10K OLMUŞUZ 🥹
Yeni bölümde daha çok Bartu ve Ayza ikilisine yer verdim umarım severek okursunuz.
Bölümü yeni bitirdim yayınlamak içinde illa cuma olmasını beklemek istemedim.
Profilimden diğer kitaplarıma da ulaşarak onlara da bir şans verirseniz sevinirim.
İyi okumalar ❤️
•
•
•
4.BÖLÜM
Umudunuzu kestiğiniz anda, iyi şeylerin olmasını beklemediğiniz anda hayatınız değişirdi.
Benim hayatımda böyle değişmişti.
Kimsesiz olan Ayza artık kimsesiz değildi ve işin tuhaf yanı ise beni kimsenin seveceğini ve bana değer vereceğini düşünmezken, bunu kabullenmişken etrafımda bana değer veren ve beni seven insanlar olmasıydı.
Dört gün boyunca onlarla kalmıştım, birbirimizi tanımak için kısa bir süre olsa da sanırım sevmek için kısa bir süre değildi.
Kriz geçirme eşiğine geldiğim günün üzerinden iki gün geçmişti ve kimse bana bir şey sormamıştı. Bu yüzden onlara minnettardım çünkü yalan söylemek istemiyordum. Doğruyu da söylemek istemiyordum.
Bugün pazartesiydi ve yeni bir okula başlayacaktım. Heyecanlıydım çünkü gittiğim okuldaki çoğu kişiyi tanırdım. Yetimhanedeki yaşıtlarım ile aynı okula giderdik.
Yakın arkadaşım yoktu. Olmamıştı bir türlü.
Okul eteğimin üzerine giymiş olduğum okulun sweatshirtünün kenarlarını düzelttikten sonra istemsizce güldüm.
Öğrenciler üşümesin diye sweatshirt tasarlıyorlardı ama kız öğrencilere pantolon yerine etek tasarlıyorlardı. Saçma.
Havaya güven olmadığı için içime de kısa kollu tişört giymiştim. Hava sıcak olursa çıkartırdım.
Odamdan çıktığım zaman yan odanın da kapısı aralanmıştı. Bakışlarım Bartu Bey ile buluştuğunda "Günaydın." dedim.
"Günaydın." dedi.
Onunla iletişimimiz o kadar azdı ki aramızdaki soğukluk onun beni bu evde istemediğini düşünmeme neden oluyordu.
Benden rahatsız olabileceğini düşünerek omuzumdaki çanta ile merdivenlere yürümeye başladığımda bir yandan da okul çantamın ağırlığı yüzünden omzum ağrıyordu. Ders kitabını geçtim, test kitabı ve defter götürmemiz gerekiyordu. Bugün dört farklı ders olduğu için çantamda tam dört tane kalın test kitabı ve defter vardı. Yeni okulumda zorlanacağımın farkındaydım çünkü önceki okulumun ortamı oldukça rahattı.
Omuzumdaki çantam aniden alındığında irkilmiştim.
Ani hareketlerden nefret ediyordum.
"Sakin." dedi Bartu Bey ve önüme geçerek merdivenleri inmeye devam etti.
"Ben taşıyordum." dedim.
"Yere düşecektin çantanın ağırlığından." dedi.
"Teşekkür ederim." dedim.
"Rica ederim." dedi.
CITEȘTI
Ayza
Ficțiune adolescențiSertçe yutkundum ve kısık çıkan sesimle "Çok acıyor mu?" diye sordum. "Evet ama senin ölmüş olman daha çok acıtıyordu." dedi. Gözlerimin dolmasına engel olamadım. Kahverengi gözlerine yansıyan acı , kalbimi acıtıyordu. Sesimin titrek çıkmasına engel...
