Sertçe yutkundum ve kısık çıkan sesimle "Çok acıyor mu?" diye sordum.
"Evet ama senin ölmüş olman daha çok acıtıyordu." dedi.
Gözlerimin dolmasına engel olamadım. Kahverengi gözlerine yansıyan acı , kalbimi acıtıyordu.
Sesimin titrek çıkmasına engel...
Bölüm geç geldi, üzgünüm. YKS ye bir ay kaldı o yüzden sınava kadar bölümler düzenli gelemeyecek ama sınavdan sonra düzenli bölüm gelecek merak etmeyin.
Heyecanla beklediğiniz bir bölüm olduğunu biliyorum.
Okurken sık sık yorum yaparsanız sevinirim, iyi okumalar ❤️
•
•
•
Agah ve Ayza
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
•
•
•
16.BÖLÜM
Acı çekene kadar saniyelerin kıymetinin bilmezdik çünkü saniyeler sadece canımızı yakmazdı bazen de canımızı kurtarırdı.
Korkudan dolayı titreyen bedenimi omuzlarıma sarılmış olan örtü bile önleyememişti ama sorun değildi. Hala hayattaydım ve nefes alıyordum. Korkmak hiç sorun değildi.
''Ayza!''
Agah abimin sesini duyduğum zaman başımı yerden kaldırmıştım. Hızlı adımları ile yanıma doğru gelirken bir yandan da ona yetişmeye çalışan polis memurunun anlattıklarını dinliyordu ancak gözlerini yüzümden bir saniye bile ayırmamış , yanıma gelene kadar gözlerini bile kırpmamıştı.
Bedenimi zar zor taşıdığım için ayağa kalkmak biraz zor olsa da sorun değildi. Kollarımı iki yana açtığım zaman tek koluyla belimi kavramış ve beni kucağına almıştı. Kollarımı boynuna sıkıca sararken çenemi de geniş omzuna yaslamıştım. Ayaklarım yere değmese de sorun değildi çünkü abimin beni düşürmeyeceğini biliyordum.
''Canım benim. Bir yerine bir şey oldu mu?'' diye sorarken sesi fazlasıyla endişeli çıkmıştı. Hızlı bir şekilde atan kalbini hissedebiliyordum.
''Çok korktum abi.''
Sesim konuşmadığım için pürüzlü çıkmıştı ve çok fazla ağladığım için de boğazım ağrıyordu. Zayıf bedenimi daha sıkı sardığı zaman hıçkırıklarıma engel olamamıştım ve güven veren kollarının arasına daha çok sığınarak ağlamaya başlamıştım. Beni sakinleştirmek istercesine saçlarımın is kokmasını önemsemeden dudaklarını defalarca kez saçlarımın üzerine bastırarak öpücükler bıraktı. ''Bir şeyin yok abim. Yanımdasın ve güvendesin.''
''Ayza!''
Annemin feryadı ile abimin kolları arasında irkilirken onu görebilmek için parmaklarımla göz yaşlarımı silmeye çalışmıştım ama akmaya devam ettikleri için pek bir işe yaramamıştı.
