Sweet Vengeance

Kabanata 27

Maaga akong nagising para mag libot- libot sa labas ng villa, I'm looking for a way to escape. Masyadong malawak ang buong isla, pero ni isang tao ay wala akong makita.

Huwag mong sabihin na kami lang talagang lima ang narito?

Wala ring mga bilihan ng pagkain, souvenirs,  o yung mga bars na normal na makikita sa isang isla. I think it's a private island.

Kahit sana yatch o maliit na bangka na nakadaong sa dalampasigan ay wala. Napakalinis ng lugar, may iilan akong nakitang mga kubo, and small houses. Sinubukan kong kumatok sa mga ito ngunit walang sumasagot, sinubukan ko rin pumasok dahil napansin kong bukas ang mga pinto nito ngunit wala namang mga tao.

Did they really kidnapped me?

So kailan nila balak bumalik? Ni hindi ko nga alam kung nasa Pilipinas pa ba kami.

Susubukan ko nalang ulit silang kausapin mamaya, I can't stay here any longer lalo pa at may naiwan akong trabaho. Viel Imperium will cause chaos if they didn't find me, not unless they know that I'm here. But I doubt it, they won't let it happen, especially on what's happening now.

So, what's taking them so long? Dapat ay kahapon palang nandito na sila simula ng mawala ako sa radar nila. Anong nangyayari?

Eto ang pinaka ayaw ko sa lahat ang mag isip ng kung ano ano, but I can't help it. The work I left home is something that can't  wait, hindi ko pa natatagpuan ang pinsan kong ugok. Napakaliit ng Pilipinas kumpara sa lawak ng connections ko, not unless bumalik na siya sa Europa? But I don't think he did because Hera will call me immediately if ever he comes back there, not unless he's in a place where my power can't reach, kung saan mayroong pumipigil na mahanap ko siya.

Napakipit ako ng mariin habang dinadama ang malamig na hangin sa dalampasigan. Hindi pa sumisikat ang araw.

Muli kong idinilat ang aking mga mata at napatingin sa napakalawak na anyong tubig saaking harapan.

What did you do Zachary? Where the hell are you?

***

Maaraw na ng bumalik ako sa villa. Patingin tingin pa ako sa paligid para tingnan kung gising naba sila ngunit mukang hindi pa.

Dumiretso ako sa kusina para sana mag luto ng almusal, ngunit may nauna na pala saakin doon.

Nakasuot ito ng kulay pink na stitch na pajama habang nakatalikod saakin at busy mag luto, nakapusod rin ang blonde nitong buhok I can clearly see her exposed nape from here, that is asking to be bitten. What the hell?

I cough fakely to get her attention, which I successfully did ng humarap na ito na may hawak pang spatula.

"Good morning, Miss Walton." Pag bati ko rito.

Pansin ang pag kagulat sa mukha nito na agad ring namang nawala at bumalik sakanyang pagluluto kaya naman lumapit ako sa counter para umupo at panoorin siya.

"Morning. " Tipid na sagot nito.

"What are you cooking?" Tanong ko rito habang pinagmamasdan bawat galaw niya habang nakatalikod ito sa gawi ko.

"Breakfast."

Cold, grr.

"I know it's for breakfast what I meant is---"

"I know what you meant dumbass."

Aba, ang aga ha. Bakit ang sungit?

Tumahimik nalang ako at pumangalumbaba sa counter habang nasa kanya pa rin ang tingin ko.

Her pajama looks so cute, I can't imagine her wearing something like that especially stitch.

I clicked my tongue as I roamed my eyes on her back. Her pajama is so thin, I can see her perfect curves everytime she moves. Her waist is so slim, I feel like I want to hold it and measure it.