បងប្រុសរបស់ខ្ញុំ. • // SungJake // •

Ep5 : ផ្អែម🔞

« អូនតែងតែបែបនេះ ហឹស៎ » ថាហើយស៊ុងហ៊ុនក៏ងើបចេញរួចក៏អង្គុយក្បែរជេយ៉ុនដោយមិនភ្លេចយកញ្ចប់បារីដែលនៅក្រោមថតទូររួមជាមួយដែកកេសផងដែរ
« ឈប់ទៅអូនមិនចូលចិត្ត » កញ្ចប់បារីដែលនៅនឹងដៃនាយត្រូវបានជេយ៉ុនយកមកក្តាប់នឹងនឹងដៃជាប់ ទង្វើនេះហាក់ធ្វើឲ្យជេយ៉ុនមិនពេញចិត្តខ្លាំងតែម្តង
« បងមិនបានសួរយោបល់អូនថាចូលចិត្ត ឬ មិនចូលចិត្តនោះទេ ឲ្យវាមកបង » ស៊ុងហ៊ុននិយាយដោយសម្លឹងផ្ទៃមុខដ៏ស្រស់ផូរផង់ជាមួយនឹងទឹកមុខកំណាច នាយក៏ហាក់មិនពេញចិត្តនឹងទង្វើជេយ៉ុននោះដែរ
« អត់ទេ !! »
« កុំធ្វើជាមនុស្សរឹងរូសជាមួយបង ជេយ៉ុន !! »
« អូនមិនបានរឹងរូស » ម្នាក់ៗហាក់ខ្លាំងរាងខ្លួន មិនមាននរណាចុះាយញមម្នាក់ក៏ដណ្តើមរបស់មកវិញ ឯម្នាក់ទៀតក៏មិនព្រមឲ្យ
« ស្ងប់អារម្មណ៍សិនបានទេ ហើយក៏ស្តាប់អូននិយាយសិន » ជេយ៉ុនប្តូរពីការខឹងមកជានិយាយស្តីដោយសម្តីទន់ភ្លន់ ផ្ទៃមុខអង្វរករបញ្ចេញមកធ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនក៏ធ្វើតាមគេដូចជាត្រូវមន្តសណ្តំ
« ក៏និយាយមក » ស៊ុងហ៊ុននិយាយដោយបែរមុខចេញពីនាយតូចព្រោះថាខ្លួនក៏មិនទាន់បាត់ខឹងជេយ៉ុននៅឡើយទេ
« សម្លឹងមើលមុខអូន » ដៃតូចៗចាប់ទាញផ្ទៃមុខកំណាចឲ្យបែរសម្លឹងមករកខ្លួន ផ្ទៃមុខទាំងពីរប្រទាក់ក្រឡាគ្នាដូចក្រឡាអុក ស៊ុងហ៊ុនហាក់ទ្រាំមិនបានប្រសិនបើនាយនៅតែបន្តសម្លឹងមើលមុខរបស់ជេយ៉ុនបែបនេះទៀតនោះ
« អូនសុំទោស មិនមែនអូនមិនចង់ឲ្យបងប៉ះពាល់រាងកាយមួយនេះនោះទេតែអូនមិនព្រមនៅឡើយ សង្ឃឹមថាបងនឹងយល់ » ជេយ៉ុន
« បើអូននៅតែនិយាយចាកប្រធានបែបនេះ បងថាកុំអីល្អជាង » បន្ទាប់ពីនិយាយរួចស៊ុងហ៊ុនក៏ងើបឡើងបម្រុងនឹងដើរចេញពីទីនោះតែក៏ត្រូវ
   « ហ្អឹក....អូនសុំទោស កុំទៅចោលអូនអី » នាយតូចងើបឡើងរត់មកក្រសោបអោបនាយក្រាស់ពីក្រោយយ៉ាងជាប់ មាត់និយាយឡើងទាំងមានទឹកភ្នែកស្រក់ម៉ាត់ៗ ជេយ៉ុនហាក់មិនអាចបណ្តោយនាយឲ្យចេញឆ្ងាយពីខ្លួននោះទេ
   « ..... » ស្ងាត់
   « អូនសុំទោស ហ្អឹក កុំទៅអី..... » ទោះបីនាយចិត្តរឹងយ៉ាងណា ក៏នៅតែមិនអាចឈ្នះទឹកភ្នែកដែលស្រក់ដូចជាទឹកទំនប់ដែរ ស៊ុងហ៊ុនបែរមកក្រោយសម្លឹងមើលផ្ទៃមុខដែលពោរពេញដោយទឹកភ្នែក
   « ឈប់យំបានហើយ លែងស្អាតហើយឃើញទេ » ដៃមាំបែកសរសៃរវាស់ទឹកភ្នែកអ្នកម្ខាងទៀតចេញពីថ្ពាល់បន្ថែមពីនោះនាយបែរមកជានិយាយដោយសម្តីទន់ភ្លន់វិញ
   « ឈប់ខឹងអូនហើយត្រូវទេ ?? »
