AŞİYAN

17.BÖLÜM

17.B Ö L Ü M

"Hüsran"

17.Bölüm:Aşk;iki kişinin sokak lambasına benzer, çünkü ayıran hep bir yabancıdır...

Okumadan önce sol alttaki yıldızı parlatırsanız sevinirim bolca yorum yapmayı unutmayın lütfen 🤍🌹🤍

Yorum sınırı:200 yorum gelmeden yeni bölümü yayınlayamayacağım maalesef o yüzden hikayeyi okurken bolca yorum yapmayı unutmayın lütfen 🤍

Cem adrian-hüküm🎶

Akan gözyaşlarımı silip kendime bir söz verdim.

-artık kimse için ağlamayacaksın Esila,kimse için sadece geleceğin için çabalayacaksın ve tüm bu kötü anıları, kişileri aklından da kalbinden de söküp atacaksın!

-

Esila kendinden emin adımlarla yürümeye devam ediyordu ama içi paramparçaydı,ne yaparsa yapsın bu hissi kalbinden söküp atamıyordu.

Henüz kendine bile söylemeyi kabullenemediği o gerçek kalbini derinden yaralıyordu, şuan arkasında bıraktığı adama koşarak ona sıkı sıkı sarılmayı her ne kadar istesede yapamazdı.

Esila yoluna devam ederken bir anlık bilincini kaybetmişti lakin duvardan destek alarak ayakta kalabilmişti,tam o anda kolunda hissettiği elle gözlerini açıp yan tarafa döndü Esila,karayı görünce şaşkınlıkla karışık yüzünde bir gülümseme oluşmuştu.

-"Esila iyi misin?"

-"ııı iyiyim kara iyiyim,sadece bir anlık başım döndü o kadar önemli birşey yok yani"

-"ilk karşılaşmamızda bileğin burkulmuştu şimdi ise az daha bayılıyordun Esila tuhaf değil mi?"

-"tesadüf işte kara çok kurcalama"

-"iyi madem,gideceğin yere tek gidebilecek misin?

-"merak etme şuan daha iyiyim"

Dedi Esila ama adım atar atmaz tekrar başı dönmeye başlamıştı,kara ise esila'nın bayılacağını anladığı için hızlı adımlarla esilaya yetişerek onu düşmekten kurtarmıştı.

-"Esila sen iyi değilsin"

Kara cümlesini bitirir bitirmez Esila bayılmıştı.

Kara o an sadece esilaya bakakalmıştı çünkü şuan ne yapacağını bilmiyordu,esilayı kucağına alarak konağa doğru adeta kosarcasına gidiyordu.

Haznedarların konağı buraya uzaktı en iyisi avşin konağına götürmek olacağını düşünerek avşin konağına getirmişti esilayı