"ကျွန်တော့်အတွက်က အပန်းမကြီး
ပါဘူး။အန်တီ လိုအပ်တာရှိရင် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခိုင်းနော် ကျွန်တော်အခန်း
အပြင်မှာ အမြဲရှိတယ်။ကျွန်တော့်မိဘ
တွေ ဗျူဟာကိုလာမကြည့်တာတော့
အန်တီ တစ်မျိုးမထင်စေချင်ဘူး။
အမေတို့စိတ်ပူမှာစိုးလို့ကျွန်တော် ဘာမှ
မပြောပြထားလို့"
" အန်တီနားလည်တယ်။သားမပြော
ချင်ရင်မပြောနဲ့ လူကြီးတွေသက်
သက်မဲ့စိတ်ပူနေရအုံးမယ်။
အဲဒီနေ့က သားပါဘာမှမဖြစ်သွား
လို့ တော်ပါသေးတယ် မဟုတ်ရင် သား
မိဘတွေကို အန်တီဘယ်လိုမျက်နှာ
ပြရမလဲဆိုတာ သိမှာတောင်
မဟုတ်ဘူး"
သူ့ကို အားနာနေဟန်ဖြစ်နေသည်
ကပင်အန်တီနီလာရှေ့သူပို၍
ခေါင်းငုံ့မိစေတာပင်။
ဗျူဟာနဲ့သူငယ်ချင်းတွေလို့ဘုန်းပြည့်ကပြောပြထားတော့ အဲဒီညက သူ
ဗျူဟာနဲ့barကိုအတူပါသွားတာလို့
အန်တီကထင်နေတာ။ မိဘချင်း
ကိုယ်ချင်းစာစွာ စိုးရိမ်ပေး မှုကပင်
အန်တီရဲ့ သဘောထားကိုပို၍ပေါ်လွင်စေသည်။သူ့သားကိုဘာလို့ဝင်မကူ
တာလဲ ဒီအတိုင်းရပ်ကြည့်နေတာ
လား ငါ့သားနေရာမင်းကဘာလို့မ
ဖြစ်ရတာလဲဆိုသည့် အပြစ်တင်မှု
က စဖြစ်ထဲက တစ်ကယ်ကို
စိတ်လေးနဲ့တောင်မရှိ။ သူဌေးတွေ
ဖြစ်ပေမဲ့ သားသမီးကိုယ်ချင်းစာ
ပြီးတန်းတူပင်။
အန်တီကသူ့ကိုပြန်၍ပင်အားနာနေတော့.....။
" ဗျူဟာကလေ သားကို တော်တော်
ခင်တဲ့ပုံပဲ။သားဘုန်းက လွဲပြီး ဗျူဟာ
မှာ ဒီလောက်ထိရင်းနှီးတဲ့ သူငယ်ချင်း
မရှိဘူး။သူအိမ်ပေါ်က ဆင်းနေတဲ့
အချိန် အန်တီ့ကို ဖုန်းဆက်တုန်းက
လည်း သားဘုန်းအိမ်မှာ ရှိနေတာ
သေချာလား အန်တီမေးတော့ သူ
ကောင်းမွန်နေရာဆီမှာရှိနေလို့ ဘာမှ
စိတ်မပူပါနဲ့တဲ့။သားက အဲဒီလိုကို
ပြောတာ "
လွန်ခဲ့တဲ့ရက်တွေကဆေးရုံအခန်း
ထဲကမထွက်ပဲသောကရောက်နေ
သည်နှင့်ခြားနားစွာ ဗျူဟာသတိရ
လာတာနဲ့ဆုတောင်းတွေပြည့်ဝသွား
သလိုအပြုံးတွေဝေနေသည့် မိခင်
တစ်ယောက်ရဲ့မျက်နှာ။
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
Chapter-28
Start from the beginning
