chapter 60
(Rachelle's POV)
Pagkatapos naming pagtiisan ang fries na sandamakmak ang dame na umapaw sa tray-- aba, isipin nyong balak ko ubusin un ng mag-isa! . . exagge. haha -- nag-drive ulit kami pabalik sa bahay ko. Wala pa ring muwang ang tatay ko na nagliliwaliw ako, kaya lumabas ulit kami ni Joey. This time, naglakad-lakad na kami imbis na nag-drive.
Ako: Abno ka talaga... Pano ka ba nakarating dito? Eh ni di ko naman sinabi syong nasa New York ako... Buti di ka napadpad sa Chicago o kung saan.
Joey: Pag ikaw may kaibigang kasing "resourceful" ni Andrew, eh di na tinatanong un...
Ako: Di ka man lang nagpaalam sa dad mo!
Joey: Oi, nagpaalam ako noh... With strict orders na pag tumawag ka eh wag sasabihin kung nasan ako.
Avaaaahhhhhh... kasabwat pala ung matandang un...
Ako: Eh san ka nakatira?
Joey: Bahket? Makikitira ka nanaman? O_O
Ako: (binatukan sya) Wag ka ngang magmukhang takot na takot dyan! At neknek mo, papatayin tayo ni daddy pag nalaman nyang nasa iisang bubong tayo noh... Buti sana kung ikaw lang ang papatayin eh.
Joey: Sama nito... Bahket? Tumira nanaman tayo sa "iisang bubong" dati ah!
Ako: Di alam ni daddy un noh... Ang alam nya lang eh nasa pretend engagement ako.
Joey: Kawawa naman si daddy, igno.
Ako: Daddy ka dyan... o_O
Naglakad-lakad pa kame hanggang makarating kami sa train station.
Ako: Punta tayo Disneyland
Joey: Ngayon? Sakay ng train? o_O
Ako: Tange! As if may Disneyland sa NY... Ang ibig kong sabihin, sometime this week. Darating si mommy sa -- Monday ngayon noh? -- so, darating sya sa Wednesday. Sa Sabado--
Joey: Eh? Darating si mommy?
Ako: Anoh ba? (hinampas sya ng konti sa braso) Bakit ba nang-aangkin ka ng mga magulang?
Joey: Syempre. ;) Sige, tara... Punta tayo.
Ako: Really?! Teka... Baka naman ako pabayarin mo ha!
Joey: Sira! Gentleman naman ako noh!
Ako: Pft. Talaga?
Joey: Sama mo talaga!
Tinawanan ko lang ung offended na mukha nya. :P Umupo kami sa bench na nakatapat sa railroad. Pinanood din namin ung mga taong sumasakay at bumababa ng train. Parang kaming dalawang timang na nakatulala sa mga umaalis na tren. :D
Maya-maya, tumayo na ko.
Ako: Uwi na ko.
Joey: (tumayo na rin) Kagad?
Ako: Baka nag-papanic attack na ung tatay ko. Takas lang ako eh. :D Sama ka?
Joey: Snyo? Bahket? o_O
Haller?!?!? Tinatanong pa ba un?
Ako: Syempre, papakilala kita kay daddy.
BINABASA MO ANG
Milkshake --completed
Teen Fictioncredits to ate @ayreezh for this story. Siya po yung pinaka favorite author ko sa watty. hehehe. Kahit hindi kayo nagtatanong. Grabeeee. Ang galing kasing magsulat. Hindi nakaka-bore. :D Try niyo pong i-read! :) Thank you!
