AŞİYAN

4.BÖLÜM

4.B Ö L Ü M

"Son şans!"

Ben anlatamadım.
İçimde biriktirdiğim, boğazımda düğüm düğüm olanları anlatamadım.

Gülüşlerimin arasına sığındı, gözyaşlarım.Boğazımın ortasında yumru oldu,yutkunamadım.

Evime sığamadım,geceleri de uyuyamadım,nefes bile alamadım,bazen...

Ama kimse duymadı,sesimi.
Belkide duymak istemediler.Böylesi işlerine geldi.İki kişi birbirine kavuşurken,iki kişi de birbirine mahkum edilmişti.

♠️

4.Bölüm:Son şans!

Okumadan önce sol alttaki yıldızı parlatırsanız sevinirim 😊✨

Yol boyunca kolları bileziklerle dolu,başında zümrüt yeşili şalı olan ama saçlarının tümünü kapatmayan bir kadın beni izlemişti.Yanında da 3 genç kız vardı.Onlarda bana gülümseyerek bakıyordu.Annem ve ismini bilmediğim zümrüt yeşili renginde şal takan kadın yol boyunca konuşmuşlardı.

Araba durduğunda gideceğimiz yere vardığımızı anlamıştım.Herkes tek tek arabadan indiğinde en son ben ve ablam kalmıştık.Bizde indikten sonra onlara katılmıştık.Bir mağazadan diğer mağazaya giriyorduk,bana gösterilen şeylere başımı sallayarak onay veriyordum.Çünkü hiçbir şey umrumda değildi, düğün için gerekli olan herşeyi onlar seçmişti.Ben sadece başımı sallayarak onay veriyordum.

En sonunda iç çamaşırı mağazasına zorla sokulmuştum.Her ne kadar istemediğimi söylesemde beni dinlememişlerdi.Çok utanıyordum.
Ama erkek tarafı hiç çekinmeden
Bana gecelik bakıyordu.Daha fazla bu rezillikleri izlemek istemediğim için ablama dönüp kısık sesle konuşmaya başladım.

"Abla artık zamanı geldi,bence.Sen onları oyala,ben bir şekilde kimseye görünmeden çıkarım"dedim ve ablamın omzuna dokundum.

"Dikkatli ol,kardeşim.Bu senin son şans'ın!Dediğim gibi ileride siyah bir araba seni bekliyor.Ben herşeyi ayarladım."dedi ve elimi omzundan çektim.Ablam annemleri oyalamaya gittiğinde bende yavaş adımlarla geri geri gidiyordum.Mağazadan çıkmıştım,arkama bile bakmadan ablamın dediği yere doğru koşarak,buradan  uzaklaşmaya çalışıyordum.

Biraz ileride siyah bir Passat vardı.Beni bekleyen aracın o olduğunu tahmin ederek o tarafa koştum,bir adam vardı ve arabaya yaslanmış telefonla konuşuyordu.
Ablamın dediği kişinin o olduğunu farzederek yanına ilerledim.

"Ablamın tuttuğu adam sen olmalısın,bırak telefonla konuşmayı hadi acele etmeliyiz."dedim ve arkama bakındım.Peşimden gelmemişlerdi,belli ki yokluğumu daha farketmemişlerdi.

Adam telefonu kulağından uzaklaştırarak soran gözlerle bana bakıyordu, uzunca bana baktıktan sonra konuşmaya başladı.Neden yüzümü incelemişti ki?