Met jou (Mitthy/Bankzitters)

Robbie

Pov Milo
We komen aan bij mijn huis. Ik vind het leuk dat Robbie mee is. Mat en ik kunnen heel goed met hem overweg. We lopen naar binnen en Matthy bied Rob wat te drinken aan. Ik lach, "Matthyyy dat is niet jou taak." Zeg ik met een nep zeur stemmetje. Matthy en Rob lachen. "Nu wel." Zeg Mat lachend. Ik lach ook en pak het glas van Matthy af. "Hey! Doe dat is niet." Zegt hij lachend en hij probeert het glas terug is pakken. We beginnen een beetje te stoeien en ik zie dat Robbie ons lachend flimt met zijn telefoon. Uiteindelijk wint Matthy. "Kan ik u meschien ook wat te drinken aan bieden, Milo." Zegt Matthy met een deftig plaag stemmetje. Ik lach, "Nou vooruit dan maar."

We zitten met ze'n drieën op de bank te chillen. We hebben pizza bestelt. Ik zie daar best tegenop maar ik wou het proberen. Toch begin ik steeds meer spijt te krijgen van die keuze. Ik pak even mijn telefoon erbij en zie dan een insta story van Rob. Het is het filmpje van Mat en ik. Ik glimlach naar mijn telefoon. Best schattig dit.

Pov Robbie
We zitten lekker op de bank een beetje te kletsen. Er is een goeie sfeer hier, die zou er altijd wel zijn denk ik. Mat en Milo gaan heel goed samen dus het is niet raar dat het gezellig is als ze even samen wonen. De bel gaat, de pizza's zijn er. Milo staat op om ze te halen maar Matthy houd hem tegen. "Doe ik wel." Zegt hij en hij loopt naar de deur. Milo rolt lachend zijn ogen en kijkt naar mij. "Deze gast doet echt alles sinds hij hier woont." Zegt hij lachend. Ik lach ook. "Dan voelt hij zich hier vast thuis." Zeg ik. Na dat ik dat zeg gaan de mondhoeken van Milo omhoog. Hij is daar blij mee zo te zien

"Hier zijn de pizaaaa's!" Roept Matthy blij en hij deeld ze uit. Ik zie aan Milo dat hij gestrest raakt. Ik zou hem willen helpen maar ik weet niet hoe. Ik begin maar gewoon met eten net als Matthy. Milo opend ook de doos en staart er een tijdje naar. Hij pakt een punt en neemt een hap, na die hap begint ineens zijn ademhaling te schokken. Zijn ogen vullen met tranen en hij trilt helemaal. Matthy ziet het en schiet meteen in actie. Hij pakt zijn pizza doos en legt hem ergens anders neer. Ik sta ook op. "Kan ik helpen?!" Vraag ik, ik ben in paniek. Matthy schud nee. "Nu even niet. Meschien zo meteen." Zegt hij en hij kijkt meteen weer naar Milo. "N-nee alsjeblieft s-stop pap, S-stop alsjeblieft..." Hoor ik Milo huilend zeggen. Pap? Ik hoor de pijn in zijn stem. Ik bevries helemaal. Ik heb zoiets nog nooit gezien.

"Oké kut het zijn flashbacks." Zegt Matthy die nu ook een beetje gestrest is en hij gaat naast Milo zitten. Oh, hij heeft flashbacks over zijn vader. Godver, dat klinkt heftig. Ik kijk toe, ik kan niks doen. "Milo, ik ben hier, rustig ademhalen." "Niemand gaat je wat aandoen, je bent veilig." Zegt Matthy. Het lijkt erop alsof hij weet hoe hij hier mee om moet gaan. Het duurt even maar ineens kan Milo weer bewegen. Het lijkt alsof hij wakker word uit iets ookal had hij zijn ogen al de hele tijd open. De seconden dat hij wakker word gaat hij gelijk in Matthy zijn armen huilen. Matthy houd hem stevig vast en ik zie dat hij ook moeite heeft om niet te huilen. "Het is goed Miel, het is oké huil alles eruit." Zegt hij terwijl hij Milo over zijn rug aait. Ik ben in shock. Gebeurt dit vaker? Ik denk het wel.

