ဖုန်းချလိုက်တာနဲ့ မျက်လွှာကိုအောက်
ချပြီး ကိုယ့်အဆင့်ကိုယ်မသိသ
လား ကြည့်တဲ့အကြည့်က ကျက်သရေ
ရှိလှသည့် အပြင်အဆင်နှင့် ခြားနားစွာ ။
ဘေးနားကအကူကောင်မလေး ဆေးရုံအခန်းတံခါးဖွင့်ပေးမလို့လုပ်နေသည်
ကိုအရှေ့မှာသူပိတ်ရပ်လိုက်တော့။
"ဘာဖြစ်ပြန်ပြီလဲ"
" တစ်ယောက်ပဲဝင်လို့ရပါမယ် ဆေးရုံ
ခန်းကလူနာစောင့်နှစ်ယောက်ပဲလက်ခံ
လို့။ကျွန်တော်က ဘယ်သူလာလာ
လိုက်ဝင်ရမှာမလို့ပါ။ဒီကညီမ လက်
ဆောင်ခြင်းလေးပေးပြီးဒီအစ်ကိုနဲ့
အပြင်မှာစောင့်နေပေးနော်။
ဝင်လာခဲ့ပါ အန်တီ"
လက်ဆောင်ခြင်းကိုပြောင်းယူလိုက်
ချိန် သူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး အရှေ့ကနေဝင်သွားတဲ့ဆန်းဆက်မှူးအမေ။
အကြည့်နဲ့တင် လူတစ်ယောက်ကို
သိမ်ငယ်စေ လောက်တဲ့အထိ အရှိန်
အဝါနဲ့ပင်။အင်းလေ ဘယ်သူ့အမေ
မို့လို့လဲ။
ဆေးရုံကုတင်ကိုမှီထိုင်နေသူက ဆန်း
ဆက်မှူးအမေကိုမြင်သည်နှင့်ချက်ချင်းပင် မျက်နှာအမူအရာ ပြောင်းလဲသည်။
မနေ့ထဲက စကားမပြောပဲ အခန်း
အပြင်ကိုငေးပြီးပဲငြိမ်နေလို့သတိ
ထားပြီးဂရုတစိုက်ကြည့်နေရတာ ။
ကျဥ်းထဲကျပ်ထဲရောက်နေသလိုနေ
ရခက်နေသည့်မျက်နှာက အခုဝင်
လာတဲ့သူက သူမမြင်ချင်မတွေ့ချင်
တဲ့သူဆိုတာ သိသာလှသည်။
" သက်သာနေရဲ့လား ဗျူဟာ။ဒီမှာ ဒေါ်လေးယုမော် မင်းအတွက်အားရှိ
မယ်လို့ထင်မဲ့ဟာလေးတွေ ဝယ်လာပေးတယ်"
အခန်းရှေ့မှာ
သူ့ကိုပြောသည့်စကားသံနှင့်လုံးဝမတူ။
"မင်း အဘွားကလည်းလာကြည့်ချင်
နေတာ။ ဗျူဟာက လူများရင်မကြိုက်
တတ်လို့ နေရခက်မှာစိုးလို့။ နောက်မှ
ပဲမင်းအဘိုးနဲ့အတူတူလာပါစေတော့"
ကုတင်ဘေးကခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည့်
ဆန်းဆက်မှူးအမေ။ဘေးမှာလိုက်ရပ်
လိုက်သည့်သူ့ကို တစ်ချက်မော်ကြည့်
လာပေမဲ့ မျက်နှာပြန်ပြောင်း၍
ဗျူဟာပိုင်ကိုအပြုံးနှင့်ပင်။
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
Chapter-29
Start from the beginning
