KARA'NIN GÜLÜ 🌹 ✔️

13🌹 ETKİSİZ ELEMAN

Merhaba canlarım bugün nasılsınız? Ben yazmayı özledim. Sizde okumayı özlediniz mi? O zaman kaldığımız yerden devam edelim... En son nerede kalmıştık? Ben yazar iken sizlerde oylamayı ve yorum yapmayı yeni başladıysanız başlama tarihi atmayı unutmayın canlarım. Sizleri seviyorum. 🤍

" Etkisiz eleman gibisin. Çarpsam suratına dertlerimi, hiçbir çözüm üretemezsin."

~ Mustafa Murat Güngör

🥀

ETKİSİZ ELEMAN

Sıfır, gerçek hayatta kandıran elemandır. Çünkü hiçbir zaman sıfırdan başlayamazsın hayata...

Gül, Yeşim ve Koray birlikte Dinamik Kafe'den ayrıldıkları sırada Gül ve Yeşim'in aklına Koray'ın babası ayrıca okulun müdürü Tarık Korkmaz'a yapacakları ilk hamleyi gerçekleştirmek için kollarını çoktan sıvayıp işe koyulmuştular bile. Yeşim ilk adımını atarak sevgilisini kendinden uzaklaştırmaya çalışır.

"Sevgilim, biz bundan sonrasını hallederiz Gül ile. Sen hiç merak etme babanı çok güzel alt edeceğiz." diyerek gülümsedi.

Koray, keskin yeşil gözlerini Yeşim'in ela gözlerine dikti. Kalın kaşlarını çatarak karşılık verdi.

"Ondan hiç şüphem yok sevgilim, ama babama gerçekten ne yapacağınızı çok merak ediyorum açıkçası. "

" Biz bi halledelim. Sonra sana herşeyi anlatacağım." diyen Yeşim, gözlerini Koray'dan kaçırdı. Bunu fark eden Koray, hemen öne atıldı.

" Senin bana söylemek istediğin birşey mi var Yeşim?" dedi, Koray keskin Yeşil gözlerini dikkatlice dikerek.

Yeşim, sırıtarak Koray'ın yanağına tatlı bir buse kondurdu.

"Merak etme sevgilim, gelince anlatacağım." dedi.

"Şimdi iyice meraklandım." diyen Koray, Yeşim'e sımsıkı sarıldı. "Dikkatli olun." diye eklediği sırada yanlarında onları bekleyen Gül, sırıtarak onları alayladı.

"Hadi aşıklar ayrılın artık! Daha gömmemiz gereken bir müdür var ortada. " dedi.

"Tamam Gül geliyorum. Sende dikkatli ol sevgilim." diyen Yeşim, Koray'ın kollarından ayrılarak hızlı adımlarla Gül'ün yanına vardı.

Koray, meraklı ve endişeli gözlerle onların gidişini izleyerek evin yoluna vardı.

"Ne yapıyoruz şimdi?" diyen Yeşim, Gül'ün koluna girdi.

" Annene gidiyoruz. Şuan da çalışıyor mu?"

" Bilmiyorum. Olabilir. Dur arayayım." diyen Yeşim, cebinden telefonunu çıkarttı.

_ Alo, anneciğim.
_ Efendim kızım.
_ Ben Gül ile birlikteyim şimdi de bir konu hakkında seninle görüşmemiz lazım. Çalışıyor musun şuanda? Gelebilir miyiz yanına?
_ Çıkmak üzereydim ama madem öyle gelin bakalım. Bekliyorum.
_ Tamam anneciğim, görüşürüz.
_ Görüşürüz kızım.

Yeşim, dakikalar sonra telefonunu kapattı ve Gül'e istediğini verdi.

" Annem bizi bekliyor Gül, hadi gidelim!" dedi.

Bir saat sonra ikisinin de adımları istediği konumda duraksadı. Birbirlerine bakıp, 'başlıyoruz.' diyerek içeriye girdiler.
Yeşim ve Gül Yeşim'in annesinin Bürosuna giriş yaptılar.

"Anneciğim biz geldik." diyerek dan diye içeriye giren Yeşim, annesine karşı ilk adımını sevecenlikle atmaya başladı.

"Merhaba, kolay gelsin." diyerek saygıyla içeriye giren Gül'de gülümseyerek ofise ilk adımını attı. Gül, hayalini kurduğu mesleğin ilk adımını atmış gibi heyecanla ofisin her yerini, her köşesini hayranlıkla izlemekteydi. Baştan aşağıya döşeli altın yaldızla süslenen başarılı belge tabloları boy boy duvarın üstünde asılmaktaydı. Köşe kenarda duran ikili tekli kahverengi deri koltukları da ayrı göz kamaştırıcı asilliğini korumaktaydı.