TOMBİK

XXII

Artık sabahları savaş vermesi gerekmiyordu.Rahatlıkla pantolonunun içine sığıp yerinde zıplamıştı.Gözle görülcek kadar zayıflamıştı Atilla.Hala gülümsediğinde şişen yanaklarına bakıp yanağından makas aldı.Bir gün onlar da eriyip gidecekti.Sabah kahvaltı da omlet yapmıştı kendisine.

1 kabak,2 yumurta,bir kaç tutam dereotu,1 çay kaşığı pul biber,yarım çay kaşığı kimyon,yarım çay kaşığı karabiber,1 çay kaşığı tuz ve 1 tatlı kaşığı tereyağla hazırlamıştı.İnternetten bulduğu tarifi kolayca yapıp kahvaltıyı gömmüştü.

"Bundan Görkem içinde yapmalıyım..."

Annesi bu sabah erken kalkmamıştı.Atilla kadının yorgun olduğunu anlayıp sessizce kapıyı kapattı.Yüzündeki gülümsemeyle yürüyerek üniversiteye gidiyordu.İlk kez hayatında sorun olmadığını düşünmeye başlamıştı.Yakışıklı flörtünü görmek için sabırsızlanıyordu.

"Hey!Baksana bir."

"Ne var dombili?"

Bu çocuğu Kenanın yanında gördüğünü hatırlıyordu.Maçta aynı takımdaydılar.

"Kenanı tanıyor musun?Ailesiyle ilgili ne biliyorsun?"

"Sana ne lan?Git başımı belaya sokma."

Atilla onu engelleyip gitmesine izin vermemişti.Sorunun cevabını bildiği için kaçıyordu bu çocuk.Kenana sorarsa asla öğrenemeyecekti.Bu yüzden son şansı onu konuşturmaktı.

"Lütfen bildiklerini anlatır mısın?"

"Hayır!"

"O zaman seni yere yığar karnının üzerine otururum!Nefes alamazsın bak benden söylemesi."

Atilla çocuğun havalanan kaşlarına bakmıştı.Ona doğru adım attığında çocuk hemen elleriyle Atillayı durdurdu.

"Lan tamam!Anlatacağım.Kenanın babası arabayla bir çocuğa çarptı.Hastaneye yetiştirmek yerine çocuğu arabanın bagajında saklamış.Benden duymadın ama bazıları babasını Kenanın ihbar ettiğini söylüyor."

"Çocuğa ne oldu peki?"

"Rahmetli olmuş.Anneside Kenanı olaylardan sonra evden kovdu.Ancak kimse nedenini bilmiyor.Belkide konuşulanlar doğrudur,babasını o ihbar etmiştir kim bilir."

Atilla omuzlarını düşürüp sınıfa geldi.Kenan henüz yoktu ve Atilla bu gün onun için yemek getirmemişti.Kenanın teyzesiyle yaşadığını öğrenince üzülmüştü.Onun kalbini biliyordu,gerçekten o ihbar etmese evinden kovulmazdı.Bu yüzdendi kabukları.Umursamaz tavırları yarasını gizlemek içindi.

Çünkü Kenan da biliyordu,yarayı ne kadar çok kişi görürse o kadar çok kanardı.Atilla arkadaşının kabuk tutmayan yaraları için endişeleniyordu.

Ya bir gün çok kötü kanarsa?

Görkem Atillaya günaydın mesajı yazmış ve cevap bekliyordu.Sabah geç kalktığı için Atillayı arama fırsatı olmamıştı.Onunla dışarıda vakit geçirmek istiyordu.Yemeye çıkmak,sinemaya gitmek değilde tamamen farklı bir şeyler yapmak istiyordu.

"Günaydın."

Melih içeri girince onu Görkemin çıplak sırtı karşılamıştı.

"Yine cevap alamayacağım sanırım.Belin incelmiş,tam hayalindeki bedene sahip olmuşsun."

"Gözlerini çek üzerimden,oyarım."

Görkem hızla gömleğini giyinip kapıya ilerlemişti.Melih önünü kesince yumruklarını sıktı.Bir gün ona çok kötü dalacaktı.O günün gelmesini hiç istemiyordu.Geçmişe saygısı olan biriydi.

"Atilladan hoşlanıyor musun?"

"Bundan sana ne?"

"Bana böyle baktığına göre haklıyım.O bir çocuk Görkem.Hayatında tek gayesi yemek yemek olan küçük bir çocuk sadece."

Görkem kahkaha atıp Melihi kafasıyla onaylamıştı.Üzerinde onun afallayan bakışlarını hissedince sırıttı.Sonunda sinirleri bozulmuştu.

"İyi ki kilosu var.Yoksa senin gibiler onu nereden vuracak,dimi?"

"Konu sence bu mu?O çocuğun seni tatmin edeceğini mi düşünüyorsun?Yapma,sen bu kadar aptal değildin Görkem."

Görkem saçlarını çekiştirip kapıyı açmak için hamle yapmıştı.Melih bu kez elini tutup gözlerine baktı.

"Yarım kalmayalım,lütfen.Benimle yatakta geçirdiğin güzel anıları hatırla.O çocuk seni tatmin ede-"

Melihin lafını Görkemin ona attığı kafa bölmüştü.Acıyla inleyip burnundan akan kana baktı.Beyaz gömleği kirlenmiş ve canı yanmıştı.Görkemin ona kafa atmasını asla beklemiyordu.İlişkileri boyunca yaşanılan hiç bir kavgada Görkem ona elini kaldırmamıştı.

"Beni şikayet etsen çok mutlu olurum!Senin şu saçmalıklarına dayanamıyorum artık."

Derin nefesler alıp sakinleşmeye çalışıyordu.İnsan neden duracağı yeri bilmez?

"İyi dinle!O çocuk dediğin Atilla var ya.Masum,içinde en ufak bir kötülük yok.Beni tatmin ettiğin için gurur mu duyuyorsun?Sikeyim,kalbim yıllar sonra biri için çarpıyor ve sen...Sen nasıl ilişkimizi yataktan ibaret görüyorsun?Bizide öyle gördün...Hayat arkadaşı değil yatak arkadaşıydık seninle öyle mi?"

"Görkem saçmalama-"

"Sakın.Benim ne kadar ileri gideceğimi biliyorsun.Aynaya bakarken kendimden nefret etmek istemiyorum Melih.Bu yüzden dur artık!"

Günü nasıl başladıysa öyle biteceğine inanıyordu Görkem.Ancak bilmiyordu ki,bu gün Atilla yine hayatına güneş gibi doğup onu mutlu edecekti.

Diğer sayfada first kiss var.