Cashier Life

After Graduate

"Congratulations to all of you! For completing our last activity. Thank you and I'm hoping that you'll use it as a guide in your next journey after graduation" my teacher after a big hand

"I'm so proud to be able to teach you guys. Ano man ang inyong tatahakin pagka labas ninyo sa paaralan ito, marahil ang iba sainyo ay magpapatuloy sa pag aaral at ang iba naman ay tutulong sa pamilya. I know a lot of you have a big dreams like becoming accountant, entrepreneur and manager. I just want to remind you that it's not that easy... Kumbaga isa itong roller coaster ng buhay. Maraming  struggle, maraming success, marami ding disappointment. So, Abm Strand will prepare you for a chosen carrier path"

I slightly bowed my head. I know where exactly I going thru... Bonus nalang ang makapag tapos ako ng grade 12 sa hirap ng buhay.

Maraming nasawi, nawalan ng trabaho at nagkasakit sa covid 19 for them it's calvary. Talaga namang isa itong malaking pagsubok sa buhay. Pero ngayon na realize ko that is not that bad for me, dahil dito nakapag graduate ako sa senior high. Kung sa iba ay isang salot, para sakin isa itong opportunity. Ang kailangan ko lang gawin ay magsipag sa pag sagot ng module at mag aral mabuti.

"Alam ko na hindi biro ang pinag daanan sa strand nito so deserve nyong makapag graduate!"

"Thank you ma'am!!" sabay sabay naming sinabi

Napatingin ako sa mga classmate ko, all of us are very passionate sa pag aaral. Laking pasalamat ko nalang dahil napasama ako sakanila.

I'm just a normal student, I have few friends but they wouldn't last. Kaya siguro wala akong masyadong interest sa pakikipag kaibigan dahil alam kong hindi ko din sila makakasama sa huli. I'm not taking college anymore

It's not that I don't like, in fact I really love to pursue my studies

Grade 8 palang ako ng mamatay si papa dahil inatake sa puso. My mom suffered a depression, my brother was just graduated from high school. Mahirap pa silang makahanap ng trabaho dahil walang silang experience kaya wala silang choice kundi ang magtinda sa palengke.

Bagamat ganon na lamang ang sitwasyon namin pagkatapos ng pagkamatay ni papa. Nagsikap pa din akong nag aral, minsan akong naging top 1 sa klase at honor student hanggang ngayon. It's not that easy actually madalas may kaya ang mga classmate ko, isang disadvantages para sakin dahil mahirap lang ako.

"Izah ikaw, anong kukunin mong course sa college?" tanong ng isa kong classmate

"business administration" mahina kong sagot

I may lying to myself but I'm already claiming it. Alam kong malabo pa na makapag college ako pero hindi parin nawawala yung pag asa ko na mag aral. Suppositionally I'm still young

"ahh"

Sometimes I'm blaming my parents because we're poor. Bakit pa ako pinanganak na mahirap?, hindi ba pwedeng pilitin kong mag aral besides obligation naman ng magulang na pag aralin ang kanilang anak? But seeing my situation in our house makes me cry. Walang wala kami, at kailangan kong dumiskarte sa buhay para lang makatulong.

Nag search ako sa internet ng ibang paraan and then working student is the result. Kakayanin ko ba?

After graduating I'm going to find a work that's what I'm thinking every night. I'm imagining myself working while studying at the same time.

Gusto din ng mga tita ko na mag trabaho na ako dahil wala namang mag papaaral sakin dahil patay na si papa. Nakakalungkot lang dahil wala sa pamilya ko na mag push sakin para ipag patuloy ko ang aking pag aaral.

Sarili ko lang ng kakampi ko sa bagay na 'to.

"Magkano po itong one fourth ng hotdog nyo?" bibili na ako ng ulam para may kakainin kami sa bahay pag uwi.

I'm wearing a white polo shirt with black slack. I only put mascara, liptint and foundation on my face since I don't have a money to make up on salon.

