KARA'NIN GÜLÜ 🌹 ✔️

9🌹 YALNIZLIK

" Yalnızlık...Müziğin bile seni dinlemesidir."

~ Özdemir Asaf

🥀

YALNIZLIK

Güneş çoktan doğup gökyüzünde süzülürken Gül de alarm sesiyle birden ayaklandı. Eline ve yüzüne hızla su çalıp lise üniformasını giyindi. Saçlarını tarayıp, tepeden at kuyruğu yaparak bahar kokan saçlarının ucunu kıvrdı. Çekik, acı kahve gözlerini çevreleyen uzun ve kıvrımlı kirpiklerine kara maskarasını sürdü. Kırmızı dolgun dudaklarına hafif parlatıcı ruju da ekleyerek hızlı adımlarla evden dışarıya çıktı.
Ağır adımlar eşliğinde sonunda durağa vardı ve kendisine bir sigara yaktı. Hiç şaşırmayan can arkadaşı Yeşim de dakikti.

"Günaydın Gül." dedi Yeşim, gülümseyerek.

Gül, dudaklarına sigarasını götürüp bir fırt çektikten sonra karşılık verdi.

"Biliyor musun Yeşim, beni hiç şaşırtmıyorsun?" dedi.

"Aaa ben mi, niye?" dedi Yeşim, şaşkınlıkla.

" Evet, sen canım kardeşim. Ne zaman şu sigarayı dudaklarıma götürsem hemen dibimde bitiyorsun." dedi Gül, hiddetle.

Yeşim, sırıtarak karşılık verdi.

"Biliyor musun Gül, sende beni şaşırtmıyorsun?" diye karşılık veren Yeşim de kendinden emindi.

" O niye?" diye karşılık veren Gül, merakla kaşlarını çattı.

"Çünkü ne zaman sana 'Günaydın.' diye seslensem sen bana karşılığında 'günaydın' yerine türlü türlü şeyler diyorsun. Bir kerede 'günaydın' de be kardeşim!" diye sitem etti Yeşim.

"GÜNAYDIN YEŞİM!" diyerek ilk kez patlak veren Gül de dayanamadı ve sonunda döküldü.

" Bu sana ilk ve son kez günaydın deyişim Yeşim, iyi değerlendir bence çünkü tekrarı yok. Bu saate kadar yoktu artık istesen de bu saatten sonra olamaz. Çünkü benim günüm karardı Yeşim... Ablamın yokluğunda geçirdiğim tüm günler bana artık aydın değil, kara...Kapkara.. " derken sigarasından son fırt çekip, dumanını ciğerlerine depo ettikten sonra onu söndürüp bir kenara fırlattı. Gözünden akan ve yanaklarına süzülen yaşlarını fark eden Yeşim, hemen el attı.

"Gül, lütfen ağlama! Acın, acım bunu sende biliyorsun artık canım kardeşim. Hem bak makyajını da çok güzel yapmışsın heba etme onları ağlayarak." diyerek Gül'ün göz yaşlarını sildi Yeşim.

Gül, sırıtarak karşılık verdi.

"İçim kan ağlayarak yaptığım makyajın ağladığımda silinmesi bana koymaz Yeşim. Makyajı da bilerek yaptım. İç acımı sınıftakiler anlayıp beni darlamasın, uzak olsunlar diye. Bir nevi maske olarak düşün. " dedi.
Yeşim, Güle sımsıkı sarıldı.

" Seni çok iyi anlıyorum Gül. Seni en iyi ben anlıyorum. Çünkü bende babam vefat ettiğinde orta okula giderken aynısını yapıyordum. Bu yüzden seni gerçekten çok iyi anlıyorum arkadaşım. Ama üzülme yani sen rahat ol. Yanında ben varken seni kimse darlayamaz. Ben izin vermem. "

"Biliyorum Yeşim, biliyorum başımın tatlı belası." dedi ve gülümsedi.

"Bunu iltifat olarak algılıyorum." diye gülüştükleri sırada servis gelir ve okullarına giderler.

Servisten indikleri sırada Yeşim, Gül'ün koluna girer. " Bugün telafi sınavın var biliyorsun değil mi?" dedi. "Matematikten değil mi?" diye karşılık veren Gül, zoraki sırıttı. "Evet, hazır mısın peki?" dedi Yeşim, ela gözlerini Gül'ün acı kahve gözlerine dikti. "Sanırım hazırım. Hiç çalışamadım ama elimden geleni yaparım." diye geçiştirdi Gül. Yeşim, arkadaşına destek oldu. "Merak etme Gül, geçersin ben sana inanıyorum, yaparsın sen. Zaten geçen senenin çıkmış sorularından sormuştu. Yine aynısını yapar merak etme." dedi Yeşim, gülümseyerek. ", Sağol kardeşim, sen bana inan yeter. İkinci ders de gireceğim değil mi sınava, Koray öyle söylemişti sanki?" dedi. Yeşim ve Gül sınıfa girdikleri sırada Yeşim, karşılık verdi.