ពេលវេលាដើរយ៉ាងលឿងត្រឹមមួយពព្រិចភ្នែកសោះ វេលាយប់យន់ក៏ឈ្លានចូលមកដល់ ភ្លើងពណ៌ឆ្វេចឆ្វាចស្ថិតក្នុងក្លឹបមួយកន្លែង បង្ហាញឲ្យឃើញពីនាយតូចស៊ូនូកំពុងតែអង្គុតផឹកតែម្នាក់ឯង ហាក់កំពុងពិបាកចិត្តរឿងអ្វីម៉្យាងតែក៏មិនអាចហាស្តីចេញមកបាន បានត្រឹមផឹកវាដើម្បីរំងាប់ទុក្ខ !។
« អ្នកប្រុសតូច អ្នកប្រុសធំខ្ញុំមកតាមទាន » អ្នកបម្រើប្រុសក្មេងម្នាក់ដើរមកយ៉ាងគួរសមនិយាយទៅកាន់នាយតូចស៊ូនូ
« ទៅប្រាប់បងហ៊ីទៅថាយើងរវល់ !! » ថាហើយស៊ូនូក៏ងើបចេញពីកន្លែងដែលខ្លួនអង្គុយបាត់តែក៏ត្រូវបុកនឹងជុងវ៉ុនតែម្តង
« អួយ៎ ! ដើរមិនមើលទេយ៉ាងមិច?? » ស៊ូនូស្រែកក្តែងៗទៅអ្នកខាងមុខខ្លួនដោយមិនដឹងថាគេជាអ្នកណាដឹងត្រឹមពេលនេះខ្លួនកំពុងតែស្រវឹងមិនបានចាប់អារម្មណ៍ឡើយ
« បងស្រវឹង តែហេតុអីក្លិនខ្លួនរបស់បងបែរជាក្រអូបទៅវិញ?? » សម្តីមិនខុសពីការពិតនាយតូចម្នាក់ពិតជាមានក្លិនក្រអូបពិតមែន ដៃមាំម្ខាងទាញចង្កេះតូចឲ្យមកផ្អឹបនឹងខ្លួន ក្លិនខ្លួននាយតូចម្នាក់នេះក៏សាយភាយពាសពេញច្រមុះនាយតែម្តង
« ណែ៎ ចង់ធ្វើអី?? លែង! » នាយតូចខំរើបម្រាស់ខ្លាំងៗតែនៅតែមិនអាចរត់ចេញពីក្មេងនៅខាងមុខខ្លួនបានទាល់តែសោះ នាយតូចកាន់តែរើនាយក៏កាន់តែរឹតបណ្តឹងថែមសឹងតែដង្ហើមមិនរួចទៅហើយ
« នេះបងស្រវឹងដល់ថ្នាក់មិនស្គាល់ខ្ញុំហើយ?? » នាយនិយាយទាំងហួសចិត្តមិនស្មានថានាយតូចម្នាក់ស្រវឹងដល់ថ្នាក់មិនស្គាល់ខ្លួនពីមុនគេមិនដែលបែបនេះនោះទេតែពេលនេះក៏ក្លាយជាអ្នកប្រមឹកទៅហើយ
« នីគីមែនទេ?? » នាយតូចយកដៃទៅចាប់មុខនាយមុននឹងនិយាយឡើង ឯដៃតូចៗក៏ចេះចាប់បង្វែរក្បាលរបស់នាយដើម្បីមើលបញ្ជាក់ នាយបានត្រឹមសម្លឹងមើលស៊ូនូមិនដាក់ក្នុងចិត្តកំពុងគិតថានីគីជាអ្នកណាមិចបានជាហ៊ានមកនៅក្នុងការចងចាំរបស់ស៊ូនូទៅវិញ??
