Masal

M-6

[ Medya: Arslan Karayel 🦁 ]

[ Bölüm müziği : Yıldız Tilbe - İşim Olmaz ]

🧁

Hafıza, kimine göre bir kusur. Kimine göre ise müthiş bir bilinç. Hafızamızı sıfırlamak istesek ve en başa dönsek yine aynı şeyleri yaşar mıydık acaba? Aynı tercihlere mi yönelirdik? Hayatımızdaki insanlar aynı mı olurdu?

Öyle ya, ihtimallerle yaşamaya devam ediyorduk. Bugün gibi. Belki yarın gibi. Hafızamın gelecekte hatırlamak isteyeceği şeyleri keşke kendim seçebilsem diyorum bazen. Sonra istesek de silinmiyor nasılsa. Onun hafızama kazınan ismi de bunlardan biri belki.

Arslan Karayel. Tarifini bulamadığım ve kendime dahi açıklayamadığım bir sır gibi.

Çatık kaşları ve sert ifadesinin altında yatan başka bir adam var mı diye merak ediyorum. Gözümün önüne geliyor yüz ifadesi. Başımı iki yana sallıyorum. Arkamdakinin korna sesi beni kendime getiriyor.

Kırmızı yeşile dönüyor. Otuz saniyede bile ne çok şey düşünüyor insan. Direksiyonu sağa çevirip Yağmur'un attığı konumu parmaklarımla büyütmeye çalışıyorum. Çoktan gelmişim. Dörtlüleri yakarak sağa yanaşıyorum yavaşça.

"Hava buz gibi ya! Kış geldi."

"Kıyamam sana," diyerek ısıtıcıların ayarını yükselttim.

"Koray gelmiş öyle mi?"

"Sabahtan beri başımın etini yedi. Akşam bende oturalım dedim olur mu?"

"Harika olur da alışverişe gidelim o zaman."

"Tolga'yı da davet ettim. Birbiriyle iyi anlaşırlar bence."

"Sen bilirsin," diyerek omuz silkti. Tolga'yla Yağmur'da iyi anlaşırdı belki bu akşam. Atışmalarının son bulmasını ümit ediyordum.

Trafik ağır akıyordu. Yağmur, kendi müzik listesini arabaya bağlayıp karıştırmaya başladı. Çalan parçalara ikimiz birden eşlik ederken markete gelmiştik. Çok geçmeden evdeki eksikleri aldıktan sonra arabaya geri bindik.

"Arslan'da gelecek mi?"

"O nereden çıktı şimdi?"

"Tolga bu getirir mi getirir yani."

Sinyal verip şerit değiştirdim. Bir yanım hem gelmesini arzuluyor hem de bunun iyi olmayacağını tembihliyordu bana.