KALP RAFI (Aile Hikayesidir.)

15.BÖLÜM

Keyifli okumalar.....

Yusuf Aras'ın kucağındaydım, Yusuf hızlı adımlarla dışarı çıkmıştı, vücudum uyuşmuş gibiydi, önde Ali Asaf hemen yanında Yaman bey ve arkalarından biz vardık. Ali Asaf'ın hareketleri hızlı ve çevikti, acele ediyordu. Bahçede park edilen arabaya yürüdü ve uzaktan kumanda ile kilitli olan kapıları açtı. Yusuf Aras hiç vakit kaybetmeden önce beni oturttu ve emniyet kemerimi taktı, hemen yanıma da kendi oturdu. Şoför koltuğuna Ali Asaf ve yolcu koltuğunuda Yaman bey oturduğunda hiç vakit kaybedilmeden bahçeden hızlıca çıktık.

"Baba, Uras'ı ara yolda olduğumuzu söyle."

Gözlerim şaşkınlıkla açılırken Yaman bey kafasını salladı ve cebinden telefonu çıkarttı.

Kendine gel sen Yaman Karaca'sın!

İç sesim dilimin ucunda kileri söylerken onu onayladım ama sesli bir şekilde söyleyemedim. Yaman bey telefon konuşmasını kısa kesti, Ali Asaf dikiz aynasından bana baktı. Mavi gözlerinde korku, endişe kendini belli ediyordu, benim için endişeleniyordu ve ben şok geçiyordum.

"Ali Asaf ne düşünüyorsun?"

Yusuf Aras'ın sesi ve Ali Asaf'ın gözleri birbirleriyle yarışır derecedeydi, iki adam da korkuyordu ama neden? Bu belki de psikolojik olabilirdi? Bir anda elim ayağım boşalmıştı ya da sinir atağı geçiyordum? Bunda korkulacak ne vardı ki!

"Anneannem ve teyzem, biliyorsun Yusuf bizim ailede genetik."

"Ne genetik?"

Kendimi artık zor tutuyordum! Elimi kaldıracak dermanım yoktu, Yusuf Aras derin bir nefes aldığında ne ara geldiğimizi bilmediğim hastane otoparkına girmiştik. Ali Asaf boş bulunan bir yere park ettiğinde Yaman bey çıktı ve benim tarafımda olan kapıyı açarak beni kucağına aldı, bu adamın fit olduğunu tahmin ediyordum ama bu kadar kalıplı bir vücuda sahip olacağı aklımın ucundan geçmezdi. Hızlı adımlarla hastaneye giriş yaptığımızda buraya daha önce geldiğimi anlamıştım, DNA testi için bu hastaneye gelmiştik. Bizi kapıda karşılayan da testin sonucu söyleyen yakışıklı doktordu.

"Amca hoşgeldin, ne oldu?"

Ela gözleri önce Yaman Bey'e ardından kucağında olan bana takıldı.

"Hemen müşahede odasına geçelim."

Uras Yaman bey'e yolu gösterdi, birazcık yürüdükten sonra Yaman bey beni soğuk yatağa bıraktı ve Uras yanıma geldi.

"Evet Efnan'cım kendini nasıl hissediyorsun?"

"Bilmiyorum, hiç bir yerimi hissedemiyorum."

Bunu biraz dolu bir sesle söylemiştim ilk defa böyle bir şey başıma geliyordu ve ben nasıl bir tepki ya da duygu değişimi geçireceğimi bilmiyordum, kafasını salladı. Eline bir kağıt aldı.

"Ali Asaf sen Efnan'ın kaydını açtır, ben de kan testi, tomografi ve detaylı emar yapacağım."

"Sonuçlar ne zaman çıkar oğlum?"

"Kan testi ve detaylı emar üç dört saate çıkar ama tomografi en geç iki gün içinde çıkar amca."

Yusuf Aras'ın getirdiği tekerlekli sandalyeye oturtuldum ve beni bekleyen uzun bir hatane serüvenine kendimi bıraktım.

Saatler geçmişti ve ben biraz daha iyiydim, vücudum normale dönmüştü, şuan her yerimin ağrıdığını hissediyordum. Odada uzanırken Yaman bey ve Yusuf Ali yanımdaydı, Ali Asaf dışarı çıkmıştı. Sonuçları deli gibi merak ediyordum. Kapı açıldığında Ali Asaf elinde poşetlerle geri geldi, Yaman Bey'in yanına ilerledi oturdu ve poşetin içinden kağıtlara sarılmış ekmekleri çıkarttı! Anasını deli gibi acıkmıştım ve dönerin kokusu buram buram ciğerimi dağlıyordu. Ali Asaf kalan son ekmeği de bana verdiğinde kimseye bakmadan kağıdı parçalamış ve kocaman bir lokma almıştım vallahi kimse kusura bakmasın! Açlığa dayanamayan bir insandım, ekmekten iki üç büyük ısırık daha alarak zevki sefa sürdüm. Yemek insanıyım ve hemen kilo alıyordum hani bir laf ya, su bile yarıyor o dereceydi ama yoğun bir tempoda çalıştığım için yediklerimi gün içerisinde kolay eritiyordum.