43 (7. YIL)

2.1K 332 108
                                    

Yeter bit artık aw

12. Yıla gelene kadar 100 bölüm olur sabır yaaa

×

Benjamin

Soğuktu, üzerimde bir tişört ve şort dışında bir şey yoktu, ayakkabı bile. Çıplak ayağımın asfalt zemindeki soğukluğu çektiğini hissedebiliyordum.

Çok uzun süredir sonuna ulaşmayı umduğum yoldaydım. Durmadan yürüyordum, hava kapalıydı, ses yoktu, kimse yoktu. Çölümsü bir yerde, asfalt yolda tek başıma yürüyordum.

Hafifçe esen rüzgarı hissediyordum. Her şey o kadar netti ki bir rüyada olduğumu düşünmek fazla sahte hissettiriyordu.

Varmak istediğim yerin ne olduğunu bilmeden ona ulaşmaya çalışıyordum. Susamıyordum, acıkmıyordum, bazen göz kırpıp kırpmadığımı bile hissedemiyordum.

Tek amacım buymuş gibi sadece yürüyordum.

Adımlarım bir fayda etmiyordu, yol hep aynıydı ve ne kadar yürürsem yürüyeyim sonu gelmiyordu.

'Geri dön.' Duyduğum sesle soluma döndüm. Adımlarım aynı anda durdu.

'Vincent?' Sesin sahibi oydu, yanımdaydı. Üzerinde bir takım elbise vardı, yüzünde yorgun bir ifade. Bir yas içindeymiş gibi matem havası yayılıyordu etrafına. Perişan görünüyordu.

'Geri dön.' Diye tekrar etti. Bana bakmadan yolu izliyordu.

'Deniyorum ama yolun sonu yok.' Dedim dürüstçe.

'Gelmelisin, dönmüyorsun. Bekliyorum ama gözlerini açmıyorsun.'

Yutkunmaya çalıştım ama başarılı olup olmadığımdan emin değildim.

'Gelmek istediğimden emin değilim.' Dedim önüme bakarken.

'Dönmen gerek, bana.' Muhtaçlıkla neredeyse ağlayacak gibi konuşuyordu.

'Yorucusun, ben zaten yorgunum ve daha fazla yorulmak istemiyorum.'

'Bana dön, lütfen.' Kontrolsüz tekrarlar devam ediyordu. Her dönmek istemeyişimi söylediğimde ses daha çok hüzünleniyordu.

'Dönsem bile eskisi gibi olur muyum bilmiyorum. Kendimi tanıyamıyorum artık. Her şey çok yabancı. Ben ait olmadığım bu hayatın içinde ne yapıyorum?'

'Lütfen, gel.'

İç çektim, geri dönmek çok kolaydı ama sonuçları hakkında benden başka kimsenin endişesi yoktu.

Bir kez daha, yalnızdım.

×


"Durumu nasıl?"

"Yaralarının çoğu iyileşti, hayati risk yok diyebiliriz."

"Neden uyanmıyor peki?"

"Deniyoruz ama onu geri getirmeye çalıştığımız her an gidiyor." Doktor aynı cümleleri aylardır kurmaktan yorulmuştu ancak Vincent sorgulamaktan bıkmıyordu.

Vurgun| GayWhere stories live. Discover now