Na een tijdje kan Milo weer normaal ademen. "Sorry..." Zegt hij nog een beetje snikkend. "Je hoeft geen sorry te zeggen Miel, dat weet je best." Zegt Matthy. Ik ben ook weer een beetje rustig. Ik was best geschrokken. Matthy staat op en loopt naar de keuken. Hij neemt de pizza van Milo mee. Even later komt hij terug met de pizza in kleine stukjes gesneden. "Dat helpt hem met eten." Zegt Matthy nadat ik hem raar aankijk. Ik knik.

Matthy en Milo praten een tijdje over de flashbacks. Het is allemaal best heftig. Hij verdient het niet om hier doorheen te gaan. Het is lief om te zien hoe Matthy hem helpt. Milo is tegen Matthy aan gekropen terwijl Matthy hem stukjes pizza voert. Ik ben naast Matthy gaan zitten om hem pizza te voeren omdat hij geen handen meer vrij had. We hebben een film opgezet maar we zijn er vooral doorheen aan het praten. Het is best gezellig zo.

"Zullen we maar eens gaan pitten?" Vraagt Matthy. Milo knikt en ook ik ben het er mee eens. Matthy pakt een dekentje voor me en gooit het op de bank. "Hopelijk ligt de bank lekker." Zegt hij lachend. Hopelijk? Hij weet toch wel of de bank lekker ligt. Hij slaapt hier neem ik aan als ik er niet ben. "Slaap jij hier normaal niet?" Vraag ik uit nieuwsgierigheid. Matthy schud nee. "Mag niet van Milo, moet in zijn bed." Zegt hij lachend. Ik hoor Milo ook lachen. "Niet doen alsof je het een ramp vind, Mat." Zegt hij lachend. Ik ben verbaast maar ergens ook weer niet. Ze zijn best close dus het is niet heel raar dat ze samen slapen. "Nou truste Rob! Tot morgen!" Zegt Mat en hij loopt samen met Milo naar boven. Ik ga op de bank liggen die gelukkig niet eens zo slecht ligt. Ik ben blij dat ik hier mag logeren. Ik doe mijn ogen dicht en val in slaap.

Pov Matthy
Ik lig naast Milo in bed. Ik weet niet waarom maar ik ben nogsteeds in paniek. Milo is weer oké maar voor een reden kan ik niet slapen. Ik wil gewoon tegen Milo aan kruipen maar ik heb het gevoel dat ik daar geen goeie reden voor heb. We doen dat meestal alleen als het slecht gaat met Milo of als hij dat wilt. Ik durf het nu gewoon niet. Hij heeft het moeilijk en ik moet hem helpen, niet andersom. Vond hij mij nou maar gewoon leuk. Dan waren dit soort dingen gewoon normaal. Ik begin onbewust zachtjes te snikken. Ik weet niet waarom maar het feit dat Milo mij niet ziet staan brengt enorm veel paniek met zich mee.

"Hey, Mat wat is er?" Hoor ik een bezorgde stem zeggen, duidelijk die van Milo. Ik kan natuurlijk niet honderd procent eerlijk zijn nu maar zeggen dat er niks is kan nu niet. Ik ben letterlijk aan het janken. "I-ik was gewoon g-geschrokken net en ik ben nogsteeds in paniek. Het gaat maar n-niet weg..." Stotter ik er snikkend uit. "Dat kan je gewoon vertellen hè. Ik ben er ook voor jou. Je hoeft geen emoties te verstoppen het is oké." Zegt hij en hij opend zijn armen. "Kom hier." Zegt hij lief. Ik ga in zijn armen liggen, het voelt vertrouwd, precies wat ik wil. "Bedankt Miel." Zeg ik zacht. Hij drukt een kusje op mijn voorhoofd, "Geen probleem Mat." Ik schrik van het kusje maar niet op een slechte manier. Ik deed dat vandaag ook bij hem, ik was al verbaast dat hij dat goed vond maar nu doet hij het zelfs terug. Vind hij me dan toch leuk? Nee Mat, valse hoop, dit is omdat hij je wil troosten. Ik negeer even alles wat er in mijn hoofd omgaat en geniet van dit moment. Lekker dicht tegen hem aan val ik in slaap.

Tja, Cuteeee