Acımasızca yüzüme güldü kaltak!
"Bugün gençlerin google'da bulduğu teknikler hayat kurtarmıyor maalesef" dedi bir de.
Başka donanımlar gerekiyormuş. Bana! Neriman Ateş'e!
En güç iş görüşmesiydi hayatımın. Rahat çalışanım olacak yaşta birisinden iş dilenmek. Oturup mesleği öğretebilecekken ondan öneriler dinlemek!
"Etkinlik işinde iyi olabilirsiniz mesela" dedi bir ara. Düğün dernek, baby shower.. Cinsiyet bilme partileri çok modaymış bir de. "Belki ufak bir şirkette sekreterlik?"
"Sen hiç karışma" dedi özetle.
Gözüme baka baka. Yalvarır gibi oldum bir an. Kısa sürdü ama. "Sana mı kaldım" dedim içimden. Daha masadan ayrılmadan planımı yaptım. Gazeteye ufak bir ilan verecektim. İnternete de. Mahir gösterirdi elbet.
Zehir gibi çocuk. Sıkıştığım teknik ne varsa ona soruyorum. Telefon tamircide çalışıyor. Şu lisanslı ama ucuz yedek parça takıp çıkaranlardan.
Beşiktaş'ta, bizim yan sokakta.
Şükran da iyi. Yaşlandı biraz ama. Son çeyrekte desem yeri. Tüm günü uyuyarak geçiriyor. Keyfi yerinde olsun da! Kalmadı öyle koşup kapıda karşılamalar falan.
Ben de ne bileyim, başlayacağım işte bir yerden!
YOU ARE READING
ZAMANSIZ
General FictionIşıklarda durmuş yeşilin yanmasını beklerken bir anda ilham geldi. "59 dakika" severlerin gözbebeği Neriman Ateş muhteşem bir macerayla geri dönmeliydi. İlk cümle, ilk paragraf derken eve geçip heyecanla yazdım eskizlerini. Sonrası hikayemi tamamla...
