Kilolu öğrencinin spor hocasına verecek parası yoktu.Bu yüzden adamın çocuğuna bakarak spor salonuna giriş bileti kazanacaktı.Peki,sadece bu kadar mı?
"Ş-şey benim size verecek param yok.Siz bakıcı arıyorsunuz dimi?Ben bakarım!Para da istemiyorum,za...
Zaten zor duruyordu ayakta.Dün yaptığı kolay hareketler bu gün canını yakıyordu.Hiç spor yapmayan bedeni alışmaya çalışıyordu.Annesinin uzattığı poşeti alıp içine baktı.Balık ekmek...Kokuyu içine çekip poşeti çantasına koydu.
"Görüşürüz anne,teşekkür ederim!"
Atilla annesini öpmeden çıkmıştı.Kadın oğlunun ardından gülümseyip sofrada duran kabuklara baktı.Artık iki gündür Atilla kayısı yumurta yiyiyordu.Oğlunun yumurtayı bu kadar çok sevdiğini bilmiyordu.
"Dombili gelmiş!"
Onu kapıda bekleyen çocuğu hatırlıyordu.Dün numarasını aldığı Kenandı.Kenan Atillanın yanağından makas alıp gülümsemişti.
"Günaydın."
"Kararından vazgeçmedin dimi?Bak öyleyse kırılırım dombili.Bu maç bizim için çok önemli."
Atilla gözlüğünü düzeltip kafasıyla onu onaylamıştı.Kenan kolunu omzuna atınca kaşlarını çattı.Hemen arkadaş mı oldular?Bu kadar kolaydısa neden dokuz yıldır yalnızdı?Kafasında deli sorular sınıfa girmişti.
"Biz sınıf arkadaşı mıyız?"
"Evet,ben en arkada oturuyorum.Hiç mi görmedin?"
Hiç arkaya bakmadı ki...
"Şey,balık ekmek sever misin?"
Kenan kaşlarını çatıp ona bakıyordu.Atilla annesinin sabah onun için hazırladığı poşeti Kenana vermişti.Bunu kendi iyiliği için yapmıştı aslında.
"Bana mı veriyorsun?Bak eğer kalede durmamak için-"
"Hayır,içimden geldi.Afiyet olsun!"
Atillanın yüzündeki mutluluğa anlam veremeden yerine geçmişti.Kenan şaşkın,Atilla mutluydu.Bundan sonra onun için hazırlanan yemekleri verecek biri vardı.Telefonunu çıkartınca Görkemin ona yazdığı mesajı görmüştü.
Dün etkilendiği ufak temasları hatırlayınca yanakları kızardı.Kimseyle teması olmamıştı şimdiye kadar.Bu yüzden utanıyordu ve kalbi hızlanmıştı.
Görkem:
İyi misin?Günaydın bu arada.
Atilla:
İyiyim,siz nasılsınız?
Görkem:
O anlamda sormuyorum.Ağrın var mı?
Atilla:
Çok.Biri beni dövmüş gibi,hatta üzerimden tır geçmiş gibi.
Boynu,bacakları,kolları hepsi ağrıyordu.İyi ki kalede duracaktı.Bu halde koşamazdı ve takımının kaybetmesini istemiyordu.
Görkem:
Bu gün beraber yiyelim.Beni bekle.
Mesajı dört kere okumuştu.Beraber...Kızaran yanakları yanmaya başlayınca soğuk elleriyle yanaklarını kapattı. "Beni yemeye davet ediyor?" Kafasındakı düşünce buydu.
"Onun önünde nasıl...Ah!Ben hayvan gibi yiyorum ya of!Dişimde takılıp kalırsa ne yapacağım?Hayır önünde parmağımı ağzıma sokup çıkartamam ki..."
Atillanın şimdilik tek derdi buydu.Hala ders başlamayınca Kenan tuvalete gitmişti.Atilla yanan yanaklarına su vurmak için onun peşinden çıkmıştı.Annesinin pamuklara sardığı evladı birazdan üzülecekti...
"Maç bizim kanka!Ayıyı kaleye diktik mi yeter!"
"Oğlum zaten kaleyi tutsun diye kaleci oldu.Yoksa kim ne yapsın o balinayı."
Atilla yumruklarını sıkıp kapıdan içeri girmişti.İlk Kenanla,daha sonra iki arkadaşıyla bakışmıştı.Gözlüğünü çıkartıp gülümsedi.
"Devam et,devam et.Balina aç zaten,yiyecek arıyor.Karşısına ilk kim çıkarsa ham yapacak!"
Dişlerini gösterince diğerleri bir kaç adım geri atmıştı.Kenan Atillanın bu haline sırıtıp kenardan onu izliyordu.Galiba Atillayı ilk kez tatlı buluyordu.
Atilla Kenanla arkadaşı olur ya inanıyorum ben dndndndnnd
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