   « មិនប្រាកដ.....អុប៎ » មិនដឹងថាភាពក្លាហានរបស់ជេយ៉ុនបានមកពីណាម្តងទៀតនោះទេ កាយតូចក្រសោបកញ្ចឹងកនាយរាងកាយក៏ចង្អឺតឡើងគ្រប់គ្រងលើបបូរមាត់បុរសដែលនៅពីមុខខ្លួនម្តងទៀត ។ ឱកាសបានមកដល់ដៃម្តងទៀត ដៃមាំចាប់ក្រសោបចង្កេះតូច ជាមួយនឹងការថើបដ៏ពិសេសពិសាល
« ធ្វើជាក្មេងស្តាប់សម្តីទើបវាមិនឈឺខ្លួន » ស៊ុងហ៊ុនស្តីឡើងទាំងយកដៃទៅអង្អែលថ្នមៗនៅលើថ្ពាល់ដែលដិតដាមដោយទឹកភ្នែកនោះ។ ភ្នែកទាំងគូរសម្លឹងគ្នាឥតព្រិច ឯដៃរបស់នាយក៏ចាប់ដោះអាវរបស់ខ្លួនបោះនៅលើសាឡុងក្បែរនោះ
« អ្ហឹស៎ បងធ្វើអី?? » រាងកាយទាំងពីរត្រូវបានទម្លាក់ទៅលើគ្រែ ដោយមានស៊ុងហ៊ុនសង្គ្រប់ពីលើ ដៃតូចស្រឡូនទាំងគូរត្រូវបានចងជាប់ដោយខ្សែក្រវ៉ាត់របស់អ្នកខាងលើ
« បងមិនអនុញ្ញាតឲ្យដៃរបស់អូន ផ្តល់របួសស្នាមនៅលើដងខ្លួនរបស់បងនោះទេ » នាយនិយាយឡើងទាំងញញឹមពោរពេញដោយកលល្បិច
« ចឹងអូនក៏មិន.....អ្ហាស៎.....ឈឺណាស់ឈប់ទៅ ហ្អឹក.. » មិនដឹងថាខោរបស់ជេយ៉ុនត្រូវបាននាយសម្រាតចោលតាំងពីពេលណាដឹងត្រឹមថាពេលនេះខ្លួនប្រាណរបស់កាយតូចគឺគ្មានអ្វីបិទបាំងឡើយ ។ ដៃមាំបែកសរសៃរុករានបំពានផ្នែកខាងក្រោមរបស់អ្នកខាងក្រោមយ៉ាងចាស់ដៃ ពាក្យដែលនាយតូចត្រូវនិយាយក៏ត្រូវលេបចូលទៅក្នុងពោះអស់ ព្រោះដោយក្តីឈឺចាប់ដែលនាយផ្តល់ឲ្យ
« ស្រែកថ្ងូរខ្លាំងយ៉ាងនេះហេស៎ !! » ទឹកមុខឌឺ ផ្គើនបញ្ចេញមកធ្វើឲ្យនាយតូចខ្នាញ់នឹងនាយមិនស្ទើនោះទេ តែឲ្យធ្វើអ្វីបានទៅបើដៃក៏ជាប់ចំណង ឯខ្លួនក៏គ្មានកម្លាំងទប់ទល់នឹងបងប្រុសខ្លួនដែរ
« អ្ហឹស៎ » សំឡេងថ្ងូរដ៏សែនពិរោះធ្វើឲ្យនាយហាក់ជាប់ចិត្ត សឹងតែចង់ស្តាប់រាល់ព្រោះវាធ្វើឲ្យនាយអារម្មណ៍ល្អខ្លាំងណាស់
« ហឹស៎ បងគួរតែចាប់ផ្តើមផ្តល់របស់ពិតទៅអូនហើយ » អ្វីៗបានបញ្ចប់ នាយក៏ចាប់ផ្តើមថើបថើរ ខាំក្រញិចលើសាច់សរលោងដែលគ្មានស្នាមសូម្បីតែបន្តិច ឯដៃក៏អង្អែលលើសព្វសាច់មិនឲ្យមានកន្លែងចន្លោះ ។
« ក្លិនក៏ក្រអូប សាច់ក៏ផ្អែមតើអ្នកណាទៅដែលមិនចង់ប៉ះពាល់អូន?? » សម្តីគួរឲ្យចង់ចាប់ទះបូករួមទាំងទឹកមុខដែលពោរពេញដោយតណ្ហាធ្វើឲ្យនាយតូចខ្លាចមិនស្ទើនោះទេ
« បងគួរតែផ្តល់វាឲ្យអូន »
« អត់ទេ បងហ៊ុន.....អ្ហាស៌ » ភាពរឹងមាំពេលនេះបានចូលទៅជ្រៀតជ្រែកផ្នែកខាងក្រោម
« ហ្ហឹស៎......អ្ហាស៎ » សំឡេងថ្ងួចថ្ងូររវាងអ្នកទាំងពីរប៉ះគ្នាបង្កជាតន្រ្តីក៏ក្តៅគគុកនៅក្នុងបន្ទប់ នាយក្រាស់នៅតែបន្តលូកលាន់អ្នកខាងក្រោមយ៉ាងចាស់ដៃហាក់គុំយូរឆ្នាំមកហើយអញ្ចឹង ។ អ្នកទាំងពីរនៅតែបន្តវារហូតដល់ជេយ៉ុនសន្លប់ម្តងជាពីរដងទើបស៊ុងហ៊ុនអស់ចិត្តព្រមបញ្ឈប់ទង្វើនេះ....។

__________

ភ្លាវបន្តិចហើយណា៎🌝
Enjoy your read na 🫰🏻🔥