" ကိုညီ သမီးလေးရော "
" ရှိတယ် "
" သမီးကို တွေ့လို့ရမလားဟင် "
" ငါကတော့ ခွင့်ပြုပါတယ် တွေ့ချင်တာမတွေ့ချင်တာကတော့ သမီးရဲ့ဆန္ဒပါ "
" သမီးဘယ်မှာလဲဟင် ကျွန်မ ကျွန်မ သမီးဆီသွားလို့ရမလား "
" ကောင်းပြီလေ နောက်လိုက်ခဲ့လှည့် "
ကိုကိုညီမှအိမ်အပေါ်ထပ်ရှိန်းရှိရာအခန်းသို့ဦးတည်သွားလျက် ဖြူဝင်းမေ နောက်မှလိုက်တက်သွားလေသည်။
" ဒေါက် ဒေါက်ဒေါက်...တံခါးခေါက်သံ "
" သမီးငယ် ရှိန်း ရှိန်းရေ "
စက္ကန့်ပိုင်းမျှကြာသွားသည်။ထိုစဥ် မျက်နှာဟန်မူယာမကောင်းစွာနဲ့တံခါးဖွင့်လာသောရှိန်းကိုမြင်ရသည်။
" လေးလေး "
အသံတိုးဖျော့စွာခေါ်လျက် မျက်ဝန်းများမှလည်း လေးလေးဖြစ်သူဘေးနားရပ်ပါလာသောထိုအမျိုးသမီးကိုဘယ်သူလဲဟုမေးခွန်းထုတ်ဟန်ဖြင့်လေးလေးဖြစ်သူကိုကြည့်နေမိသည်။
" သမီးနဲ့တွေ့ချင်တယ်ဆိုလို့ လေးလေးခေါ်ခဲ့တာပါ အေးဆေးစကားပြောနှင့်ဦးနော် လေးလေးလုပ်စရာရှိသေးလို့ အောက်ပြန်ဆင်းလိုက်ဦးမယ် "
ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ရှိန်းတစ်ယောက် အကြောင်သား မတ်တပ်ရပ်နေမိသည်။ရွှန်းလဲ့တောက်ပသောမျက်ဝန်းများမှ မျက်ရည်များသာ ဘယ်မှန်းမသိကျဆင်းလာတော့သည်။
" သမီး မငိုပါနဲ့ကွယ် မေမေပြန်လာပြီ မေမေ သမီးကိုပြန်လာခေါ်ပြီ "
ရှိန်းပါးပေါ်ရောက်လာသောမိခင်ရဲ့လက်ကိုတွန်းဖယ်လိုက်သည်တပြိုင်နက် မိခင်ကိုခါးသီးသောအကြည့်တို့ဖြင့် စကားဆိုလေသည်။
" သမီးဘဝနဲ့သမီးဖြစ်နေပြီကို မေမေဘာလို့ရုတ်ချည်းဘယ်ကမှန်းမသိရောက်လာတာလဲ အားလုံးကောင်းနေချိန်မှာမှ မေမေဘာလို့ရောက်လာတာလဲ "
ဖြူဝင်းမေသည် သမီးဖြစ်သူကို ကြောင်ကြည့်လျက်သား ရုတ်တရက်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ မျက်ရည်ပေါက်ပေါက်ကျနေတဲ့သမီးကိုသာရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
Latt Pan - လက်ပံ
General Fictionငါ၏ချစ်ခြင်းသည် ငါကိုယ်တိုင်သော်လည်းကောင်း တခြားသူတစ်စုံတစ်ယောက်တို့အား ပူလောင်စေခြင်းကိုဖြစ်စေခဲ့သော် ငါသည် ဤပူလောင်ခြင်းနှင့်ကင်းဝေးသောအရပ်ဆီသို့ သွားမည်လော့။
