" පුංච්චප්පු... පුංච්චප්පු... කොලු ගැටයව ඇන්න යාවි.. සොරොව්ව කඩා දාපිය.. "
ආච්චි කියල ඉවර වෙනවත් එක්කම මගෙ අතින් අල්ලගත්තා. මට හික් ගෑවුනේ ඒ අත යකඩයක් වගේ නිසා. ආච්චිගේ නහර පෑදිලා ඇටේටම ඇලිල තිබ්බ කළුවන් ගැහිච්ච අතට මෙහෙම අසනීපෙන් ඉද්දිත් මෙච්චර හයියක් කොහෙන්ද කියල මම කල්පනා කළේ ඒ අත මගෙ අතත් එක්කම වේගෙන් වෙව්ලන දිහා බලාගෙන.
නංගි බයටද කොහෙද මගේ කලිසම කොනක් මිරිකගෙන මාව පස්සට ඇද්දා. අම්මත් මාව පස්සට අදින ගමන් හිටියා.
අප්පච්චි ආච්චිව වැටෙන්න නොදී කොන්දෙන් අල්ලගනිද්දි පර සුද්දා මගේ අතින් අල්ලන් ඉන්න ආච්චිගේ අත අල්ලගත්තා.
"පුංචප්.. පුංචප්පු.." දිගටම මගෙ මූණ දිහා බලාගෙන මතුර මතුර හිටිය ආච්චි බැලුවෙ පර සුද්දා දිහාව. මාත් ඌ දිහා බලද්දි ඌ හිටියෙ හකු තද කරගෙන. ඒත් ඊළඟට උගේ අර අමුතු පාට ඇහිබෝල කළුම කළු පාට වුනාම ඒත් එක්කලා මම දැක්කා හරිද කියල හිතාගන්න බැරුව මම ඇස් පිල්ලම් ගහද්දි ආච්චිගෙ යකඩ වගේ අතින් මාව අතෑරුනහම ඒ නිදහසත් එක්ක මම මගේ අතේ තද වුන තැන අතගෑවෙ ආයෙම අර ඇස් දිහා බලන ගමන්. ඒත් ඒ ඇස් හරි සාමාන්‍ය විදිහට ආයෙම අර අමුතු පාට වෙලා තිබ්බා.
ආච්චි එකපාරටම සිහිනැතුව තාත්තගෙ අත් දෙක උඩට වැටුනා. පර සුද්දා ආච්චිව අත් දෙකට වඩාගෙන ගිහින් කාර් එකේ ඉන්දව ගනිද්දි අප්පච්චි අම්මට කියල ශර්ට් එකක් ගේ ඇතුලෙන් ගෙන්නගෙන ඒකත් දාන් ඉක්මනින් කාර් එකේ නැගල මිදුලෙන් අතුරුදහන් වුනා. ඒ ගමන්ම අම්මා මගේ පැත්ත හැරුනේ මගෙ මූණම දෝතට අරගෙන.
" උබට කරදරයක් නෑ නේද මගෙ පුතේ.. ඇඟට අමාරුයි වගේද?" අම්මා අහද්දි මම අම්මා දිහා බැලුවෙ පුදුමෙන්. ඇයි එයා එහෙම අහන්නෙ. මෙතන අසනීප වුන කෙනා මම නෙමේනෙ.
ඊට පස්සෙ ගෙවුන කාලෙ ගෙවුනෙ ගෙදර හරිම නිශ්ශබ්දව. අම්මා අප්පච්චිගෙන් කෝල් එකක් එනකම් සාලෙ සැටිය උඩට වැටිලා ඔහේ බලන් හිටියා. මමයි නංගියි අම්මා හූල්ලන දිහා බලන් ඉදල හොරෙන් වගේ කතා කළේ කලින් මම නාගෙන ඇවිල්ලා පුරුද්දට වගේ විසිල් එකක් ගහන්ම කාමරේට යන්න යද්දි අම්මා බැනපු බලු බැනිල්ල මතක් වෙලා. මට තේරෙන්නෑ අද මේ ගෙදර මිනිස්සුන්ට මොකක් වෙලාද කියල. අම්මා එහෙම තරහ අරන් මූඩ් ගහල ඉන්නෙ ආච්චි අසනීප වුන නිසා කියලයි මම හිතුවෙ.
YOU ARE READING
නාඹර (onhold)
Non-Fictionඅම්මා කිව්වා පොඩි කාලෙ මායි; අර පර සුද්දයි... අපෙ අහවල් එව්වා අල්ල අල්ල අර කජු ගහ යට හිටිය කියලා. හැබැයි දැන් ලොකු වෙලත් ඌත් එක්ක ඒ සෙල්ලම කරන්න මගෙ නම් අකමැත්තක් නෑ. ඌයි මායි කජු ගහ යට නාඹර කජු හොය හොය කඩද්දි මට හිතුනෙ එහෙම.