Suot ko ang isang malaking medal at isa din kay mama, binigay ko ito sakanya kanina dahil gusto kong ibigay yung honor ko para maging proud sila na may anak siyang honor student

"Naku tignan mo ito mare ohh! Sanaol may medal, anong kukunin mong course sa college neng?" binaliwala niya ang tanong ko

"Business ad po sana pero magtratrabaho po muna ako" sagot ko dito

"hala sayang! Bat hindi mo pag aralin! Sayang may utak pa naman. Yung anak ko nga walang medal tamad mag aral. Kaya ikaw, mag aral ka jusko!"

"Opo. Pero gusto kopo munang tumulong sa pamilya ngayon"

Nginitian ko nalang siya at binigay ang pera pagkatapos sabihin ng presyo. Samantalang tahimik lang si mama sa tabi tila walang narinig

Pag uwi ko sa bahay. I take a lot of pictures wearing my medal, I already post it on my social media account. Marami naman ang nag congrats sakin doon. Wala mang handa sa bahay pagkatapos ng graduation ko, hindi na ako umasa pa. Sapat na ang maka akyat ako sa stage kanina

It was 10 pm I found myself crying silently, only sobs are evident. I'm worried about my future, to save my family from poverty. But how can I do that? Working? A minimum wages? I don't think so.

Malaki ang pagarap ko sa buhay. I'm not afraid to die rather I'm afraid to be unsuccessful in life. Kung buhay lang si papa, malaki pa siguro ang posibelidad na makapag aral ako, hindi ganon ang sitwasyon namin ngayon.

"Try nating mag submit ng resume sa bayan. Sasamahan kita" Sabi ni ate, ka live in ni kuya

Three hundred twenty pesos lang ang perang natira galing sa pagtitinda ni mama ng mirenda. Ginamit namin ito sa pag print ng resume na ipapasa namin sa ibat ibang company agad ko namang naubos ang limang resume na pina print ko. Okay na ito dahil susubukan lang naman, hindi ako nag eexpect na matatawagan agad dahil Kaka graduate ko lang at wala pang experience

Naalala ko ang tanong ng isang manager saakin kanina....

"So, wala kapang planong mag aral?" tanong niya sakin

"Opo ma'am, mag tratrabaho po muna ako para makatulong at makaipon ng kaunti atsaka po ako mag aaral. Wala naman pong matanda sa pag aaral ma'am" sagot ko

Sobrang sincere kong sinabi, I also do some eye contact and smile. Tumango tango naman siya sakin

"Hintayin mo nalng ang tawag namin"

" Okay po ma'am. Thank you"

"Dito kalang ba nag apply samin?" bigla niyang tanong

"yes po" but I already submit my 4 resume in other company

Nagdadasal ako gabi gabi kung anong plano ni Lord saakin. Nag iisip nadin ako ng iba pang paraan para kumita ng pera hanggang sa makatulogan ko na ito.

Tatlong araw na ang lumipas mula noong nag hanap ako ng trabaho ngunit wala pang tumawag sakin ni isa. I'm losing my hope at the moment. I browse on my fb account where they are posting a job hiring near me. Swerte naman dahil mayroon ngang job hiring ngayong araw kaya agad akong nagbihis para puntahan iyon at mag hanap ng trabaho.

Sa kalagitnaan ng pag pe-prepare ng mga papel na kailangan ko ay biglang nag ring ang cellphone sa tabi ko

Unknown number

Nagdadalawang isip ko pa kung sasagutin ko agad ang tawag pero sa huli ay sinagot ko ito.

"Hello po, good morning. Anong kailangan po nila?" Kalmado kong sinabi

"Yes, Hello. Ikaw ba si Miss Izah Soriano?" tanong ng babae

"Opo, ako po 'yon"

"Okay, Punta ka sa Saver Mini Mart for examination. Ngayon na" naalala ko na isa ito sa pinag applyan ko

"Ahh okay po ma'am. Thank you"

Nagtatalon ako sa tuwa. Finally! May tumawag na sakin, tatlong araw palang ang lumipas. I'm very grateful.