အတန်ကြာအောင် နမ်းရှိုက်ပြီးချိန်မှာ နှောင်းငယ်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာလေးရဲနေကာ နှုတ်ခမ်းလွှာကို တင်းတင်းစေ့ပိတ်ထားတာမို့ စေလည်း နှောင်းငယ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး
"အံမကြိတ်ထားနဲ့လေ နှောင်းငယ်.... နှုတ်ခမ်းတွေနာကုန်မယ်"
"အင်း"
"မောင်ရှေ့ဆက်မယ်နော် အဆင်ပြေလား"
ရင်ဘတ်လေး နိမ့်ချည်မြင့်ချည်နဲ့စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရတဲ့ နှောင်းငယ်ဟာ စေ့ကို ခေါင်းလေးပဲညိမ့်ပြတာမို့ စေပြုံးလိုက်ရင်း ပါးပြင်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ နှောင်းငယ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ တစ်ခုတည်းသောအကာအကွယ်ဖြစ်တဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ကိုင်လိုက်တော့ နှောင်းငယ်ဆီကနေ မောင်ဆိုတဲ့ခေါ်သံလေးကို ကြားလိုက်ရသည်။ သို့ပေမယ့် စေ ရှေ့ဆက်ကာ နှောင်းငယ်ဝတ်ထားတဲ့ ပန်းနုရောင်ဇာအတွင်းခံလေးကို ဖယ်လိုက်ပြီးချိန်မှာ နှောင်းငယ်ရဲ့ နေမထိ လေမထိ အလှတရားကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ နှောင်းငယ်က ရှက်လို့ထင်ပါရဲ့ မျက်နှာကို လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ပြီး ပေါင်လေးအနည်းငယ်စိသွားပေမယ့် စေက နှောင်းငယ်ရဲ့ပေါင်လေးတွေကို ပွတ်သပ်ကာ နှောင်းငယ်ရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုကို လက်တွေက ချဉ်းကပ်လိုက်မိသည်။
"လှတယ် နှောင်းငယ်..... အရမ်းလှတယ်"
"ဟင့်အင်း.... မောင် အဲ့လိုတွေ မပြောနဲ့..... နှောင်း.... နှောင်းရှက်လို့"
နှောင်းရဲ့ကန့်သက်ဧရိယာကို မောင်မြင်သွားပြီဆိုတဲ့အသိနဲ့ ရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်နှာကို လက်နဲ့အုပ်ထားပေမယ့် ထိုလက်ချောင်းလေးတွေကို ထိတွေ့လာတဲ့ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံကြောင့် နှောင်းကြောင်သွားကာ လက်တွေကို မျက်နှာပေါ်ကနေ ဖယ်လိုက်မိသည်။ ထိုအခါ မြင်လိုက်ရတဲ့ မောင့်မျက်နှာချောချောကို ရင်မဆိုင်ရဲစွာ အကြည့်တွေကို လွှဲမိတော့ မောင်က
"မောင်နဲ့နှောင်းငယ်နဲ့က ခုဆို သွေးသားရင်းနှီးတဲ့အဆင့်ကိုရောက်နေပြီကို နှောင်းငယ်က မောင့်ကို ရှက်နေသေးတာလား"
🚨 First Night🚨
Start from the beginning
