BENİM O || Hyunlix

bölüm|14💫

Bir daha hiç bir kitabımda "Bebeğim" deki performansı yakalayamayacağım sanırım. Galiba iyi yazamıyorum, yoksa tutardı değil mi? 🥺

Chris hızlı adımlarla kardeşinin odasından çıkan doktora yaklaşıp kolunu tuttu.

"Yaşıyor değil mi!"

"Yaşıyor merak etmeyin durumu stabil"

"Az önce neden öyle oldu"

"Küçük bir kalp çarpıntısı, kontrol altına alındı merak etmeyin"

"Ne zaman uyanacak?"

"Bunun için bir şey söylemem zor, bu hastanın kendine bağlı aslında. Eğer uyanmak isterse uyanır, şu anlık ters hiç bir durum yok"

"Peki Seungmin? O neden uyanmıyor?"

"İki kurşun önemli bölgelere isabet etmese de iki tanesi omurilik ve beline isabet etmiş. Omurilik ve beyin arasında bağlanan sinir sistemi zarar görmüş."

"Yani? Uyanacak mı?"

"Üzgünüm ama, siz kendinizi her şeye hazırlayın bitkisel hayata girebilir. Biz elimizden geleni yapıyoruz. Şimdi diğer hastalarımla ilgilenmem gerekiyor"

Doktor uzaklaşırken Chris sırtını duvara yaslayıp yumruğunu sıktı. Canından çok sevdiği iki adam ellerinden kayıp gidiyordu ve tek suçlunun kendisi olması bu durum ona inanılmaz bir acı yaşatıyordu.

"Hyung?" Kendi ayakta zor dururken bir taraftan da Chris'e destek olmaya çalışıyordu jisung. Felix'i bırakıp Seul'e dönmenin pişmanlığını hala yaşıyorken Chris'in koluna dokunup ıslak gözleriyle yüzüne baktı.

"İkisine de bir şey olmayacak, ikisi de uyanacak. Her şey eskisi gibi güzel olacak"

"Öyle olacak" Dedi Chris, aklına gelen şeyle birden başını kaldırıp Jisung'un yüzüne baktı.

"O piçi arayıp buraya gelmesini söyle"

"Kim anlamadım?"

"Hyunjin!"

"Neden?"

"Felix onun adını sayıklıyordu, kardeşim canıyla uğraşırken bile onun adını sayıklıyor, o piçi hala seviyor ve ona ihtiyacı var"

"Ama... Peki arıyorum hemen"

Jisung Chris'in yanından uzaklaşıp Hyunjin'i arayarak telefonu kulağına götürdü. Daha ilk çalışta telefon açıldığında Hyunjin'e olanları anlattı ve gelmesini söyledi. Hyunjin geleceğini söylediğinde ise telefonu kapatıp cebine bıraktı.

"Konuştum geleceğini söyledi"

Chris'in bedeni sinirle kasılırken, elindeki kahvelerle Minho ikilinin yanına yaklaştı.

"Kahve aldım içersiniz değil mi?"

Chan arkasına dönerken, jisung kahvenin birini eline aldı ve dudaklarına götürdü. Daha ilk yudumu almadan, koridor'un başında gördüğü bedenle donup kalmış bakışlarını oraya sabitlemişti.

"Hyunjin!"

Jisung'un sesiyle herkes onun baktığı yere bakarken Hyunjin yavaş adımlarla yaklaştı. Hyunjin'in yüzünü görür görmez hızlı adımlarla ilerleyip adamın yüzüne bir yumruk indirdi Chris. Hyunjin zaten bunun olacağını bildiği için hiç bir tepki vermezken, jisung Chris'i tutmuş Minho ise Hyunjin'in önüne geçmişti.

"Eğer! Eğer kardeşimin seni nasıl sevdiğini ve şu an sana ihtiyacı olduğunu bilmeseydim, seni burada hiç kimse elimden alamazdı!

"Hyung sakin ol ne olur, burası hastane"