TOMBİK

I

Alarm sesine uyanmıştı.Artık o da üniversite öğrencisiydi.Bu gün üniversitede ilk günüydü ve bunun için erkenden kalkmıştı.Kalktığı gibi yatağını toplayıp banyoya girdi.Tombul yanaklarını camdan görünce alt dudağını büzmüştü.Bu günde tartıda tartılıp tüm gün kendisini üzecekti.

Yüz yirmi kilo.

Zayıflamak için hiçbir şey yapmıyordu.Tek umudu bir mucize gerçekleşmesini beklemekti.Pantolona sığmak için büyük çaba sarf edip odadan çıkmıştı.Annesi kuzusunun nefes nefese kaldığını görünce koşarak yanına gelmişti.

"Kuzum ne oldu sana?Kabus mu gördün yavrum?"

"Savaştan çıktım anne."

Atilla için her sabah uyanmak tekrar tekrar aynı savaşa girmek demekti.Pantolona sığmayı başardığında kazanıyordu.Bazen kaybediyor ve yeni pantolon alması gerekiyordu.Annesinin hazırladığı kahvaltı sofrasına bakıp iç çekti.Böyle muazzam sofrayla zayıflamak imkansızdı.

"Ye kuzum,kafan daha iyi çalışacak.Hadi tosunum benim afiyet olsun."

"Sana da anne."

Ekmeği yemeden önce vicdan azabı çekmişti.Kısa bir süre,tahminen dört saniye sonra tüm ekmeği gömmüştü.Atillanın babası iki yıl önce vefat etmişti.Adam yüz elli kiloydu ve bir gün diyete başladı.O gün tansiyonu düşmüş,yere yığılmış,yuvarlanarak taşa çarpmıştı.

O günden sonra diyet bu ailenin yasaklı kelimesi olmuştu.Annesi hep "öleceksek bile tok ölelim." diyordu ve Atilla onu sadece kafasıyla onaylamakla yetiniyordu.

"Görüşürüz."

Üniversitenin ilk günü,kalbin heyecandan yerinde duramıyor olmalıydı.Yani diğer herkes için öyleydi,Atilla dışında.Gözlüğünü takıp kafasını öne eğerek yürüyordu.Daha yolda ilerlerken insanlar ona uzaylıymış gibi bakmaya başlamıştı.Büyükler değilde küçük çocuklar hep uzun uzun bakıyordu ona.

Soğuktan kızaran yanaklarıyla girmişti sınıfa.İki tane boş yer kalmıştı ve o sadece arkadaş edinmek için kızın yanına yaklaştı.Onunla beraber oturmak istiyordu,yeni bir başlangıç belkide.

"Bence ikimiz sığamayacağız.Hadi,sen otur ben arkaya geçeyim."

Kız çantasını alıp arkadaki boş yere geçmişti.Atillayı içindeki yalnızlığa terk edip kapıyı üstüne kilitlemişti adeta.Henüz öğretmen sınıfa gelmediği için telefonunu çıkarttı.Uzun zamandır iş arıyordu,öğrenci olduğu için bulması zordu.

İnternette karşısına çıkan ilan dikkatini çekmişti.Biri bakıcı arıyordu.

"Spor hocası olduğum için evle ilgilenemiyorum.İşinde başarılı,küçüklerle anlaşan birine ihtiyacım var."

"Yani bana!"

Arkadaşlar telefonum otomatik çeviriyor yazdıklarımı.Ben aynı gün içerisinde 3,4 sayfa yazıp atıyorum.Kusura bakmayın ama gerçekten yazdıklarımı düzenleme fırsatım olmuyor.

Yazı hataları yüzünden özür dilerim.Lütfen bu konu kapansın artık.

Bu kez soft hikayeyle karşınızdayım.O kadar kanlı bıçaklı hikaye yazdım ki yoruldum artık.