TITLE: WITH YOU IN MY PERFECT WORLD

CHAPTER 115

"WITH YOU IN MY PERFECT WORLD"

Part 115

Saint POV*

2 years after nang na aksidente si freen.

Andito kami ngayon lahat sa America at pinapagamot parin siya. Na comatose ito after the accident.

Hindi namin alam kung anong nangyari noon sa kaniya, kung bakit nangyari iyon sa kaniya. Nanlulumo ako at nag aalala sa kalagayan niya kasi hanggang ngayon ay wala parin itong malay.

2 years na siyang Naka handusay sa kama at tanging dextrose nalang ang nag papalakas sa kaniya.

Idinala siya ni lolo sa pinaka sikat na hospital dito sa America. Ewan ko kung bakit pursigido tlga syang gawin iyon. Wala main itong time sa mga businesses niya, at tanging kay freen lang umiikot ang mundo niya.

Naawa ako sa kalagayan ni freen, biglaan din kasi ang nangyari noon. And here! Andito kami lahat sa America kasama kila ateh niks at baby ellishia. Andito din ang mga kaibigan ni freen na palaging bumibisita sa kaniya sa hospital. Maging si tita Lea ay panay iyak nalang ang nagagawa dahil hindi niya kayang nakikita ng ganun ang anak niya.

Andito ako ngayon sa kabilang kalsada na pinagmamasdan ang nakaraan samin nila papa at mama.

Dito sa kalsadang ito ang naging alala namin nila mama at papa. Dito kami noon na accident,dito nawalan ng buhay ang mga parents ko.

Tuwing naalala ko at nakikita ko si freen sa hospital na Naka handusay ay hindi ko maitatago na naalala ko ang mga magulang ko sa kaniya.

Dito Korin naalala yung babaeng nag ligtas sakin noon, I think mga ka edad kolang siya. Buti nalang ay nahila niya ako papalayo sa kalsada,kundi pati ako ay wala ndin sa mga oras nayon. Matagal ko siyang hinanap yung babae, gusto kong magpasalamat sa kaniya, dahil sa kaniya ay buhay pako ngayon.

Flashback saint accident.
--------------------
It was a Tuesday ng hapon noon, sa pag kakaalam ko is 16 yrs old pako nun. Sinundo ako nila mama at papa dahil dadalhin daw nila ako sa isang pinaka sikat na restaurant dito sa America.

Dahil daw sa May mga natanggap akong certificate of achievement of course kaya niyaya nila akong kumain sa labas.

Naalala Kopa nun, 4pm yun ng hapon kung saan ay naganap ang accidente.
-----------------

Masaya kaming nagtatawan kila mama at papa. Kinukulit din nila ako Dahil sa mga awards na nakuha ko.

Proud na proud tlga kila mama at papa sakin. Ang saya ng mga araw natin sakin.

Papa:manang mana ka tlga sakin big boy! Dahil dyan May gift ako sayo, pero mamaya konang ibibigay sayo yun.
-happy na sambit ni papa sakin.

Saint:talaga po pa! Mukhang nakaka excited yata yan pa ah!
-biro ko dito.

Papa:hahaha! Ikaw talagang bata ka, syempre! Galing sakin yun, kaya excited, diba sweetie?
-sambit nito at bumaling kay mama at kinindatan ito.

Mama:sus! Mas nakaka excited yung gift ko baby, basta lalaki tlga ang mata mo kung makita mo yun.

Saint:ano naman po yun ma? Grabe naman po kung ganun! Parang ayaw ko nalang po tignan, sayang naman tong Inchik kong mata kung lalaki pa, eh bumagay naman sa kagwapuhan ko ma..
-biro ko kay mama.

Mama:basta baby.. magugustuhan mo tlga.
-sambit nito at kinurot ako sa pisngi ko.

Saint:ok sgé po ma! Basta ah! Yung lalaki yung mata ko dyan!
-pagbibiro ko sa kanila at tumawa naman kami sa loob ng kotse.

Papa:malapit lapit na tayo!
-sambit ni papa na napakasaya..

Habang masaya akong nagguguhit sa mga mukha namin siya namang pagka ring ng phone ni dad.

Ring....! Ring...!

Papa:ano bayan!
Saan naba yun? Ang hipit naman sa bulsa.
-sambit nito habang kinakapakapa ang phone nito.

Mama:sweetie yung daan,baka makakasagasa tayo.
-sambit ni mama.

Habang kapa² ni papa ang phone niyang nag riring hanggang sa malakas na tinig ang narinig ko kay mama.

Mama:hon! Yung truck!!

Ahhhh!!!!!

Nakikita ko kung paano ang reactions ng mga magulang ko. Hinila pako ni mama upang hindi ako masaktan sa gumigiling na sasakyan namin. Ang lakas ng impact ng truck samin.

Hanggang sa lakas ng pagkabangga samin ay wasak ang mga salamin ng kotse. Tanging sigaw ng mga tao ang naririnig ko.

Habang nasa ganung sitwasyon kami ay hindi alam kung bakit nasa labas ako ng kotse namin. Ang sakit at hapdi ng katawan ko. Hindi ko maigalaw ang buong katawan ko.

Nakikita kong nahihirapan ang mga parents ko sa loob ng kotse. Habang tanaw ko iyon shiya namang malakasang pag busina ng Isang kotse papunta sakin.

Ipinikit ko ang mga mata ko, dahil alam kong mamatay nako. Hanggang sa May biglang humila sa mga braso ko at dali² akong hinila papalayo sa gitna ng kalsada. Akala ko katapusan kona iyon.

Iang babae ang bumungad sakin at panay hawak sa mga mukha ko.

"Help! Help! Don't give up ok?"

Tanging sambit niya sakin, kinukurap kurap ko ang mga mata ko dito. Nag-uumpisa nang makaramdam ng paglalambing ang mga katawan ko. Unti-unti nang nauubos ang lakas ko. At pabigat na ng pabigat ang talukap ng mata ko. Hindi kona tlga kaya. Hanggang sa unti-unti ko nang pinikit ang mga mata ko.

Narinig Kopa yung babae na wag akong pumikit pero hindi kona kaya. Hanggang sa hindi kona alam ang nangyari.

TO BE CONTINUE........