Senior high School Series #2: Love And Lies (A Collaboration)

Chapter 8

"Dapat lang, mama." Tugon ko. "Hindi ako nagtatrabaho para lang sa wala. Hindi ako nagpapakahirap kumayod para lang away-awayin ka ng Imelda na iyon. Kung naabutan ko lang talaga siyang sinasaktan ka, baka makalimutan kong mag-nunurse pa ako."

Saglit siyang natawa sa sinabi ko bago humiwalay sa yakap. "Tara na nga sa loob. Napa-war freak mo na rin, kaya nagagaya sa'yo si Yeonna."

Napatingin naman ako kay Yeonna na papasok na ng bahay. "Bakit? Inaway ni Yeonna?" Tanong ko.

"Muntik na, ate." Sagot ni Yienne. Ngayon ay papasok na kami sa bahay. "Buti na lang at nahila ko kaagad sa loob ng kwarto natin."

"Kung hindi lang ako sinaway ni mama at niyakap ni Yienne papasok ng kwarto baka ako pa kumalbo sa kabit na iyon ni papa." Malditang wika ni Yeonna. "'Wag niya 'kong hinahamon-hamon, wala siya sa kaniyang lugar. Baka mapatay ko talaga siya."

"Ang tapang-tapang mo, Yeonna." Natatawa kong sabi.

"Dapat lang, ate." Aniya. "Kapag wala ka, kailangan nang magtatanggol kina mama. Kung hindi ako magtatapang, maabusado tayo."

Tama naman, kailangan mo palagi ng tapang at boses para hindi ka naabusado.

Naiiling na lang sa amin si mama. "Kayo talagang dalawa. Mukhang si Yienne lang ang yumakap sa mga pangaral ko." Aniya. "Hindi ba, ang sabi ko sa inyo maging mapagmahal, mabait, mahinahon sa kahit anong pagkakataon?"

"Paano hihinahon ganoon ba naman ang taong aming nakakasalamuha." Ani Yeonna.

"Sinusubukan ko naman maging mabuting tao, mama, pero sinusubukan talaga ako ng mga demonyong katulad ng Imelda na iyon." Sambit ko.

"Tigilan na nga natin sila." Saway ni mama. "Oo nga pala, Moon, may sinabi sa'kin si Belle..." Pagtutukoy ni mama sa aming butihing kapit-bahay. "Ang sabi niya may bagong bukas na café malapit dito. Mga ilang metro lang ang layo mula sa welcome Phase 3."

"Tumatanggap daw po ba ng estudyante pa lang?" Tanong ko kaagad.

"Oo naman, basta kaya raw i-handle ang schedule." Saad niya. "Bukas, kausapin mo na lang si Belle, umuwi kasi sila ng Taguig at bukas ng hapon ang kanilang uwi kaya antabayanan mo na lang tapos syaka mo tanungin. Siya kasi ang mas nakakaalam."

Tumango naman ako. "Wait lang ate, magsasaing pa pala muna ako." Paalam ni Yeonna. Nagpaalam naman si mama na babalik na sa kanilang kwarto ni Muhlack. Si Yienne naman ay nagpaalam na rin dahil gagawa pa ng kaniyang assignments sa kwarto.

Ako na lang ang naiwan sa sala, hindi muna ako magpapalit ng uniform dahil tinatamad pa ako.

Prente akong nakaupo sa aming sofa habang nakapikit ang aking mga mata. Gusto kong matulog pero marami pa akong gagawin.

Habang nakapikit ay bigla ko na lang narinig ang gate namin na mayroong nagbubukas. Agad akong napamulat at agad na tumungo sa bintana para tingnan kung sino ang taong iyon.

Nagliyab kaagad ang galit ko nang makita si papa na dare-daretso ang lakad papunta sa tapat ng aming pinto.

Tiningnan ko ang door knob naming naka-lock. Narinig ko ang pagkatok niya roon pero imbes na lumapit doon at pagbuksan siya ng pinto ay sinara ko ang bintana at tumitig lamang sa pintuan. Mabulok ka kakakatok diyan.

Muli siyang kumatok at sa pagkakataong iyon ay malakas na. Sabay-sabay na lumabas ng kusina at mga kwarto sina mama. Bitbit pa ni mama si Muhlack.

"Sinong kumakatok, ate?" Inosenteng tanong ni Yienne, bitbit ang ballpen at notebook niya.

"Pagbuksan mo, ate, sino bang kumakatok?" Tanong naman ni Yeonna.

Napabuntong hininga si mama nang hindi ako sumagot at muli lamang tumitig sa pintuan. Lumapit doon si mama at siya na ang nagbukas. Malamig kong tiningnan si papa habang pumapasok siya sa loob.

Hindi na siya nagulat nang makita si Yienne at Yeonna. Ngunit nang dumapo sa akin ang kaniyang tingin ay nanlaki ang kaniyang mga mata. "A-agatha..." Tawag niya sa'kin. It used to be "anak ko".

Sarkastiko akong ngumiti sa kaniya. "Madalas ka bang umuwi rito kapag wala ako?" Tanong ko sa kaniya. Noon kasing bakasyon ay gabi na talaga ako umuuwi dahil dishwasher ako sa isang restaurant.

Tumango naman siya bago lumapit kay mama at tangkang kukunin si Muhlack sa bisig ni mama, ngunit agad niya iyong inilag. Siya namang kinakunot ng noo ni papa.

Lumapit ako sa kanila. "Kamusta, papa?" Sarkastiko kong tanong. "Masaya ka ba sa bago mong asawa? Remember, ganiyan ka rin kay mama noong una. Pero tama nga sila, sa una lang masaya lahat."

"Agatha, 'wag mo 'kong umpisahan, kakalabas ko lang ng trabaho." Aniya.

"Bakit, papa? Hindi ka sanay sa ganitong Agatha mo?" Tanong ko ulit. "Kung ganoon, mang-mang ka bilang ama ko. Wala kang alam na nagbago na. Na wala ka ng prinsesa sa bahay na 'to."

"Pwede ba, Agatha, 'wag mo 'kong pagsasalitaan na parang ang sama-sama kong ama." Inis niyang sabi. "Maliit ka pa lang marami na akong sinakripisyo para sa'yo."

"Natural, ama kita e." Wika ko.

"Bilang ama ko, tungkulin mong alagaan ang anak mo. Bilang ama ko, tungkulin mong buhayin ako sa pamamaraang alam mo. Bilang ama ko, tungkulin mong linangin ang mga kakayahan ko at mamulat ako sa mundo. Bilang ama ko, tungkulin mong alagaan ang mama ko. Pero hindi e, ibang-iba 'yung ginawa mo."

"'Wag mong isusumbat sa'kin lahat ng nagawa mo, 'wag mo 'kong bibigyan ng punchline na "anak lang kita", kasi kung anak mo lang ako, edi ama lang kita." Dere-deretso kong sabi.

Hinawakan ni mama ang braso ko. "Ganito mo ba pinalaki ng ilang taon ang anak mo?" Tanong ni papa kay mama. "Pinalaki mong bastos."

"Oo, papa, pinalaki mong bastos. Sa'yo lang naman ako nawawalan ng respeto." Wika ko.

"'Wag mo 'kong pinagsasalitaan ng ganiyan. I'm still your father." Galit niyang wika.

"Stop treating my mother like a shit. I'm still your daughter."

-iamlunamoon