ÇİÇEK

BÖLÜM 35

Merhabalaaaaaaar

İyi okumalaaar 💕

★★★★

Acar Bulut ;

Hayat benim için kolaydı.

Sabah kalkmak, kahvaltı hazırlamak ,Çiçeği güldürmek, abilerime şaklabanlık yapıp kafalarını dağıtmak, akşam yemeğini hazırlamak, tekrar şaklabanlık yapmak, tekrardan Çiçeğimi güldürmek, geceye odaya gittiğimde geçmişi düşünerek ağlamak, abilerimi düşünerek ağlamak, Çiçeği düşünerek ağlamak, kendimi düşünerek ağlamak.

Her günüm aynı geçiyordu.

Aslında başka yapacak birşeyim de yoktu.

Tüm arkadaşlarım lise yıllarımda kalmıştı. Üniverste kazanamamıştım. Abim özel okula gönderebileceğini söylediğinde de istememiştim. Tekrar çalış demişti çalışmamıştım.

Okul hayatı benim için zaman kaybıydı. Hiçbir zaman okul ortamına ayak uyduramamıştım. İyi arkadaşlarım olmamıştı, hocalarla anlaşabilen biri değildim, derslere odaklanamazdım.

Hobilerimi yapmak bana daha iyi geliyordu. Mesela gitarımı alıp sokaklarda şarkı söylemek gibi ya da yemek yapmak gibi.

Çiçeği bulmadan önce sokak sokak gezip gitarımı ve sesimi duyururdum ama Çiçek geldikten sonra yanından gidememiştim.

Onun yaşayamadığı hayatları yaşamıştık abimlerle ve bilmiyorum kendimi düşünmek yerine kendime iyi bakmak yerine Çiçeğe iyi gelmek onu düşünmek istiyordum.

Deein bir nefes vererek odamın en köşesinde duran gitarıma baktım.

Uzun zamandır elime almamıştım ve sokak sokak gezip şarkı söylemeyi gitarın tellerine dokunmayı çok özlemiştim.

Başımı iki yana sallayarak odadan çıkıp aşağı indim. Yine etrafta kimse görünmüyordu.

Bahçeye çıkıp çimlerin üzerine oturduğumda yanıma gelen Gölgeyle başını kaşıdım.

Önüme uzanıp uyku modunu aldığında bakışlarımı bahçede olan Çiçeklerde gezdirdim.

Geçen gün abimlerle beraber bahçeyi düzenlemiştik. Çiçeklerin solmaması için elimizden geleni yapmıştık ama muhtemelen kışa dayanamayacaklardı.

Bahçedeki adamlara baktığımda kendi aralarında konuştuklarını görmüştüm. Bazıları çevrede dolaşıp etrafa bakarken bazıları grup halinde geziyordu.

Ofalayarak ayağa kalkıp salona girip oturdum.

Etraf çok sessizdi.

Demir abim ve Çınar abim muhtemelen çalışma odasındaydılar.

Batu abim spor salonunda olmalıydı.

Çiçek kendi odasında.

Emine teyze de Barbarosun evinde.

Herkes bir kenara çekilmişti.

Başımı geriye yaslayıp tavanı seyretmeye başladım.

Küçükken ne kadar güzeldik.

Gül annemin, babamın, Yunus abimin olduğu zamanlar. Delice eğlendiğimiz zamanlar.

Gözlerim sulanırken yerimde doğrulup içli bir nefes çektim.

Koltuktan kalkıp merdivenlere doğru ilerledim. Çiçeğin odasının önüne gelip kapıyı yavaşca çaldım. Ses gelmediğinde sessiz bir şekilde kapıyı açtım.