AŞİYAN

27.BÖLÜM

27.B Ö L Ü M

"Korkular ve kabuslar"

"Aşk;görmekten çok özlemeyi sever.
Dokunmaktan çok düşlemeyi,ve aşk öyle bir haindir ki,nerede imkansız varsa gider onu sever."

Özdemir Asaf

Bölüm şarkısı:Toygar ışıklı -Kokun hala tenimde🎶

Okumadan önce sol alttaki yıldızı parlatırsanız ve bolca yorum yaparsanız sevinirim.

Sınır:500 yorum

Aşiyan kitap olsun ister miydiniz?

• • •

-"Buradan gitmeyi istiyor musun, kızım?"demişti,babam.

Hâlâ duyduklarımı idrak etmeye çalışıyordum.İnanamıyordum.Her ne kadar bu sözleri bizzat kendi ağzından söylediğini görüp,duysam da inanamıyordum.O kadar ki bir etki bırakmıştı,üstümde.

Küçükken,masum ve saf bir çocukken sırf kalem tuttum diye kalem tutan elimin beş parmağımı kıran,her daim bana eziyet çektiren,itip kalkan adam gitmiş yerine beni içine attığı bu hayattan kurtarmak istediğini söyleyen bir adam gelmişti.

Çok geçti.

Olan olmuştu.Herkes kaderini yaşamıştı.Tabii ben de payıma düşeni fazlasıyla almıştım.Hâlâ da almaya devam ediyordum.Babamın bu sözlerinden sonra içimdeki küçük kız şen bir kahkaha attı.
Benim ise gözlerim doldu.Yine ve yine ağlamaktan başka bir şey yapamamıştım.

Babam'ın bana umut ile baktığını farkedebilmiştim.Kendince
'evet'diyeceğimi sanan bir ifadesi vardı.Fakat yanılıyordu.Ben o eski ben değildim.Ben o gün, acımasızca ve arkasına bile bakmadan
haznedar konağına fırlatıp gittiği
Esila değildim.

Ben o gün Esila Avşin iken,o günden sonra tam anlamıyla Esila Haznedar olmuştum.

Değişmiştim.O tarihten beri büyük bir değişim yaşamıştım.Kara gözlü adam'ın esiri olmuştum.Kara gözlü adama,tüm benliğimle aşık olmuştum.O artık benim herşeyimdi.

Aşiyanımdı.Yuvamdı.

Benim çıkmazımdı.Başlangıcım ve sonumdu.Beni bu duruma babam getirmişti ve ben geldiğim bu durumdan oldukça memnundum.
Daha önce hissetmediğim o şefkati
sevgiyi,ilgiyi,değeri,önemi,aşkı
Aram'da hissetmiştim.
Hissettirmişti.En önemlisi de aram sayesinde artık bir yuvam vardı.

İşte bu yüzden ona Aşiyanım dedim.Aşiyan yuva anlamına geliyordu.Benim yuvam da aramdı.

Onu terk edip asla hiç bir yere gitmezdim.Gidemezdim.

Elimin tersiyle göz yaşlarımı sildim ve konuşmaya başladım.

-"sence de bunu söylemek için çok geç kalmadın mı baba?"dedim.
Sesim,duygusuz bir şekilde çıkmıştı.Sesim duygusuz bir şekilde çıkmıştı çünkü artık ona bakarken hiçbir duyguyu hissetmiyordum.
Hissedemiyordum.İfadesizdim.