Met jou (Mitthy/Bankzitters)

Opnamens

Pov Milo
"Welkom bij deze video! Vandaag gaan we, en je raad het niet, sushi maken!" Koen zet zijn schreeuwende youtube stem op. Hij doet samen met Robbie de intro. Ik ben er niet helemaal bij met mijn hoofd, ik ben gewoon moe en in paniek. Maar ik moet dit doen voor de andere en mezelf. "Milo en Matthy gaan beginnen!" Schreewt Koen. Ik schik een soort van wakker en ga naast Matthy staan. Matthy geeft me een glimlachje en begint dan tegen de camera te praten.

We zijn bezig met de rijst koken. Alles gaat best goed. Er gaat niks mis met de sushi en het lukt me om Matthys energie te matchen. Mat en ik halen alle ingrediënten uit een doos en kijken er een beetje naar. "Oeh lekker, mijn lievelings!" Zeg ik lachend terwijl ik snoep visjes uit de bak haal. "Een lekkere tropische vissoort, daar moet natuurlijk wat tropisch fruit bij... Een banaan!" Zeg ik. Ik hoor Koen, Rob en Roel lachen die een beetje aan het toe kijken zijn. Matthy moet ook lachen en presenteert daarna even zijn ingrediënten aan de camera.

"Het heeft een tijdje geduurt maar uiteindelijk is het dan toch zo ver. We hebben sushi, zelfgemaakte sushi!" Zegt Matthy lachend tegen de camera. Ik lach een beetje mee en maak nog een laatste grapje maar ik ben eigenlijk al lang op. Ik kan niet meer. Ik ben zo moe terwijl ik gewoon goed heb geslapen. Het idee dat mijn trauma terug is en alles dramatisch gaat veranderen voor een lange tijd is mentaal slopend. Nu valt het nog wel mee maar het gaat erger worden, veel erger.

Matthy en ik lopen uit de keuken. Nu is het de beurt van de andere jongens. Mat en ik gaan op twee stoelen zitten zodat we een beetje met ze kunnen mee kijken, net als ze bij ons deden. Eigenlijk wil ik gewoon alleen zijn. Maar niet echt alleen. Alleen met Matthy, in zijn armen. Ik hoop dat dat zo nog even kan. Ik kijk naar Koen die met een vies gezicht naar iets van vis kijkt. "Gadver de gadver. Ja roel, jij doet dat maar ik ga daar niet aan komen hoor." Zegt Koen en hij gaat verder van de vis staan. Robbie moet lachen en pakt Koen bij zijn schouders. "Watje" Zegt Rob lachend en hij gaat samen met Raoul de vis klaarmaken. Koen neemt even de tijd om tegen de camera te praten. "Oh ja, de reden dat Milo en Mat net als eerste gingen is omdat Milo zo wat eerder weg moet. Hij is er helaas niet bij het proeven dus er zou vast geen gif in zijn sushi zitten" Iedereen lacht. Ik vind het lief dat ze dit voor mij doen, zorgen dat ik er nog bij kan zijn en ook nog rekening met me houden. Ik heb echt geluk met deze maatjes. Na dat Koen dat gezegt heeft begint hij weer te zeuren over hoe goor hij die vis wel niet vind. Wat een toneelstuk dit, een leuk toneelstuk vooral.

"Jezus jongens, jullie doen hier wel echt lang over." Lacht Matthy. Ze zijn veel te veel aan het kloten en ik heb om eerlijk te zijn van elke minuut genoten. Wel merk ik dat ik nu echt op ben, ik kan niet meer. Die drie zijn zeker nog een uur met die sushi bezig, ik kan hier niet nog een uur zitten. Maar ik ga ook niet naar huis, ik weet dat alleen thuis zitten dingen alleen maar erger maakt dus ik wil gewoon zo veel mogelijk met de jongens zijn. Dat is wel lastig maar ik ga mijn best doen. Ik denk dat ik maar gewoon heel even rust moet pakken. Ik sta op uit mijn stoel. "Jongens, ik ga even naar een andere kamer, even rust nemen. Ik ben zo gewoon weer terug." Zeg ik. Matthy kijkt me aan. "Mag ik mee?" Vraagt hij. Ik glimlach. Diep van binnen hoopte ik dat hij dit ging vragen, en heel diep van binnen had ik het wel verwacht. "Ja hoor! Tuurlijk mag dat!" Zeg ik blij. Matthy lijkt ook blij met mijn antwoord. "Rust even goed uit Milo!" Zegt Raoul en de andere twee jongens zeggen ongeveer het zelfde. "Komen jullie mij halen bij het proeven?" Vraagt Matthy. Koen knikt. "Oké bedankt, tot zo!' Zegt Mat en dan lopen we samen weg.

We komen aan bij de 'woonkamer achtige' kamer. Ik ben helemaal kapot, tranen staan al in mijn ogen en ademhalen gaat niet goed. Matthy gaat als eerst op de bank zitten en hij kijkt me even aan. "Kom hier." Zegt hij lief en hij opend zijn armen. Ik laat me meteen naast hem vallen in zijn armen. Hij omhelst me een beetje. "Goed gedaan Mieltje, ik ben echt heel trots op je." Zegt hij zachtjes en hij gaat met zijn hand door mijn haar. Ik geniet even van dit moment, wat ben ik toch blij met deze jongen. "Bedankt Mat." Zeg ik zachtjes en ik kruip dicht tegen hem aan. Hij pakt mijn hand vast en streelt zachtjes met zijn duim over mijn hand. We blijven een tijdje zo liggen en hebben een heel langzaam maar fijn gesprekje. Het is vooral elkaar een beetje complimentjes geven, praten over hoe bijzonder ons werk eigelijk is en leuke herinneringen op halen. Ik word er langzaam rustig van, al mijn paniek verdwijnt voor even.

