( Uni )
ဘယ်သူ့ကိုမှ မနှုတ်ဆက်ဘဲ ယံယံ တစ်ယောက်တည်း ခြေဦးတည့်ရာ ပြေးထွက်လာခဲ့မိသည်။ အိမ်ကိုလည်း ပြန်လို့မရ။ ဉာဏ်က နောက်ကလိုက်လာလျှင် တွေ့သွားနိုင်သည်။ တစ်နေ့နေ့မှာ လက်လွှတ်ပေးရမည့်လူကို ထပ်ပြီးမျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့အင်အား ယံယံ့မှာ မရှိတော့ပါ။
' ဒီလိုသာထပ်ဝေးရမယ်မှန်း ကြိုသိခဲ့ရင် ငါမင်းနဲ့ ပြန်နီးစပ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့မိမှာမဟုတ်ဘူး ဉာဏ်...အခု ငါ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဟင် ... ငါ မသိတော့ဘူး ...အကုန်လုံးကိုမေ့ပြီး ငါရူးသွားရင်ကောင်းမှာပဲ '
ဉာဏ်အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းလာတဲ့အချိန် ယံယံက မရှိတော့။ သူ့အမေကိုမေးကြည့်တော့လည်း မသိလိုက်ပါတဲ့။ ဘာလို့ ယံယံက ဘာမပြောညာမပြော ရုတ်တရက်ကြီး ပြန်သွားရတာလဲ။ သူ့ကားနှင့်အတူလိုက်လာတဲ့လူက ဘာအရေးကြီးကိစ္စပေါ်လာလို့ သူ့ကိုတောင် ဘာမှမပြောဘဲ အခုလို ခြေလျင်ထသွားရတာလဲ။
ဉာဏ်ဖုန်းဆက်ကြည့်တော့ ဖုန်းကိုင်တဲ့သူက ယံယံမဟုတ်ပါ။
" Hello "
" Daniel.... မင်းပါပါးရော ...ဘာလို့ဖုန်းက မင်းဆီရောက်နေတာလဲ "
" ပါပါးက ဒယ်ဒီနဲ့ တူတူလိုက်သွားတာလေ ... ပါပါးဖုန်းက သားသား ဂိမ်းဆော့နေတာ "
" ဟုတ်လား .... အခု ပါပါးက မင်းတို့ဆီပြန်သွားတယ်... အဲ့ဒါ ပါပါးပြန်ရောက်ရင် ဒယ်ဒီ့ဆီဖုန်းဆက်ခိုင်းလိုက်နော် "
" ဟုတ်ကဲ့ ဒယ်ဒီ "
ဉာဏ် Danielကို ဖုန်းဆက်ရင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဒယ်ဒီလို့သုံးလိုက်တာကို မားက တအံ့တဩဖြင့်
" သား.... Danielလေးက သားကိုဘယ်လိုလုပ်... "
" အာ... မား...ဆောရီး...သား မားကို ပြောစရာရှိတယ် "
ဉာဏ် သူ့အမေလက်ကိုဆွဲပြီး ထိုင်ခုံပေါ်မှာ အရင်ထိုင်စေလိုက်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့အမေကို သူ ဘယ်ကစပြောရမှန်းမသိ ။
" Danielက သားကို ဘာလို့ဒယ်ဒီလို့ခေါ်တာလဲ ဉာဏ် ...မားကို ရှင်းပြပါလား "
ယံယံနှင့် ပတ်သက်ပြီး ဘာမှမသိချင် မကြားချင်ပါဘူးဟု ပြောပြီး ထွက်သွားတဲ့ ဉာဏ်က အခု ယံယံနှင့် ပြန်အဆင်ပြေသွားသည့်အပြင် ယံယံ့သားကပါ ဉာဏ့်ကို ဒယ်ဒီလို့ခေါ်နေတာကို ဒေါ်ယမုံ ဘယ်လိုမှ နားမလည်တော့ပါ။
YOU ARE READING
My Youth Was Yours ( Completed )
General Fictionဉာဏ်လင်းထင် × ပိုင်ဇေယံ သူငယ်ချင်းမဖြစ်ချင်ဘူးဆိုရာကနေ သူငယ်ချင်းဖြစ်သွားကြတဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ် ^^
