Met jou (Mitthy/Bankzitters)

Beter zo?

Pov Matthy
Ik lig in mijn eigen bed. In mijn eigen huis. Mijn eigen legen huis. Robbie is ook naar huis gegaan nadat we een tijdje hebben gepraat. Ik heb hem niks verteld over hoe ik me voel over Milo ofzo, het ging vooral over Milo zijn gezondheid. Ik voel me leeg van binnen. Niet alleen omdat hij niet naast me ligt maar ook omdat ik me eindelijk besef dat Milo en ik echt niks zijn. Ik wil dat niet accepteren maar ik zou wel moeten. Dat breekt mijn hart. Ik begin te huilen. Ik vind hem zo leuk, zo fucking leuk maar wij kunnen nooit iets zijn...

Ik lig al uren huilend in mijn bed. Kantoor morgen gaat het toch niet worden. Niet als ik me zo voel en al helemaal niet zonder Milo. Dat heb ik dus afgezegd. Ik vind het al pure onzin dat Milo daar een week moet blijven maar het geen contact mogen slaat nergens op. Ik heb niet alles meegekregen maar iets met een 'mentale pauze van alles' en 'eerst alles zelf verwerken voordat je met andere omgaat' fucking onzin. Rob heeft me verteld dat hij daar ook hulp gaat krijgen op het mentale vlak. Dat is ook wel beter voor hem, ik ben nooit genoeg geweest.

Ik val huilen in slaap met een leeg gevoel van binnen. Mijn eigen huis voeld niet als thuis. Milo is thuis...

Pov Milo
Het is inmiddels drie uur snachts en ik begin eindelijk te beseffen wat er is gebeurt. Ik kon lang niet goed nadenken maar nu komt het terug. Ik denk terug aan alles wat er gebeurt is maar blijf iets langer staan bij het stuk waar ik Matthy voor het laatst zag. Ik had hem nog een laatste knuffel willen geven, laten zien hoe erg ik hem ging missen, rustig afscheid nemen. Maar ik kon fysiek niks op dat moment. Ik voelde me leeg van binnen. Nul emotie. Ik kon niet huilen, niet lachen. Toen ik hoorde dat ik Mat lang niet ging zien kon ik niet reageren. Ik weet niet waarom, ik was in een te grote shock. Nu pas komt het echte besef en komt het verdriet naar boven. Ik wil hier helemaal niet zijn, ik wil naar Mat.

Ik begin zachtjes te snikken. Heel zachtjes zodat niemand me zou kunnen horen. Het is voor hem beter. Ik was een enorme last in zijn leven. Al zijn tijd moest naar mij. Ik denk wel dat hij me mist. Hij stond te huilen naast mijn bed. Ik heb het toen goed verpest. Het was voor hem vast raar dat ik geen emotie toonde. Wat zou hij daar van denken? Dat ik hem niet ga missen? Dat ik hier wel tevreden mee ben? Ik hoop het niet want dan heb ik hem echt iets slechts aan gedaan. Ik denk in elk geval dat hij er nog wel achter gaat komen, hij gaat beseffen dat ik niks meer was dan een last. Een last die nu van zijn schouders is.

Pov Robbie
Ik zit in de auto. Het is nu ongeveer rond de avond. Vandaag was een hele heftige dag. Ik ben nogsteeds in paniek. Ik kan me niet voorstellen hoe lastig dit is voor Matthy. Milo is zijn alles. Voor Milo zelf is het het moeilijkst. Hij verdient dit niet.

Ik zou naar huis gaan nadat ik nog was langs geweest bij Mat om te praten maar ik ga nu naar Koen. Hij had gevraagd of ik bij hem wou logeren zodat ik even iemand bij me had. Ik voel me best schuldig dat ik Matthy alleen heb gelaten maar Mat vond het goed, hij wou even alleen zijn. Koen appt me al de hele dag voor updates over de situatie en hij bleef continu checken hoe het met mij ging. Best lief. Ik ga hem gewoon even alles uitleggen zo meteen.

Ik kom aan bij het huis van Koen. Ik bel aan. Koen doet open en omhelst me meteen. "Oh Robje kom hier." Zegt hij bezorgd. Hij heeft aan mijn ogen gezien hoe verdrietig en gestrest ik ben. We lopen naar binnen. Ik laat me gelijk vallen op de bank. Ik ben helemaal kapot. Koen laat zich naast mij vallen en slaat zijn arm om me heen. "Vertel me alles." Zegt hij.

Ik begin nogsteeds huilend over het incident zelf. Hoe als eerst er een paniek aanval was bij het pizza eten en hoe het de dag daarna zo erg fout ging. Koen luister aandachtig mee. Dan vertel ik over het ziekenhuis en over dat ik daarna nog lang met Matthy heb gepraat, vooral over hoe heftig de dingen waren die we hadden gezien die dag.

Het is lief hoe Koen luistert. Hij kijkt me lief aan en heeft zijn arm om me heen geslagen zodat ik tegen hem aan kan kruipen. Koen is altijd heel asociaal in bankzitters video's maar eigenlijk is hij aardig, lief en zacht. Na dat ik klaar ben met vertellen geeft hij me een knuffel. Dan stelt hij me een beetje gerust. Jezus wat hou ik toch van deze jongen.

Pov Koen
Robbie kwam net helemaal overstuur binnen. Fucking zielig. Hij heeft me net alles verteld en ligt nu in mijn armen. Wat is hij toch schattig. Zijn haar zit lekker warrig, dat vind ik cute. Hij is weer een beetje rustig gelukkig. We hebben sushi besteld en zijn een beetje aan het kletsen. Ik vind het heel fijn om weer zo met Rob te zijn, maar één ding blijft maar in mijn hoofd rondspoken: Matthy

De vriendschap tussen Matthy en Milo is net zo sterk als die tussen Rob en mij. Ik kan me niet voorstellen hoe dit voor Mat moet zijn. Toen ik ruzie met Rob had storten mijn wereld in. Natuurlijk omdat ik dacht dat alles over was door de ruzie maar ook omdat ik in paniek was omdat ik dacht dat we in elk geval lang niet zouden spreken. Voor Mat geld nu vooral het tweede, hij weet zeker dat ze een week niet kunnen spreken en dat brengt paniek mee. Voor Milo is het natuurlijk lastiger maar ik wil Matthy meer in de gaten houden. Niet alleen omdat ik Milo niet kan zien nu maar omdat ik om Matthy geef. Hij heeft al die tijd gezorgd dat Milo oké is maar hij moet zelf ook oké zijn. Ik hoop dat ik en de andere jongens daar nu mee kunnen helpen.

Zo, dat duurde veel te lang
Sorry dat ik julie zo heb laten wachten.
Mijn leven is echt een roller coaster op het moment dus schrijven gaat moeilijker worden.
Ben al een maand niet naar school geweest en ga dat voorlopig ook nog niet, crazyyy