AŞ[K]AN GÖLÜ

MEKTUP

KAREN'İN ÖLÜMÜNDEN SONRA ODASINDA BULUNAN MEKTUP

Mutluluk...

Hani şu bana uğramayan.

Güçlüydüm. Belkide güçlü olduğumu sanardım. Başıma gelen herşeye rağmen ayakta durabileceğimi düşünürdüm. Ve sonra kendimi böyle bir hayatın içerisinde buldum. Biliyor musunuz? İnsan başına gelmeden anlamıyor. Böyle olaylara "Olur mu canım öyle şey?" diye bakıyor. Ama oluyormuş. Benim hikayemde tam bir film-kitap konusu değil mi? Bol aksiyonlu, bol acılı. En kötüsüde neymiş biliyor musunuz? Bu hikayenin başrolü olmak. Hayatta kimseye güvenmeyin. Asla ama asla güvenmeyin. İnsanlar farklı, insanlar garip... Aslında hayat bir hikayedir. Ve herkes kendi hikayesinin başrolüdür. İnsan hikayesini çoğu zaman kendi belirlesede, ben belirleyemedim. Karşıma birisi çıktı ve başrollüğü elimden aldı. Kendi hikayemi kendim yazamadım. Başaramadım. Hayatta bir güldüysem üç ağladım. Hayatınıza tek bir kişi musallat olur, sonra bakmışsınız ki bütün hayatınız gitmiş. Ve aşk... Çok güzel bir duygu olmasına rağmen çoğu zaman acı verir. Bazen siz doğru kişiyi bulamazsınız. Bazende bulursunuz ama izin vermezler. Eğer gerçekten hiçbir engeliniz yokken birbirinizi üzüyorsanız, yapmayın. Bunca kötülüğün olduğu bir dünyada sevdiklerinize zaman ayırın. Anne babanız hayattaysa sımsıkı sarılın. Değilse dua edin. En küçük mutsuzluğunuzda isyan etmeyin. Sizden çok daha kötü durumda olanları düşünün. Ben pes ettim. Siz pes etmeyin...