One Step Away ^HyunLix^

5-"Bir Aile Uyanıyor"

---

Güneş, pencere perdesinden ince bir çizgiyle odaya süzülüyordu.
Felix, uykulu gözlerle yatakta doğrulurken önce Minho’nun mırıldanışını duydu.
Sonra… mutfaktan gelen bir tıngırtı.
Ve ardından Hyunjin’in sesi:

“Hemen geliyorum, küçük adam. Annen biraz daha uyusun, olur mu?”

Felix hafifçe gülümsedi.
Minho’nun beşiği boştu.
Yani Hyunjin… onu alıp sabahı kendi başına idare etmeye çalışıyordu.

Yavaşça yataktan kalktı ve mutfağa yürüdü.
Gördüğü manzara?
Hyunjin’in bir kolunda Minho, diğer eliyle tavada yumurta çırpmaya çalışmasıydı.

Felix kapıya yaslandı, gülümseyerek izledi.

“Şef Hyunjin iş başında demek,” dedi tatlı bir sesle.

Hyunjin başını çevirdi, utanarak güldü. “Günaydın. Seni uyandırmak istememiştim.”

Felix yanına gelip Minho’yu kucağına aldı. “Uyanmak hiç bu kadar güzel olmamıştı.”

Minho, annesinin kokusunu alır almaz gülümsedi gibi oldu.
Hyunjin, o minicik yüz ifadesine hayranlıkla baktı.
“Bu… tam bir mucize.”

Felix, Hyunjin’in elinden çatalı alıp yanına sokuldu.

“Artık yalnız değilsin, Hyunjin. Ne sen, ne ben.
Minho’yla birlikte... gerçekten bir aileyiz.”

Hyunjin, onun alnına küçük bir öpücük kondurdu.
Sonra üçü birlikte, sabah kahvaltısını yere serilmiş bir battaniyenin üzerinde yapmaya başladılar.
Yumurta biraz fazla pişmişti.
Ekmek biraz yanmıştı.
Ama kahkahalar, sarılmalar ve bakışlar…
İlk kez gerçekten “tam” hissettiriyordu.

Hyunjin, bir an Felix’e dönüp fısıldadı:
“Hayat bazen çok karmaşıktı… Ama sen ve Minho, benim için en sade ve en doğru cevapsınız.”

---