10. Tweeling?!

4 0 0
                                    

Robin POV

'Robin, wil jij even boodschappen doen?' heb ik een keuze? Nee, inderdaad. 'Ja natuurlijk mama, wat moet ik halen mam?' 'Oh, gewoon eten voor vanavond. Kies maar, je weet dat ik alles kan maken.' Nee mam, jij kan echt niks maken. 'Oké, tot zo!' Fijn, nu mag ik ook nog het avondeten bedenken. Weet je wat? Ik haal wel gewoon pizza's.

***

Eenmaal bij de winkel ga ik meteen op zoek naar de pizza's, inmiddels ken ik deze winkel op mijn duimpje.

Ik voel een tik op mijn schouder.

'Hey, excuse me, do you know where the pizza's are? We can't find them.' Vraagt een jongen aan mij. Hij is lang, heeft blonde haren die zo lang zijn dat ze net niet in een staartje kunnen en hij heeft een Star Wars T-shirt aan met een zwarte spijkerbroek. Verder kan ik een Australisch accent herkennen.

'Well, they're right here, before your nose.' Heel goed Robin, een Nederlands spreekwoord in het Engels gebruiken.

Hij glimlacht lief. Wacht, ik herken die glimlach ergens van. Ik bekijk zijn gezicht aandachtig al hij de pizza's uit het diepvriesvak haalt. Ik herken mijzelf in hem.

Opeens komt er een vrouw van middelbare leeftijd op mij afstappen.
'Robin?'

 
'Yes?' Vraag ik vragend. Wederom praat zij in een Australisch accent.

 
'OMG! Robin, how did I not see it was you?' Schreeuwt de jongen opeens.

'Where can I know you two from?' Vraag ik snel.

'Ehm, How can I tell you.. Well am your twinbrother, Robin. My name is Luke Harris' zegt de jongen die blijkbaar bij tweelingbroer is waar ik niet van wist. Al hoewel, zijn naam past goed bij zijn shirt. Denk aan Luke Skywalker.

 
'And I am your mom honey. My name is Catherine Harris' Zegt de vrouw.
W-w-w-wacht, mijn ouders, die hebben mij niet geaccepteerd zoals ik ben. Ik heb daar gewoond en die konden gewoon Nederlands. Er spoken nu zo veel vragen rond in mijn hoofd, maar er komt geen enkel woord over mijn lippen.

'Would you like an explaination?' You are welcome to come with us to the hotel where we spent our nights.

Zal ik? Met wildvreemde mensen die beweren mijn tweelingbroer en moeder te zijn mee gaan naar hun hotel? Aan de andere kant zou ik wel graag antwoorden willen.

'That is okay, I will come with you, I only need to tell it to my foster mother.

Ik pak mijn telefoon en bel mijn moeder (pleegmoeder!)

'Hey mam!'

'Hey schat!'

'Ehem, ik zal waarschijnlijk vanavond pas thuiskomen met het eten -wat gewoon pizza's worden- maar even back to the point: ik heb mijn moeder en tweelingbroer gevonden en ik wil graag meer antwoorden. Ik ga dus met hen mee naar hun hotelkamer om daar te praten. Is dat goed?'

'Zeker, zolang je het eten niet vergeet. Ik wil niet verhongeren.' Oké, deze vrouw geeft dus niet om mijn veiligheid en alleen om het eten. Met veiligheid bedoel ik, deze mensen zouden me mee kunnen nemen en in hun hotelkamer kunnen opsluiten en dan laten verhongeren. Wacht, dan zouden mijn pleegouders ook verhongeren! Oké, even kappen met deze overbodige fantasie. 

'Oké, ik zal het niet vergeten, tot vanavond mam!'

'Tot vanavond!' Ik verbreek de verbinding.

(A/N: Vanaf nu word dat wat in Engels gesproken wordt, in dikgedrukte letters weergegeven, zodat de mensen die niet zo goed Engels kunnen, het belangrijktse van dit hoofdstuk kunnen verstaan.)

'Oké, ik ben klaar om te gaan' Ze rekenen nog de pizza's af en dan stappen we in de auto en rijden in de richting van het hotel.

***

'Oké, kan jij ons jouw verhaal vertellen. Gewoon wat je dacht dat je ouders waren en etc.' vraagt/zegt mijn blijkbaar biologische moeder.'

