"ඇයි මොකක්ද ප්‍රශ්නේ..."
"කවුරු හරි මේ පැත්ත බලන් ඉන්නවා කියලා මට දැනෙනවා.."
"පිස්සුද අනේ කවුරු අපි දිහා බලන් ඉන්නද.."
එයා බෙන්ච් එක උඩ තිබ්බ මගේ අත් පිරි මදින ගමන් එහෙම කියද්දි ගැස්සුන මන් මගේ අත ඇදලා මන් ලගට ගද්දි මගේ අනික් අතේ තිබ්බ කේක් කෑල්ල මන් අතින් බිමට වැටුනා..
"සොරි..."
"ඒකට කමක් නෑ අනේ..."
මත් වෙච්ච හඩකින් එයා එහෙම කියද්දි බිම වැටුන කේක් කෑල්ල දිහා බලන් හිටි මන් එයා දිහා බැලුවා..
"අහ්.."
අනූ නමයයි දශම නමයයි නමයෙන් එයාගේ තොල් වල නොවැදී මගේ තොල් බේරෙද්දි මන් ඉදන් හිටි තැනින් නැගිටලා ඉක්මනින් ක්ලාස් එකට යන්න ගත්තා..
ඒත් එයා මාව මගදි අතින් අල්ලලා නතර කරා..
එතකොට අපි හිටියේ ලමයි පිරුන කොරිඩෝ එක්ක...එයා අතේ රතු රෝස මලක් තිබුනා..
එයා මන් ඉස්සරහා දන තියද්දි එහෙ මෙහෙ යමින් හිටි ලමයි අපේ වටේට රොක් වුනා...
"ජිමින් මන් ඔයාට ගොඩක් ආදරෙයි..මන් කැමතියි දවසක ඔයාව බැදලා ඔයාව සතුටින් ආදරෙන් ඉන්න.."
මන් එයාගෙන් ගලවගන්න හදන අත තදින් අල්ලන් ඒ අතට රෝස මල රදවන ගමන් එයා කියද්දි මන් මගෙ අත ඇදලා මගේ ලගට ගත්තේ රෝස මලේ නටුවේ තිබ්බ කට්ටකට මගේ ඇගිල්ලක් තුවාල වෙද්දියි...
"සොරි..මට ඔයාගේ ආදරේ පිලිගන්න බෑ..."
අත ඇදලා ගද්දි ගැස්සුන ඒ ඇස් දිහා බලන් මන් එහෙම කියලා යන්න හැරෙද්දි වටේ රැස් වෙලා හිටිය කොල්ලො එයාට හිනාවෙද්දි අපේ පන්තියේ කොල්ලො සෙට් එකට එයාව වට කරන් ගහන්න පටන් ගන්නවා මට ඇහුනත් මන් එතන නොයිද අපේ පන්තියට ගියා..
පන්ති පරතරය ගැන කියමින් තමන්ගේ තත්වෙට ගැලපෙන්න වැඩ කරන්න කියලා බොබ්ට මෙඩිකල් රූම් එකේ නතර වෙන්නම ගුටි දුන්න කොල්ලො ක්ලාස් එකට ඇවිත් මටත් සද්දයක් දැම්මේ තමන්ගේ තත්වෙට නොගැලපෙන මිනිස්සු ආශ්‍රය කරන්න ගිහින් එයාලටත් අපහස කරනවා කියලයි..
මන් එයාලා කිව්ව හැමදේම අහන් ඉදලා ස්කූල් ඇරුන ගමන් ගෙදර දිව්වේ මෙච්චර දවසක් කලා වගේ දවසේ සිදුවීම් ඔම්මට කියලා හිත නිදහස් කරගන්නයි..
මන් කියපු හැමදේම හොදින් අහන් හිටි ඔම්මා මුලින් මට බැනලා පස්සේ මගේ හිත හැදුවා..
YOU ARE READING
I'm sorry
Fanfiction"ස්ස්..මේහ්..." "ඇ...යි.." "ඔයා ලග මැප් එකක් තියේද..." "න් නෑ....ඇයි..."
