TITLE: WITH YOU IN MY PERFECT WORLD

CHAPTER 117

"WITH YOU IN MY PERFECT WORLD"

Part 117

Nicole POV*

Habang pinagmamasdan ko si freen hindi ko mapigilang umiyak dahil sa kalagayan niya. Bakit ba sa Dinami dami ay sa kaniya pa humantong ang ganitong bagay. Naiiyak ako sa tuwing na aalala ko ang mga matatamis nitong ngiti, lalo na kapag tinatawag niya akong ateh. Namimis ko ang mga galawan nito, pati ang pag aalaga niya kay baby ellishia kung papano niya itinuturing na parang anak niya ito.

Hindi ko lubos maisip na bakit nangyari sa kaniya ito.
Nabalitaan ko nalang na na accidente siya nung kakauwi niya sa mansion.

Alam kong May ginawa na naman ang magaling namang lolo sa kaniya.
Hindi mag kakaganito si freen kung walang ginagawang katarantaduhan ang matandang iyon.

Galit ako sa kanila ni mama, lalo na si lolo.

Mag dadalawang taon ndin itong Naka hilata sa kama. Tanging dextrose nalang ang naging buhay nito.
Nasasaktan ako kapag nakikita ko siyang Naka handusay buong mag damang sa kama at walang malay..

"Bakit ba nangyayari saiyo ito bunso? Namimiss Kana ni ate ah? Magpakatatag ka para samin.. lumaban ka mahal"
-sambit ko habang tumutulo ang mga luha ko.

Habang pinupunasan ko ng basang tuwalya ang mga kamay niya ay siyang pag tunog ng line signal nito.

Nabigla ako at balisa, hindi ko alam ang gagawin ko, hanggang sa napaisip ako.

'ou, doctor, doctor"

Hanggang sa iniwan ko si freen at tarantang  tumawag ng doctor sa labas.

Hanggang sa nagtakbuhan ang mga doctor at nurses sa loob ng kwarto ni freen at naiwan naman ako sa labas, siya namang pagdating ni kade galing CR.

Kade:what happened hon? Bakit nagtatakbuhan ang mga doctor at nurses kay freen?
-tanong nito at pinaupo ako sa upuan dahil sa balisa ako sa nangyayari kay freen.

Kade: e kasi si freen love. Tumunog yung line signal niya. Kaya dali² nagtungo ang mga doctor dun, kinakabahan ako hon.

Kade: hey! Calm down ok? Walang mangyayaring masama kay freen ok?

Tanging tango nalang ang iginawad ko sa kaniya upang hindi na'to mag alala pa sakin. Tinawagan ko naman si saint para pumunta dito at sa wakas ay ilang minuto din ay dumating din ito.

Balisa ako at hindi alam ang nararamdaman. Takot, malungkot, kinakabahan sa nangyayari kay freen. Tanging iyak ang naigawad ko sakniya habang sinisilip siya sa labas ng pintuan niya.

Naawa akong tignan siya na pinagtutulungan ng mga doctor at nurses.

"Kasalanan to ni lolo! Kasalanan nila ito! Hindi mangyayari ito kay freen kung wala silang ginawang masama na naman! Hindi ko sila mapapatawad kung nagkataong mangyayari ang ganung bagay!"

Sambit ko habang maluha luha sa Naka silip kay freen sa labas ng kwarto.

Hanggang sa pinaupo na LNG ako nila saint at kade dahil nanginginig narin ang tuhod ko. Pinapalakas din nila ang loob ko para kay freen. Dapat daw ay maging matatag para sa kaniya at magdasal sa para sa kaniya.

Ilang saglit lang kaming nag usap ng bumukas ang pinto at Isnag doctor ang lumabas. Dali² naman naming itinungo iyon upang tanungin kung ano na nag kalagayan ni freen kung ok lang ba ito.

Nicole: doc? Kamusta po ang lagay ng kapatid ko? Ok lang po ba siya?
-sunod sunod kong tanong doon.

Doctor:calm down miss Cwente-bela. Mabuti po ang kalagayan ng kapatid niyo.

Saint: you mean? Paano po?
-sabat ni saint.

Doctor: malakas ang loob kong mamaya or sa mga makalawa ay gigising na siya. Sa ngayon ay ipagdasal nalang ntin siya na sana magising na siya.
-ngiting sambit ng doctor samin, siya namang nabigyang liwanag ang nararamdaman ko dahil sa sinabi ng doctor.

Saint: you mean, magigising na siya?

Doctor: ou, hintayin na LNG natin siya. At saka ipag patuloy niyo lang ang sinabi ko, yung palagi niyo siyang kausapin, palagi niyong babasahan ng libro, palagi niyong ipagdarasal na magising na siya. Alam niyo ba na malaking gamot yun para magising siya?
Ipagpatuloy niyo lang iyon at hintayin natin siyang magising, alam kong strong si miss Cwente-bela, kaya tatagan niyo lang ang mga sarili niyo ah?

Nicole: salamat po doc, opo. Lalakasan namin po ang loob namin para sa kaniya at mag darasal na sana ay magising na siya.

Doctor: good miss Cwente-bela. So paano? Mauna nako kasi maraming nag hihintay sakin na mga pasyente. Mag dasal lang ok?

Nicole: salamat po doc.

Sambit ko at tumango naman ito sapat na para sa sagot niya.

Hanggang sa naglakad na ito at naiwan naman kaming tatlo doon.

Saint: tama ba ang narinig ko? Magigising na si bunso?
-ngiting saad ni saint sakin na di makapa niwala.

Kade: ou saint, tama yung narinig mo.

Saint: yes! Yes! Kung ganun magigising na siya. Namiss ko ang bunso natin ate.
-maluha luhang saad nito at napayakap sakin.

Nicole: ou saint magigising na siya at makakasama na natin siya.
-sabat ko at niyakap siya. Hanggang sa kumiwala nito sakin.

Kita ko sa mata nito ang labis na kasiyahan dahil magigising na ang bunso namin. Pati ako ay namumuo na naman yung luha dahil sa 2 taon na pag hihintay sa knya ay sawakas makaksama na namin siya ulit.

TO BE CONTINUE........