. Hemen. Hala ne bekliyorsun gitsene."

"Gittim bile!"

Ne yaptı bu? Camdan mı atladı? Yoksa adrenalinin verdiği heyecanla halüsinasyon mu görüyordum. Hemen camın önüne geçip aşağıya baktım. Oradan bana el sallıyordu. Ah! Nasıl hala gülüyordu bu?

"Geri zekalı herif! Bana bak Biricik, bu adam bir daha çevrende dolaşmayacak. En azından benden habersiz şekilde dolaşmayacak!"

"Olur Rafet Amca."