Donderdag

49 7 0
                                    

Geïrriteerd dump ik mijn tas op de tafel. Alles staat weer vol, dus ik ga gewoon bij die irritante jongen zitten. Hij kijkt op van zijn laptop en wilt iets zeggen, maar voordat hij zijn mond opent onderbreek ik hem.
'Zeg maar niets en irriteer me niet want anders ga je er echt aan.'
Hij slikt even en neemt een slok van zijn koffie en kijkt mij dan aan. 'Rose, ik wil je gewoon een ontbijt aanbieden aangezien jij dat wel kan gebruiken.' Hij fronst zijn wenkbrauwen. 'Je naam is toch Rose?'
Ik kijk hem verbaasd aan, want hoe kan hij in hemelsnaam opeens zo aardig zijn, maar knik toch langzaam als bevestiging.
'Nou,' gaat hij verder, 'mijn naam is John en kies maar wat je wilt, en ik betaal het.' Hij kijkt mij aan en grijnst. 'Had je niet verwacht, hè?'
Ik frons. 'Nee,' mompel ik.
Hij reikt mij de bestelkaart aan. 'Kies maar.'
Ik knik langzaam en pak het vast. 'Oke.' Ik kies een eenvoudig ontbijt, want ik wil niet dat hij te veel kosten heeft, en terwijl ik eet, kijkt hij soms naar mij en gaat daarna weer verder met werken. Wanneer ik klaar ben, pak ik mijn tas en sta ik langzaam op. 'Nou...'
Hij kijkt mij aan. 'Nou?'
'Bedankt,' zeg ik. Ik bijt op mijn lip, eigenlijk niet goed wetend wat ik moet zeggen. 'Tot ziens dan, hè?'
Hij knikte langzaam. 'Ja.'
Zo verliet ik ongemakkelijk het restaurant.

Mijn kluisje/Het caféWhere stories live. Discover now