Tadımı ancak bir sigara yerine getirirdi ama simitle avunmayı tercih ettim. Martılara bakarken telefonum çaldı.
Adnan.
"Kanatçı çocuğun bizim kafede işe girmesinde parmağın var mı?" dedi.
"İlyas mı?" dedim vakit kazanmak için, "Fahir'den bahsettiğimi anladın!" dedi ironik bir hiddetle.
Birkaç arkadaş kahve içmeye gitmişler sabah, görünce de tanımış.
Henüz planımı açık etmemeye kararlıydım. "Her günü beraber geçiriyoruz" dedim. "Böyle bir girişimim olsa farkına varırdın!"
Tadım iyice kaçtı ama. Bırakıp simidi bir banka oturdum. Kısa bir mesaj yazdım Fahir'e. Beni ilk gördüğünde güzel bir tesadüf yaşamış gibi sevinmesi için.
Bir iki not aldım sonra. Dağınık bir ahenksizlik vardı kafamı kurcalayan. Herkes görevi için hazırdı ama hepsi birbirinden habersizdi.
Bunu aşmalıydım sanki.
Gözlerden uzak bir buluşma geldi aklıma. Bir görev dağılım ve tanışma toplantısı. Benim evde.
Alıp bunca adamı yemeğe çıkaramazdım.
Düşünsene, en bir arada görünmemesi gereken kare!
Birbirlerinden habersiz olurlarsa daha verimli çalışacakları geldi sonra aklıma. Cahit nasıl yapardı onu düşündüm.
Koordine olmaları bir bakıma iyiydi ama tanıştıklarını gösteren en ufak bir bakış, bir duraklama tüm planımı berbat edebilirdi.
Fahir gözlem yapıp bilgi toplayacak, Mahir teknik donanımları sağlayacak, Aysel ise adamların ağzını arayacaktı.
Biri diğerini tanımasa oluyordu bu plana göre. Buluşmayı erteleyip Fahir'le görüşmeye karar verdim. Yalnız. Öğrettiklerimin üstünden geçmek için...
YOU ARE READING
ZAMANSIZ
General FictionIşıklarda durmuş yeşilin yanmasını beklerken bir anda ilham geldi. "59 dakika" severlerin gözbebeği Neriman Ateş muhteşem bir macerayla geri dönmeliydi. İlk cümle, ilk paragraf derken eve geçip heyecanla yazdım eskizlerini. Sonrası hikayemi tamamla...
