Milkshake --completed

chapter 28

chapter 28

(Joey's POV)


Ugh...


Kinabukasan, pagdating ko galing sa skwela, naabutan kong malinis na ung living room -- tahimik nga ang condo eh.. Hmmm...mukhang naglayasan na ung mga nakitulog ah. Buti naman. Akala ko buong araw pa silang magpapaka-feel at home dito. Nasan na kaya si Rachelle?

Weh, bahket mo pa ba hinahanap un eh di naman mawawala un.

Tinambak ko ung gamit ko sa kwarto ko, tapos dumiretso sa kusina para maghanap ng merienda-slash-early dinner. May niluto kaya si Rachelle..?


Hopia! OoO


May tao...


Ahyan na. Nakita ko na ung hinahanap ko. Si Rachelle, nakasubsob sa libro (literally) natutulog. Tumigil ako sa tabi nya at tiningnan kung ano ba ung tinutuluan nya ng laway. joke! ;D Tulog lang naman, wala pang laway.


Mukhang homework na tinulugan -- again.

I laughed to myself. Ilang beses ko ba syang nahuhuli na natutulog imbis na nag-aaral. Himala na pumapasa pa sya.


Mukha syang anghel pag natutulog.
ang tahimik ng mukha... parang...


Teka nga, ano bah tohng iniisip ko?!

Tinalikuran ko syang bigla. Lumakad ako sa kabilang side nung kusina (ehwan ko rin ba kung bahket sa diname-dame ng lugar sa condo eh sa kusina pa nya naisipang gumawa ng homework... abno talaga). Binuksan ko ung closet sa sulok at nilabas ung walis tambo. Kumuha ako ng isa dun sa mga strand nun, tapos umupo dun sa tabi ni Rachelle.
Hihihi... :D


Ako: (kinikiliti ung tenga nya) Gising, gising~


May kung ano syang binulong. Di ko naintindihan kaya kiniliti ko uhlet ung tenga nya.
Hindi pa rin sya fully gumising. Pero this time, sinubukan nyang itaboy ung kamay ko.


Rachelle: Go away, Lex.


Lex?


Ako: Sira, ang layo ng pangalan ko sa Lex.


Bumukas ung isang mata nya, tapos nagstretch pa bago umayos ng upo.
Tinitigan nya ko ng ilang segundo. Ginigising pa yata ung utak nya.


Rachelle: Sorry.... Ano bah yan? Natutulog ako eh... -__-


Sino si Lex?


Ako: Eh bahket mo tinutulugan ung mga assignments mo?
Rachelle: Tapos na toh noh.


Sinulat nya ung pangalan nya sa taas nung papel. Tapos hinarap sa'kin.


Rachelle: See? Tapos na!


Tinignan ko ung papel tapos tinignan ko sya. Pumapasa ba talaga toh? o_o


Ako: Wala ka man lang ka-effort-effort.
Rachelle: Oh well...


Pinanood ko sya sandali habang inaayos nya ung mga gamit nya at nilalagay sa bag na mas marami pa yatang kalat na laman kesa sa books or notebooks, o kahit notes man lang.


Ako: May problema ka ba sa school?
Rachelle: Ako? Sa school? Yah right...


Tumawa sya. Pero may kung anong bahid ng pagka-nerbyos ung tawa nya.
Tinitigan ko sya ng matindi hanggang sa ma-realize nya na hindi ko binibili ung palusot nya. Eventually, bumigay din sya. Iba talaga ang power ng titig ko! wahahaha ;D


Rachelle: Oh alright!


She slumped on her chair.


Rachelle: I don't like my course! Never kong pinangarap na mag-Business Management!
Ako: Bakit un kinuha mo?
Rachelle: Didn't we talk about this already before? Kasi nga, un ung sabi ni mommy...
Ako: So?
Rachelle: So... I have to obey what she says!
Ako: Bakit? Eh di naman sya maghahanap ng trabaho para syo balang araw?


Teka, parang rebelde yata labas nun ah...


Ako: Ano ba talaga gusto mo?
Rachelle: (bulong) Fine Arts... Fashion Designing..
Ako: Eh di mag-switch ka ng course!
Rachelle: Ugh! Wag mo ngang windangin utak ko!


Tiningnan ko sya sandali, tapos tumingin sa relo... Hapon pa naman pasok nya bukas... at ako naman...eh may sariling schedule. :D


Ako: Gusto mo lumabas?
Rachelle: Huh?
Ako: Mag-bar tayo ngayong gabi... La lang.


Tinitigan nya lang ako. Wala man lang ka-emo-emosyon sa mukha.
Okay... napapahiya na ko.


Ako: I mean, pampagaan lang ng loob. Masyado na tayong seryoso dito eh. Kung ayaw mo, okay lang rin naman. But don't you think na kailangan natin ng break?


I'm rambling.


Ako: I'll even let you drive!


Okay, Joey, that sounds REALLY desperate. O_O



Pero okay. As desperate as it sounds, effective naman. Rachelle finally smiled at tumalon kagad from her seat.


Rachelle: Yipee!!! Tara na!



Tumakbo sya sa kwarto nya. I went to my own room para magpalit ng damit. After 20 minutes, kinakatok na ko ni Rachelle. I stepped out of my room and saw her wearing a little red dress and black high-heeled sandals. Halos hindi na sya nag-make up, kung naglagay man sya, hindi halata. Hinayaan nyang nakalugay ung buhok nya. In other words, she looks beautiful.


As soon as the door is open wide enough, she grabbed my hand at hinila na ko palabas ng condo. Excited yan, ngayon ko lang pinayagan mag-drive eh. :D

Pagkasakay namin sa kotse (at pagkatapos kong magdasal), dahan-dahan nya pang binuksan ung makina, tingin sa likod, apak sa gas --


Ako: Raa-aaCCHHH! OoO


At umabante poh kame.... Halos mabunggo sa pader nung garage. T-T


Rachelle: (ngiti) Oops... :P


Inayos nya ung steering wheel at nilipat sa "reverse" ung stick. This time, nakalabas kami ng garage safely.

Habang nagddrive sya, dalawang beses kaming pumasok sa one way street, halos tatlong beses yata muntik makabunggo ng aso, at hindi ko na mabilang kung ilang beses nabusinahan. T-T

Pagdating namin sa EDSA, I swear, namumuti na ung knuckles ko sa sobrang hawak sa seatbelt ko, at nahulog na rin yata ung puso ko!

Lord! Wag naman poh sana maputol ang oras ko sa mundo! ToT