HARİKA

DURDUR KENDİNİ (1.kısım)

Hiçbir zaman değişmeyecekti. O hep bana karşı sinirli, soğuk olacaktı. Bense ona aşık olduğumu düşünüyordum. Ondan hiçbir karşılık alamayacağımı bilmek. Beni üzüyordu.

Aptalca düşünüyordum. Birini hamile bırakmış olabilirdi.Nişanlısıyla evlenip gidecekti. Kuzenimdi. Bense hala ona açılma planları yapıyordum. Ne oldu da bu duruma geldim sanki. Tek özelliği güvendiğim biri olmasıydı.

Aşk güvendir. Buna karar vermiştim. Çünkü her güvendiğim erkeği sevdiği düşünüyordum.

Kapıyı çaldım.

"Kim o?"

"Benim Harika"

Klik sesini duydum, kapıyı açmıştı.
İçeri girdim. Koltuğa oturdum. Altında pantolon vardı ama üstü çıplaktı. Buna rağmen çekinmeden karşımda duruyordu. Vücuduna incelemeye başladım. Geniş omuzlara ve kaslara sahipti. Onu seksi ve karizmatik yapan, kızları kendine hayran bırakan özelliğiydi bu.

Düşüncelerime ne olmuştu böyle, onlardan utanıyordum . O gittikten sonra onunla ilgili düşünmeye hayaller kurmaya başlamıştım. Değerini gittikten sonra anlamak gibi birşeydi.
Acaba geri dönecekmiydi.

Bu sırada dolabından bir tişört buldu ve bana döndü. Tişörtü üstüne geçirdi.

"ne zaman geri döneceksin?"

"Yakında."

"Elisa işini ne yaptın?"

"Halledicem bir şekilde"

Boşuna uğraşıyorum. Bana hiçbirşey anlatmayacak.

Odadan çıktım ve kendi odama geçip hazırlanmaya başladım. Sabahın erken saatiydi ama amaçsızca Üveysin odasına dalmıştım. Bahanem Esilayla neler olduğunu öğrenmekti. Onu görmek istemiştim bu bahaneyle.

Formalarımı giyip aşağı attım kendimi saçım bağlıydı ve makyaj yapmamıştım. Sirk maymunlarına benziyordum muhtemelen, Üveys kesin benden tiksinecekti. O kadar süslendiğim zamanlarda bile onu etkileyememiştim, şimdi bir makyajımdan etkilenecek değildi.

Kahvaltıda herkes yerinde ve sessizdi. Tek fark bir buçuk aydır boş bir olan sandalyenin dolu olmasıydı. Herkese günaydın deyip oturdum. Sessizce kahvaltımı ettim ettim ve sessizce kalkıp kapıya yöneldim. bir adım atmıştım ki yengem,

''Bugün seni Üves bıraksın istersen kızım'' dedi.

Ahh bende bundan korkuyordum işte. Üveyse döndüm. Duygularım yüzünden onunla yalnız kalmaktan korkuyordum.Kahvesini içip itiraz etmeden ayağa kalktı.

*

ÜVEYSTEN

Hiç değişmemişti. Tam anlamıyla aynıydı. Bazen aptal aptal düşünüyor kafasında senaryolar yazıp oynuyordu. Ona olan özlemim, buraya geldiğimde, yanında olduğumda bile dinmemişti. Ona bir kere olsun sarılmak ve kokusunu içime çekmek isterdim.

Halinden memnundu. Mutlu görünüyordu. Onu unutana kadar bir daha görmemeye yeminli ben, ilk fırsatta koşa koşa gelmiştim. İmkansızlıklarımın içinde bir imkansızlık daha vardı. Esila.

Harika hayatıma girdiği günden beri bir kızla bile birlikte olmamıştım. O ise Harikaya 2 aylık hamile olduğunu söylemişti. Esilanın kötü bir kız olmadığını biliyordum. Bu yüzden tüm ayrıntılarını düşündüm. Gitmeden önceki gece sarhoştum. O gece yaptığımı var saysam bile ben gideli bir aydan birkaç gün fazla olmuştu. O ise bebeğinin iki aylık olduğunu söylüyordu.

Söylediği şeyler imkansızdı. Onunla birlikte olduğum bir gerçekti ama hamile olsaydı şu anda bir çocuğumun olmuş olması gerekti.

Kahvemi bitirip kalktım. Harikayı okula bırakacak oradan da Esilayı alıp hastaneye götürecektim.