"Gaat tie weer een beetje?" Vraagt Matthy na een tijdje. Ik knik en kijk hem dankbaar aan. "Zullen we weer terug naar de groep?" Vraag ik. Matthy knikt en staat op. "Ik denk dat ze zo gaan beginnen met proeven dus dan moet ik er toch zijn." Zegt hij. Ik loop achter Matthy aan de kamer uit. We gaan weer naar de keuken.

Het eerste wat ik zie is dat Koen trots naar zijn sushi kijkt. "Ja hoor, kijk eens aan. Ik ben de echte sushi-master." Zegt hij. Robbie komt niet meer bij van het lachen. "De sushi-master??" Lacht Robbie. Koen begint ook te lachen. Mat en ik kijken lachend toe en gaan naast Raoul zitten. Zijn sushi is al klaar dus hij zit op een stoel. "Nou ik ben ook klaar!" Zegt Robbie. "Klaar: K-L-A-A-G-G-G" Spelt Koen hardop om Robbie te pesten met zijn Brabantse accent. Robbie moet lachen en kijkt nep beledigd naar Koen. "Vieze vuile.." Begint hij en hij geeft Koen een duw. Geen echte harde duw, meer gewoon voor de grap. Koen lacht en duwd zachtjes terug. Ze beginnen een beetje te stoeien. "Eerste bankzitters ruzie?!" Grapt Raoul. Iedereen moet lachen en Koen en Rob stoppen met stoeien. "Nou jongens," Begint Koen nogsteeds lachend. "Laten we maar gaan proeven!"

Ik blijf zitten terwijl de rest aan de tafel met de sushi gaat zitten. Ik ga gewoon een beetje kijken. Na een kwartiertje hebben ze alles op. Bij mijn sushi hebben ze nog wat grappen gemaakt over het feit dat er vast vergif in zat maar uiteindelijk hebben ze hem toch gegeten. "Bro, jou sushi was echt fucking smerig." Zegt Koen zodra de camera's uit gaan. Ik lach, "Nee joh echt? Dat had ik nou echt niet verwacht." Zeg ik lachend. Koen lacht ook. Daarna ruimen we met ze'n alle op en gaan we nog een beetje chillen. Daarna gaan we naar huis. Koen en Rob gaan als eerst weg, samen. Raoul blijft nog even omdat hij videos gaat edditen dus Mat en ik vertrekken voor hem.

"Hey Milo, zorg alsjeblieft goed voor je zelf. Ik zie je morgen weer." Zegt Mat terwijl we voor mijn auto staan. Ik knik. "Komt goed." Zeg ik en ik geef hem een knuffel. Na die knuffel stap ik in mijn auto. Matthy stapt in zijn auto en we zwaaien elkaar gedag. Dan start ik de auto. Terug naar huis, in mijn eentje.

Ik kom thuis aan en ga gelijk in mijn bed liggen. Ik wil niet avondeten, dat kan ik niet en al helemaal niet alleen. Gelukkig heeft Matthy me geholpen met lunchen vandaag. Ik voel me leeg van binnen, niet alleen van de honger. Ik mis Matthy. Ik schrik weer een beetje van die gedachte. Hoezo mis ik Matthy? Hoezo mis ik dat hij naast me in bed ligt? Het zou wel niks zijn. Ik ga iets lekkerder liggen en val dan in slaap, niet wetende wat er vanacht gaat gebeuren...

Pov Matthy
Ik lig wakker, al uren. Ik maak me zo ongelofelijk veel zorgen om Milo. Ik was graag weer bij hem blijven logeren maar hij wilt graag voor zichzelf blijven zorgen, ik denk niet dat hij dat lang vol houd. Ik betwijfel of hij nog wat gegeten heeft als avondeten. Ik denk het niet. Ik wil gewoon weer ik zijn bed liggen, lekker dicht naast hem.

Ik kan niet slapen, het lukt me echt niet. Ik kijk op mijn klok. Het is al half drie in de nacht. Ik pak mijn telefoon erbij. Ik kan nu gewoon beter wat anders gaan doen. Ik schrik waneer ik mijn telefoon aan doe, drie gemiste oproepen en heel veel appjes van Milo. Kutzooi ik had mijn telefoon op stil staan. Ik lees snel de appjes

Milo:

Ik ben net wakker en ik word helemaal gek

Mat ik kan amper meer bewegen

Matthy ik kan helemaal niks anders meer dan huilen alsjeblieft neem op

Ik heb het gevoel dat ik mezelf iets ga aan doen. Ik ben controle over me zelf verloren.

Neem alsjeblieft op

Ik heb geen controle meer over mezelf, sorry

Ik schrik me helemaal dood, dit was een kwartier geleden. Ik bel gelijk terug. Hij neemt niet op... Ik pak snel mijn spullen en spring de auto in. Met tranen in mijn ogen en een ademhaling die op hol slaat zit ik achter het stuur. Ik moet nu naar Milo.

Oei... ja, een cliff hanger