Sinirli bir insan ve sakar bir peri.
Fairykook 🧚🏻♂️
Humantae 🔥
Slow update mlsf
Ficteki olaylar saçma ve mantıksız gelebilir kb bazen bana da öyle geliyo ama yapacak bir şey yok 😔
#küfürvar
#ukelerbirligi
OY VEREN HERKESE TOSTLU ÖPÜCÜKLER YOLLUYORUM TEŞEKKÜR EDERİM AMK
Yorum da atılsa çok güzel olacak ama neyse fici okuyan birilerinin olduğunu görmek de yetiyo şu anlık 😭😭😭
Taslakta bölüm kalmadığı için bozuk klavyemden ne çıkarsa artık valla gelişine yazıyorum
Vevevevee çok özür dileyerekten bölümü kontrol etmediğimi söylemek istiyorum çünkü uykum geldi amk üşendim tekrar okumaya
Neyse
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İyi okumalar diliyorum efenim bugün keyfim yerinde
...
Taehyung'un paramparça olmama sebep olan haberine rağmen birkaç günlük eğlencemizi bozmamak adına, kısa süreliğine eski hâlime dönmüştüm. Yurda geri döndüğümüz zaman çekecektim aşk acımı.
Çadır kurma alanına vardığımızda grubumuzun pek bir amacı yoktu. Yedimiz, uslu uslu çadırlarımızı kuracak ve profesörlerin bizim için ayarladığı kamp gözetmeninin(?) bir sonraki talimatını bekleyecektik.
Birinci sınıflardan oluşan gıcık grupla iddiaya girmeseydik beş günümüzü sakince geçirebilirdik. O gruptan Yeonjun bana "Hyung, benim çocukluğum kamp yapmakla geçti, size yardımcı olmamı ister misiniz?" diye sormuştu. Eh, kamp hakkında bir şey bilmediğimi göstermek -hele ki Namjoon'a o kadar havalandıktan sonra- gururumu zedelerdi.
"Merak etme Yeonjun, senden daha tecrübeli bir hyungun var karşında." diye onu yanıtlamış ve omzunu patpatlamıştım. Fazla uzatmadan gidecektim ki özgüveninin yüksek olduğunu düşündüğüm arkadaşı Soobin hemen yanımıza damlamış ve "Yeonjun'dan yeteneklisini görmedim bu konuda. Kendinden ve takımından eminsen aramızda yarışma yapalım. Beş günün sonunda hangi takım daha çok puan alırsa kaybeden takıma istediğini yaptırsın." diye bir teklif sunmuştu.
Hiçbir şey bilmediğim hâlde kendimden emindim ancak takımımın ne hâlde olduğuna bakmak için arkamı döndüğümde takım lideri ben olmalıyım diye içimden geçirmiştim.
Hoseok her yerine böcek ilacı sıkıyor ve doğadan nefret ettiğini haykırıyor, aşkım, balım, peteğim, her şeyim Namjoon her zamanki gibi kitap okuyacak bir yer arıyor, Seokjin de Yoongi'nin sırtına binmiş onu at gibi koşturuyor, Jimin ise onları videoya alıyordu. Taehyung zaten benim yanımda telefona bakıyordu ve internetin neden çekmediği konusunda söyleniyordu.
"Kabul. Kamp aktivitelerini en iyi yapan kazansın." deyiverdim ardından. Yarışı hakkıyla oynarsak kesinlikle kaybedeceğimizi bildiğim için aklımda tilkiler dört dönmeye başlamıştı bile.
Yaptıklarımın başımıza nasıl patlayacağını bilseydim yine de yapar mıydım acaba? Yapardım ya.
Bizimkilere durumdan bahsettiğimde şaşırtıcı bir şekilde kimse itiraz etmemiş, aksine hırslanmışlardı. İçimde bir umut yeşermedi desem yalan olur, yarışı kazanacağımıza dair inancım biraz daha artmıştı.