'Nou, oké dan. Ik ben Robin van Broekhoven en ik ben 17 jaar. Ik heb een aantal jaar in Australië gewoond. De ouders waarvan ik dacht dat mijn biologische ouders waren, hebben mij niet geaccepteerd toen ik uit de kast kwam als lesbienne. Zij hebben mij gedwongen om seks te hebben met oudere mannen voor geld, wat zij in hun eigen zak staken, om daar dan weer alcohol van te kopen, want dat waren ze ook: alcoholverslaafden. Ik was toen 15, twee jaar geleden dus. Later is de Jeugdzorg hierachter gekomen en hebben ze mij voor een half jaar in een weeshuis gestopt in Nederland, omdat er nergens anders plek was. In dat weeshuis werd ik gepest. Wederom om mijn seksualiteit. Na dat halfjaar ben ik geadopteerd door mijn huidige pleegouders (dit was ook in Nederland) die meer dan een jaar nodig hebben gehad om mijn vertrouwen te krijgen. Nu word ik bijna 18 en hebben mijn pleegouders net een half jaar mijn vertrouwen, en op een blauwe maandag kom ik mijn tweelingbroer en biologische moeder tegen.' Ik geloof ze echt -misschien een beetje raar als je ze nog maar net een half uur kent- maar het voelt vertrouwd en ik lijk enorm veel op mijn moeder en broer.

'Nou, dan zal ik nu mijn verhaal vertellen Robin.' Begint Chatherine haar verhaal. Luke zit er maar een beetje bij.

'Ik was zwanger van een tweeling toen ik 16 jaar was. De vader is vertrokken toen hij hoorde dat ik zwanger was. Ik heb hem nooit meer gezien. Ik wist niet dat ik een tweeling zou krijgen en kwam daar pas achter bij de geboorte. Mijn ouders wilden me niet steunen in dit proces, omdat dit volgens hen een schande is. Ja, ze waren christenen, geen seks voor het huwelijk en al helemaal niet drinken. Je raad het al: Ik was die avond in een dronken bui en ben met de eerste de beste man in bed gedoken. Later kwam ik er achter dat ik zwanger was. Deze man heeft nog wel zijn gegevens achtergelaten en ik heb hem ook geïnformeerd dat ik zwanger was, maar hij heeft -zoals ik al zei- mij achtergelaten toen hij het nieuws had ontvangen. Ik had weinig geld en wilde al helemaal niet abortus plegen, daar was het inmiddels al te laat voor. Het ziekenhuis heeft later voorgesteld om jullie allebei ter adoptie te stellen en als ik genoeg geld had gespaard om weer voor jullie allebei te zorgen, ik jullie terug zou krijgen. Luke had ik al vrij snel gevonden, maar waar jij was was een raadsel voor bijna 8 jaar. Nu heb ik je eindelijk gevonden. Wat alleen wel jammer is, is dat wij hier op vakantie zijn en over twee weken weer terug vliegen naar Sydney. Je bent vanaf nu altijd welkom hier in de holtelkamer. We zien wel wat we daarna doen.'

***

'Hoe was het?' Vraagt mam (pleegmoeder)

'Wel goed.' Ik leg de hele situatie uit aan mijn moeder.

'Hier: de pizza's'

Ik loop naar boven en zet de telefoonnummers van mijn biologische moeder en broer in mijn contacten. Luke als Luke Skywalker ⭐️ en Catherine als My real mommy 🌿.

Ik neem nog een warme douche en dan ga ik slapen. Wat alleen een beetje moeilijk gaat, omdat ik veel te verweken heb. Het was een drukke dag met veel informatie.

________________________________
Heyy lezertjes!
Dit hoofdstuk is weer ietsje langer dan de volgende. Misschien duurde het een beetje lang voor sommige mensen, maar hier weer een hoofdstuk. Wel bijzonder wat er met Robin gebeurt is in het verleden toch? Ik vind dat in ieder geval wel. Zo meteen ga ik lekker naar paardrijden. Ik heb er zin in!
Ik probeer zo snel mogelijk weer een deel te plaatsen, maar dat kan nog even duren. Nog een fijne dag allemaal!

Sekeem 2010

~1262 woorden

Am I a lesbian?Where stories live. Discover now