"Sorun yok"dediğinde kafa salladı o sıra Baran merdivenlerden indi ve bizi gördü bize doğru yaklaştı Baran "Ben yaparım"dedi
"Gerek yok Baran ben yapıyorum"
"Ben yaparım dedim Barış"dediğinde Barış ayağa kalktı ve yukarı çıktı Baran ise pansuman aletlerini aldı
Birşeyler yapıyordu canım çok yanıyordu arada acıyla inliyordum ama onun umrunda bile değil gibiydi
"Senin benimle derdin ne"
"Bir derdim yoktu taki sen o mesajları yazana kadar"
"Bunun için özür diledim senden"dediğimde dizime doğru pamuğu bastırdığında acıyla inledim bilerke yapmıştı
"Sence özür dilemen umrumda olsaydı hala seninle uğraşırmıydım?"
"Bilmiyorum umrumda da değil ama sadece beni rahat bırak"
"Yok öyle işimi halledene kadar rahat bırakmicam Alara"
"Ne işi be"
"Evlilik"
"Öylr birşey olmicağını sana söyledim"
"Bende sana emin olma dedim" dediğinde göz devirdim
"Bir daha göz devirirsen o gözlerini oyarım"dedi ve sadece Barana dümdüz baktım ne kadar cani olduğunu şimdi daha net anlamıştım
Baran dizimi sardı ve yüzüme doğru yaklaştı dusağıma pamukla birşeyler yaptı gözlerini dudağımdan bir saniye bile ayırmamıştı bende gözlerimi Baranın yüzünden ayaıramıyordum o sıra Baranın sertçe yutkunduğunu gördüm sessizce dudağıma birşeyler yapıyordu
"Beni izlemeye devam edicek misin"
"N-ne ne izlemesi be sana öyle gelmiştir"dediğimde güldü vehiç birşey demedi geri doğru çekildi ve bileğime dokundu dokumması ile birlikte büyük bir acıyla bağırdım
"Ahhh bileğim çok acıyor ya dokunmasana"
"İyi kal öyle"dediginde ayağa kalktı
"Tamam tamam bak lütfen kırılmış olabilir"dediğinde göz devirdi
"Banane? Beni ne kadar ilgilendirir bu?"
"Baran lütfen"dediğimde yanıma oturdu ve ayağımı eline aldı ve masaj yapmaya başladı Gerçekten çok acıyordu ama masaj yapması ile rahatlıyordum
Bir süre sadece masaj yaptı ve ayağa kalktı
"Baran"
"Ne var"
"Teşekkürler"
"İyiliğin için yapmadım iyileşmen lazım çünkü bana lazımsın"
"Hayaller kurmaya devam edebilirsin"
"Görücez Alara hayal mi gerçek mi olucağını" Dedi ve merdivenlerden çıktı ben ise yatakta mal gibi kalmıştım telefonu elime aldım ve Cemre ablayı aradım
"Alo Cemre abla"
"Noldu kuzum"
"Cemre abla birkaç olay oldu yani anlatmadan edemicem"
"Ne oldu anlat bakiyim"
Dediğinde olayı anlattım
"Tekrardan özür dilerim gerçekten Milanı tehlikeye atmak istemezdim"
"Sorun drğil kuzum biz geliyoruz arabadayız tamma mı kendini de suçlama hem Milana zarar gelmesin diye kendi canını tehlikeye atmışsın sne iyi misin bari"
"İyiyim iyiyim"
"Tamam bebeğim biz arabadayız seni sonra ararım 1 2 saate geliriz"
"Tamam"dedim ve aramayı kapattım
Erken geliceklerdi Baranda demişti zaten Bir süre telefona baktım uykum geldiği için uyuma kararı aldım ve telefonu kapayıp koltukta uyudum
Vicudumda hareketle uyandım gözümü hafif açtığımda birinin kucağındaydım kim olduğunu anlamak için yüzüne baktığımda beni taşıyan kişinin Baran olduğunu anladım
"Uyu"dediğinde gözlerimi tekrardan kapadım ve göğüsüne yasladım bir süre sonra sırtımın yumuşak bir yere değmesiyle yatağa yatırdığını anladım o sıra şimşek çakmasıyla birlikte bir anda çığlık attım
"Ne bağrıyorsun be"
"Korktum bir anda şey olunca"
"Ney olunca"
"Şimşek çarpınca"
"Korkuyor musun?"
"Evet"
"İyi"dedi ve odadan çıkıcakken
"Baran"
"Ne"
"Bu günlük burda kalsan olur mu gerçekten uyuyamam"
"Banane Alara bundan"dedi ve odadan çıktı o sıra yeniden şimşek çarpmasıyla çığlık atıp yataktan doğruldum bütün uykum kaçmıştı asla uyuyamicaktım emindim
O sıra yeniden şimşek çarpmasıyla ağlamya başladım aklıma ailemin yağmurlu havada öldüğü geliyordu o yüzden yağmurlu havalardan nefret ederdim ve şimşek çarpmasından aşırı korkardım evet size çocukça gelebilir ama bu benim için gerçekten aşılamaz bir korku yatağın köşesine doğru iyice çekildim ve bacaklarımı kendime doğru çekip kafamı dizlerimin üstüne koydum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu şekilde
Bir süre sadece ağladım
Baran nasıl bu kadar acımasız olabilir? Nasıl bu kadar iğrenç bir insan olabilirdi? Niye karşıma hiç düzgün bir insan çıkmıyordu? Gibi bir sürü soru vardı aklımda
Bir süre sonra uyuya kaldım
Sabah yatakta ve en köşede iki büklüm şekilde uyandım her yerim ağrıyordu telefonum yanımda değildi yataktan kalkıp lavaboya gittim ve ihtiyaçlarımı halledip odadan çıktım aşağı indiğimde Cemre abla ve Yakup abide vardı Cemre abla beni gördü ayağa kalktı ve sarıldı
"Günaydın"
"Günaydın Cemre abla"Cemre ablayı gerçekten annem gibi görüyordum bana baya annelik yapmıştı Milana bakarken kardeşimmiş gibi hissetmemin nedeni de belki oydu
