Chapter 10 Questions

4 0 0
                                    


"WHAT THE FUCK IS WRONG WITH YOU?!" Hindi ko napigilang sigawan si Drix dahil sa inis. My voice echoed the whole cafeteria that got the attention of others.

May away na naman

Galit na naman sya.

It's been so long pero natatakot parin talaga ako sa kanya.

They are siblings right?

Why are they always fighting?

Who knows. Maybe they are half siblings.

The whisperings stop when I glared at them. Bubulong na nga lang yung naririnig kopa. Muling ibinalik ko ang tingin ko kay Drix na ngayon ay tahimik na.

Hindi ko pinansin ng umupo sila ni Harrison sa harapan ko at tikman lahat ang mga pagkain ko pero nang itapon nya yung souce, doon na nag-init ang ulo ko. I mean, I paid for it. Hindi naman kanya yun bakit nya itatapon? Ang kapal nyang mag sayang ng pagkain eh ako naman yung nagbayad. Pinaka ayaw ko pa naman ay nagsasayang ng pagkain.

"It's peanut sauce." Simpleng sagot nya kaya napapikit nalang ako ng mariin upang pigilan ang sarili na muli syang sigawan.

"It's gravy Drix." Madiin at nag pipigil na inis na sabi ko sa kanya.

"Oh."

Napatingin sya sa bestfriend nyang hindi na nakapag pigil na tawanan sya.
He look innocent while looking at his laughing bestfriend kaya alam kong kagagawan ito ng hinayupak nyang kaibigan

"Sorry. It was brown so I thought it's a peanut sauce." Hinging paumanhin nito

Hindi lahat ng kulay brown peanut!

Gusto ko syang sumbatan pero nagpigil ako dahil mukha talaga syang inosente. I just sighed and told him to get me a new one. He say sorry one more time before standing up to get me my new sauce.

Right after he left, I kicked Harrison below the table. napadaing sya at napatigil sa pagtawa.

"I'm innocent." Sabi nito while rubbing his leg pero sinamaan ko lang sya ng tingin.

"HE.. is innocent. But you? You're far from it. Ginagawa mong praning ang kakambal ko Harrison." Inis na sabi ko sa kanya.

Wait.....

Did I actually acknowledge Zendrix as my twin just now? What the heck is happening to me? Aist. Kasalanan nilang dalawa ito eh, lapit kasi ng lapit.

"I just told him the sauce is brown. I didn't asked him to throw it. Nagka trauma ata sya." Nakangiwing sagot nya.
Nagka trauma na nga tinawanan pa nya.

Drix came back holding a cup of gravy in his hand. He handed it to me before sitting beside his bestfriend.

"Sorry again about that."

"It's okay. Just... Taste the food before you throw it next time. And if possible, wag kang mangingialam ng pagkain ng iba." Sabi ko nalang at nagsimula ng kumain ulit.

Tumango tango ito at tiningnan lang ako ng deretso. Napatigil ako sa pagkain. Yung mga tingin kasi nya parang may iba eh. Parang sinusubukan nya akong basahin. It's like he wanted to ask me something pero nagdadalawang isip sya.

"What is it? Kung may sasabihin ka, deretsuhin mo ako hindi yang titingnan mo ako ng ganyan." Tanong ko dito. Naiirita ako sa klase ng tingin nya eh.

"Uhm, can I... really talk to you about it with you?" Balik na tanong nya. Hindi agad ako nakasagot.

This past few days, after kong ma hospital dahil sa allergy ko, palagi na syang lumalapit sakin. Kung dati, palagi ko syang itinataboy kapag nilalapitan nya ako at gustong kausapin..

Worst Side to HideWhere stories live. Discover now