Beyaz Yalan Devam

8.Bölüm

Demir'in ağzından,
Gözlerimi bir kadının "Uyandı!" diye bağırmasıyla açtım. Kafam zonkluyordu. Elimle gözlerimi ovduktan sonra kısık gözlerle dinlenme odasının camından dışarıya baktım. Herkes koşuşturma içerisindeydi. Teker teker odaya girip girip çıkıyorlardı. İyi ama bu... Alara'nın odasıydı. Uyanmış mıydı? Gecenin bu vakti mi gözlerini açabilmişti? Doktor uyanacağını söylemişti tabi ama gecenin bu vaktinde uyanabileceğini zannedmiyorduk.

Gözlerimi ovmayı bıraktıktan sonra ayağa kalktım. Ayağa kalkmamla cüzdanımın yere düşmesi bir oldu. Düşerken içinden paralar da yere saçıldı. Sanırım beni soymayı denediler ama başaramadılar. Şimdi bunları düşünmenin sırası değildi. Alara uyanmıştı. Tek yapmam gereken, iyi olduğunu öğrenmek ve ondan özür dilemeki.

Hızlıca yerdeki paraları topladım ve cebime soktum. Ayağa kalktım. Kalp atışlarım hızlanmıştı. Bu heyecanın nedenini bilmiyordum. Alt tarafı Alara uyanmıstı. Hepsi bu. Ama buna engel olunacak gibide değildi.

Kapıyı açtım ve hızlıca sola dönüp Alara'nın odasınon bulunduğu tarafa doğru koştum. Odadaki personellerden biri diğerlerine bağırıyordu.
"Şimdi! Herkes dağılacak ve Alara hanımı bulacak! Yaptığınız hatayı size daha sonra ödeticeğim.!" Bunu söyledikten sonra biranda herkes dışarıya çıkıp sağa sola koşturmaya başladı.

Fikret abi ise sakallarını, çenesinde okşuyordu. Halinden dertli olduğu anlaşılabiliyordu. Yanına yaklaştım. Yanına yaklaşırken başımla Alara'nın odasına sol tarafa baktım. Yatak boştu. Alara nerdeydi? O personel adam Alara'yı bulmaları için mi bağırıyordu.?
Kafam boş odaya bakarken Fikret abiye sordum.
"Alara nerede? Uyandımı? Neden burada değil? Ona birsey mi oldu yoksa?" fikret bey eliyle sakin olmamı işaret etti. Sakin olmaya çalısarak bir cevap bekledim.
"Ben... Ben lavaboya kadar gitmiştim. Geri döndüğümde nasıl olsa uyuyordur diye bakmadım. Meğerse Alara odasında değilmiş. Hemşirenin biri kapıyı açık görünce farketmiş. Sonrada uyandı diye bağırmaya başlamış. Kız yeni herhalde. Böyle bir rahatsızlıktan dolayı diğer hastalardan özür dilediler."

"Alara nerede?" dedim ısrarla.
"Bilmiyoruz... Kayıp." kayıpmı?
"Nasıl yani yok mu?"
"Hayır. Onu arıyorlar."
"Nereye gidebilirki?"
"Bilmiyorum. Ama şuuru açık olmalı ki yürüyerek gidebilmiş. Biri birşey yapmış olamaz, çünkü heryer kameralarla çevrili."
Kamera... Tabi! Alara'yı kamerayla bulabilirdik
"Fikret abi... Alara'yı bulabilmek için kamera kayıtlarına bakabiliriz." dedim. Birden aklı aydınlanmış gibi yüzüme baktı.
"Evet... Doğru. Hadi gidip bakalım. " dedi ve ayağıya kalktı. Heyecanlı gibiydi. Ya da endişeli...

Hızlı adımlarla beni geçerek güvenlik odasına doğru yürümeye başladı. Tabi bende arkasından gittim. Gittim çünkü Alara'nın gerçekten nerede olduğunu merak ediyordum. Ona birşey olmuş olabilirdi. Birileri birşey de yapmış olabilirdi. Bilmiyordum. Tek istediğim Alara'nın bulunması, sağlıklı olması, ve ondan özür dileyebilmekti. Zaten başka ne istiyor olabilirdim ki? Yoksa başka bir şeyler mi hissetmeye başlamıştım?

Bu düşünceleri kafamdan atarak Fikret abiyi takip etmeye devam ettim. Belli mesafede yol gittikten sonra güvenlik odasının kapısına vardık.
"İçeride ne göreceğimizi bilmiyoruz... Demir... Korkuyoru-"
"Hayır. Alara 'ya birşey olmadı. Korkmayın."
Anladım der gibi başını salladı. Arkasına, kapıya döndü ve kapıyı açtı. İçeride oturan bir güvenlik görevlisi vardı. Işık yanmıyordu. Televizyonardn gelen ışık içeriyi yeterince aydınlatoyordu. "Buyrun? Neye bakmıştınız? " dedi görevli. Aslında taktir etmeliyim, şimdiye kadar gördüğüm,bu saatte uyamayan tek görevliydi.
Fikret abi atıldı. "Şey... Bizim bir yakınımız kayboldu... Onu bulamıyoruz. Bize yardımcı olabileceğinizi düşündük." fikret bey görevliden sonra bana baktı. Cevap bekler gibiydi. Olumlu anlamda başımı salladım.
"Tabi." dedi. "Saat kaçla kaç arası?"
"Saaaat 2.30 du lavaboya gittiğimde. Kadında yaklaşık 3.30 da bizi uyandırmıştı."
"Tamam. Hemen bakalım. Hangi kat?"
"2. Kat" görevli birkaç ayarlamadan sonra ''İşte burada." dedi. Hafif hızlı çekimde izlmeye başladık. Yarım saati 15 dk da bitirdik. Alara hala odasındaydı.