« បងស្រវឹងហើយខ្ញុំជូនបងទៅផ្ទះ » ថាហើយជុងវ៉ុនក៏ចាប់លើកនាយតូចទៅបាត់ដោយមិនមាត់អ្វីបន្តិចសោះ ។។
+ងាកមកមើលក្នុងបន្ទប់ធំទូលាយមួយដែលមានពណ៌ខ្មៅលាយសបន្តិចបន្តួចអមដោយគ្រឿងសង្ហារិមផ្សេងៗ ចំណែកឯលើឥដ្ឋក៏ឃើញថាមានខោអាវរបាត់របាយ ហាក់គ្មានរបៀបរៀបរយទាល់តែសោះ ឯនៅលើគ្រែក៏ឃើញមនុស្សប្រុរសម្នាក់មានរាងតូចផ្ទៃមុខប៉ោងខ្ជូតៗកំពុងតែលេងអ្វីម៉្យាងដែលក្នុងភួយដែលនាយតូចនេះដណ្តប់ក៏មានចលនាហាក់ប្លែក!។
« អ្ហឹស៎ ! ឈប់ៗ » ទឹកមុខដ៏គួរឲ្យចង់ចាប់ស៊ីត្រូវបានបាត់ចេញពីមុខរបស់នាយតូចភ្លាមៗបន្ទប់ពីនិយាយរួច ដៃតូចៗជ្រោគសក់ខ្មៅក្រឹបរបស់បុរសម្នាក់ទៀតដែលអើតចេញពីភួយ
« យ៉ាងមិច?? មិនស្រួលទេហេស៎ ឬក៏បងផ្តល់... »
« ល្មមបានហើយត្រឹមជាគូរដណ្តឹងមិនមែនប្តី ! » នាយតូចជេយ៍និយាយហើយក៏ផ្អៀងខ្លួនគេងបែរមុខទៅម្ខាងដែលងាកចេញពីមុខរបស់ហ៊ីស៊ឹង ស្នាមជាំក្រហមក្រម៉ៅតូចៗបន្សល់ទុកនៅលើដងខ្លួនរបស់នាយតូចយ៉ាងច្បាស់ៗ
« ហឹស៎ គូរដណ្តឹង!! បងជាប្តីរបស់អូនទើបសមជាង ជុប៎ » នាយនិយាយដោយទឹកមុខបញ្ជាក់ថាខ្លួនពិតជាសមជាប្តីរបស់ក្មេងនៅក្បែរខ្លួននេះពិតប្រាកដពិតមែន នាយមិនទាំងតែនិយាយទេគឺខ្លួនបានថើបលើស្មារបស់នាយតូចថែមទៀតផងហើយគូរដណ្តឹងឯណាគេធ្វើរឿងបែបនេះនោះ
« តែខ្ញុំមិនទាន់រៀបការឬចុះអេតាស៊ីវិលជាមួយអ្នកណាទេ?? » ជាការពិតមិនអាចប្រកែកបានគឺនាយតូចពិតជាមិនទាន់រៀបការពិតមែនហើយខ្លួនគេក៏មិនមែនជាប្រពន្ធអ្នកណាដែរ
« ហ៊ឹម !! ស្អែករៀបការតែម្តងទៅល្អទេ?? » មាត់និយាយទាំងដៃរបស់នាយកំពុងអង្អែលលើខ្លួនប្រាណរបស់នាយតូចគ្មានចន្លោះ
« ដៃរបស់លោកជាដៃមឹកឬយ៉ាងមិច ?? » ក៏ពិតមែនហើយដៃនាយជាដៃមឹករឺយ៉ាងណាបានទេបេះមិនចេញមិនតែប៉ុណ្ណោះនាយក៏ផ្គើនលើសដើមរឹតតែបេះចេញនាយក៏កាន់តែលូកចូលហាក់មិនក្រែងចិត្តអ្នកក្បែរខ្លួនសោះ
« ហឹស៎ ! អ្នកណាឲ្យអូនកើតមកជាមួយសាច់សរលោងបែបនេះទៅ ?? » សាច់សរលោងគួរឲ្យចង់ស៊ីបែបនេះតើអ្នកណាទ្រាំបានជាមួយនាយតូចម្នាក់នេះទៅ
« ឈប់! » គ្រាន់តែនាយតូចងើបអង្គុយដោយខ្នងផ្អែកនឹងក្បាលគ្រែភ្លាម ហ៊ីស៊ឹងក៏ស្ទុះរកត្របាក់បបូរមាត់តូចសារជាថ្មីតែក៏ត្រូវនាយតូចហាមទាន់ បើមិនអញ្ចឹងនោះច្បាស់ជាមិនរួចខ្លួនពីនាយម្នាក់នេះប្រាកដណាស់!
