City of Life, Love and Drama

Hoofdstuk 2

De hotelkamer was erg netjes. Totdat wij hier kwamen. Overal ligt al kleding, make-up en haarspullen. Ik sta mijn haar te krullen in de badkamer, Ivy is op zoek naar een outfit en Emma, het andere meisje waar we mee slapen, doet haar make-up. 'Heeft iemand mijn lippenstift gezien?!' roept ze. 'Geen idee, sorry!' roep ik terug. Ik loop de kamer in, en kijk verschrikt om me heen. Ivy ziet nu ook pas dat ze al haar kleding uit de koffer heeft gegooid. 'Oh god, wat een zooitje heb ik er van gemaakt' zegt ze lachend. Dan horen we geklop op de deur. 'Kamercontrole!' word er van buiten geroepen. 'Shit' fluistert Emma. Ivy pakt snel de hoop met kleding op, en gooit het in de kast. Dat scheelt al aardig. Emma stopt haar make-up in het laadje naast haar bed. Ik haal de krultang uit het stopcontact en laat m liggen om af te koelen. 'Kom binnen' roept Ivy, en ze gaat snel op bed zitten met een boek. Alsof ze daar al de hele tijd zat. Sowieso is het heel ongeloofwaardig, want Ivy haat lezen. Dat weet echt IEDEREEN. Mevrouw Peek en Meneer Janssen komen binnen. 'Oh ja, ik zie het al' zegt Meneer Janssen. 'Wat zijn jullie toch weer netjes hé'. Ik zet mijn liefste glimlachje op. 'Zeker meneer'. 'Laat maar, ik ga discussie niet eens aan' zegt hij met een zucht, en hij loopt de kamer uit. Mevrouw Peek kijkt hem na, en draait zich dan weer om. 'Waar hebben jullie het gelaten?'. Ze kent ons te goed. Of wij zijn gewoon heel slecht in acteren. Emma trekt de kastdeur open, en de hele stapel kleding valt er uit. 'Uhh.. suprise' zegt ze ongemakkelijk. Mevrouw Peek rolt met haar ogen. 'Zorg dat dit opgeruimd is voordat ik straks terugkom' zegt ze, en dan draait ze zich om en loopt ze weg. Ivy zucht opgelucht. 'Dat ging net goed' zegt ze. 'Ja, maar als we nu niet opruimen zijn we straks wel de pineut. We pakken onze koffers NETJES uit' zeg ik, met de nadruk op netjes terwijl ik naar Ivy kijk 'en dan delen we onze kastruimte in'.

We zitten met z'n allen verdeeld over tafeltjes in het restaurant. Eigenlijk zijn alle kamergenoten bij elkaar gezet, en bij sommige tafels een docent. Dat is dus bij ons. Gelukkig zit Mevrouw Peek hier aan tafel, zij is niet zo erg. Als we met Meneer Janssen hadden gezeten... gadver, ik moet er niet aan denken. Ivy, Emma en ik zitten te lachen. Mevrouw Peek praat en lacht ook gewoon gezellig mee. 'Ik wil echt graag het vrijheidsbeeld zien' zegt Emma. Ivy stemt in. 'Zullen we m dan nadoen en een foto maken?'. We lachen om het idee. Ik kijk op m'n telefoon. 5 gemiste oproepen van mijn vader. Ik leg mijn telefoon weer weg. Hij mag even wachten. Ik probeer me weer te mengen in het gesprek. Dan hoor je een ringtone. Shit, het is die van mij. Ik glimlach awkward. 'Sorry, ik moet even opnemen'. Ik ga snel van tafel en loop naar de gang. Geïrriteerd neem ik op. 'Pap, ik zat midden in het eten. Kon je niet even wachten?'. 'Ik wilde gewoon even weten of je al was wezen kijken op NYU law school. Je weet dat het belangrijk is hé?'. Ik zucht diep en rol met m'n ogen. 'Ik ben hier nog geen halve dag, we zijn New York nog niet in geweest'. Ik hoor een zacht overleg aan de andere kant van de lijn. Het klinkt als zijn assistente. 'Pap, hoor je niet al thuis te zijn? Bij mam?' vraag ik. Ik weet dat hij vaak tot eind van de middag op z'n werk zit, maar nooit tot in de avond. 'Het is hier een paar uur eerder Jackie. Ik moet nu echt dringend gaan, maar vergeet niet de NYU Law School te bezoeken, oké?' Maar voordat ik een antwoord heb kunnen geven, heeft hij alweer opgehangen.