Diğerlerinin de ondan bir farkı yoktu hepsi ağlıyordu. Tabi bende. Hem hamilelik hormonlarından hem de bizi bu duruma düşürenlere Demir olan adam gözündeki yaşlarla bana bakıp " Sana sarılabilirmiyim ? " Diye sordu. Bir an ağlamam durduğunda ona ne cevap vericeğimi düşündüm. Umutsuzca ona bakıp kafamı iki yana salladım. Daha 1 saat önce ki dokunuşu bile beni krize sürüklemişti. Şimdi yine krize girmeye korkuyordum. Ya bu kriz benim bebeklerinin sonu olursa. Bana hayal kırıklığıyla baktığın da gözlerimi kaçırıp ileriye doğru baktım. Az ilerde görünenen çok güzel bir çiçek gördüm. Petunya çiçeği. Anlamı umut, umudunu kaybetme demekti. Belki de bize bir işaret veriyordu. Bize belki de yeni umutlar sunacaktı. Tekrar onlara baktığımda gözlerinde gördüğüm tek şey çiçeğin anlamıydı. Umut. Bana umutla bakıyorlardı. Acaba ilerde nasıl olacaktık Abilerim kitabı... Çiçek...