« អូនពង្វក់បងហើយ ក៏ហាមបងបែបនេះហេស៎?? » សម្តីនិយាយចេញមកមិនធម្មតា ឯទឹកមុខរបស់នាយក៏រិតតែមិនធម្មតាថែមទៀត ។ ទឹកមុខដែលចង់ចាប់ស៊ីអ្នកខាងមុខខ្លួនភ្លាមតែក៏ត្រូវហាមដោយម្ចាស់សមីខ្លួន
« ពង្វក់អី ?? ខ្ញុំមិនបាន..អ្ហឹម » បានឱកាសនាយក៏ចូលទៅត្របាក់បបូរមាត់តូចម្តងទៀតដោយមិនរអា ការថើបក៏ស្ទាត់ជំនាយធ្វើឲ្យនាយបានពង្វក់អ្នកខាងក្រោមខ្លួនបានសម្រេច ចលនាមួយៗនៃអណ្តាតដ៏ពិនប្រសព្វក្រឡាស់ក្រេបជញ្ជាក់បបូរមាត់តូចដោយមិនរអើម ។ ឯដៃមាំក៏ចេះតែអង្អែលសព្វសាច់ដើម្បីឲ្យនាយតូចធ្លាក់ចូលទៅក្នុងភ្លើងស្នេហ៍តណ្ហាដោយមិនប្រកែក
« អ្ហាស៎....អាប្រុសឆ្គួតឈប់ !! » ប្តូរពីមាត់នាយក៏បន្តដល់ឈើរីទាំងគូរដែលទាក់ទាញនាយឲ្យចូលក្នុងភ្លើងតណ្ហាម្តងទៀត ដៃម្ខាងប្រឹងច្របាច់វាលេង ឯម្ខាងទៀតក៏ត្រូវមាត់របស់នាយ ខាំ ជញ្ជាក់ដោយមានអណ្តាតដ៏ពិនប្រសព្វប្រឡែងលេងជាមួយវា ចំណែកនាយតូចធ្វើអ្វីមិនបានព្រោះក្នុងខ្លួនរបស់គេក៏ឆេះឆួលដូចជាត្រូវភ្លើងដុត
« អូនកាន់តែព្រហើនដាក់បងហើយដឹងទេ?? អ្ហឹស៎ » ថាហើយនាយក៏សូកហ៊ីស៊ឹងតូចចូលទៅក្នុងនាយតូចតែម្តង អ្នកណាប្រើឲ្យនាយតូចប្រហើនដាក់ខ្លួនពីមុននាយតូចមិនដែលហ៊ានហៅខ្លួនបែបនេះឬក៏ពេលបានចិត្តពេកទើបហៅនាយបែបនេះ ។ នៅពេលដែលនាយតូចនាយបែបនេះ នាយក៏មិនទុកថ្វាយបង្គុំឬអូសក្រឡាយូរដែរទើបសម្រេចចិត្តសម្រុកយកតែម្តង
« ហ្ហឹក....ឈឺណាស់ » សម្រែកនៃក្តីឈឺចាប់ដែលនាយបានផ្តល់ឲ្យគឺវាហួសប្រមាណដែលគេទទួលយកបាន លើកនេះនាយមិនថ្នមឬថ្នាក់ថ្នមដូចពីមុនទេ គឺនាយធ្វើវាដោយចេតនាចង់ឲ្យខ្លួនឈឺចាប់ព្រោះនាយមិនពេញចិត្តសម្តីរបស់នាយតូចមុននេះឡើយ
« សឺត....ជាទោសដែលអូនព្រហើនដាក់បងយល់ទេ?? » នាយថើបលើសក់នាយតូចថ្នមៗដោយបន្ថែមសម្តីយ៉ាងស្រទន់ ឯចលនាខាងក្រោមក៏រិតតែខ្លាំងលើសមុនពីរដងគឺនាយសម្រុកដោយមិនគិតថាក្មេងនៅក្រោមខ្លួនកំពុងឈឺចាប់នោឡើយ!។
ភាគនេះសុំហិលតិចហើយព្រោះបាត់យូរ 😔
YOU ARE READING
បងប្រុសរបស់ខ្ញុំ. • // SungJake // •
Romance« គ្រប់យ៉ាងបានរៀបចំជាសម្រេចសម្រាប់ហ្គេមមួយនេះ »
