အပေးအယူဆန်သောချစ်ခြင်း

အပိုင်း(၃၁)

"မောင်တော့ ဗိုက်တော်တော်ဝသွားပြီ"

'သူဇာရော ဝရဲ့လား။ ဗိုက်ဟာဟာ စားကောင်းကောင်းနဲ့စားလိုက်တာ အများကြီးစားပစ်လိုက်ပြီ"

'သူဇာလည်း ဝပြီမောင်"

"ခဏကြာ အစာကြေသွားမှာပါ"

ကိုမျိုးလွင် အနှောင့်အသွားမလွတ်သည့် စကားဆိုသည်။

သူဇာ လည်း ရိပ်မိသည်ပင်။

ဘာကို ဆိုလိုမှန်း နားလည်သည်။

"လာ ပြန်ရအောင်"

ဘန်ဂလို ရောက်ပြီး အခန်းတံခါးပိတ်တာနဲ့ စတင်နမ်းလေပြီ။

အတူတူရှိမည့် ဒီတစ်ညကို အကောင်းဆုံး ချစ်ရည်လူးကာ ကျော်ဖြတ်ကြမည်။

အဝတ်အစားတွေကို သွက်သွက်လက်လက် ချွတ်လိုက်ကြသည်။

နှစ်ယောက်သား ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်မှာ မရှိတော့။

ကိုမျိုးလွင်က သူဇာကို နမ်းလည်းနမ်း၊ လက်က သူဇာရင်သားတွေကို ပွတ်ချေလိုက်၊ စပ်ပတ်ဆီ နှိုက်ပြီး ကလိလိုက် လုပ်နေသည်။

သူဇာကိုယ်လုံးလေးကို ဖင်ကနေမကာ စားပွဲရှိရာသို့ ပွေ့ခေါ်လာခဲ့သည်။

သူဇာကတော့ လူကြမ်းကြီး ကိုမျိုးလွင် လက်ထဲ အရုပ်ကလေး တစ်ရုပ်နှယ်။

စားပွဲပေါ် သူဇာကို နေရာချပြီး ပေါင်တွေကိုဖြဲကာ အသင့်နေရာယူလိုက်သည်။

"အင့်"

အမြဲနိုးကြားထောင်မတ်နေသော ကိုမျိုးလွင်လီးက သူဇာစပ်ပတ်ဆီ ထိုးဝင်လာသည်။

သူဇာစပ်ပတ်ကလည်း လာနေကြဧည့်သည်ကို နွေးထွေးနူးညံ့သော အထိအတွေ့နဲ့ ကြိုဆိုရှာသည်။

"ဖတ်.......ဖတ်.......ဖတ်"

"အင့်......အင့်.......အင့်"

"ကောင်းတယ်မောင်......ကောင်းတယ်"

သူဇာနှုတ်ဖျားဆီက ထူးထူးဆန်းဆန်း စကားသံတွေပါထွက်လာသည်။

အစက လိုးခံရရင် ညည်းသံ၊ အော်သံတွေပဲ ထွက်တတ်တဲ့သူက အခုက စကားတွေပါ ပြောတတ်လာပြီ။